تعرفه‌های ترامپ، تهدیدی تازه برای جشنواره فیلم کن و سینمای جهان

چارسو پرس: ام برنارد (Tom Bernard)، رئیس مشترک Sony Pictures Classics، در سفر امسالش به جشنواره فیلم کن، علاوه بر لباس رسمی، تی‌شرت‌هایی با نشان تیم‌های هاکی کانادایی نیز با خود آورده است. او می‌گوید: «می‌خواهم مردم بدانند کانادایی‌ام، نه آمریکایی.» به باور برنارد، فضای جشنواره همواره تحت تأثیر وضعیت سیاسی جهان است؛ امری که امسال نیز به وضوح قابل احساس خواهد بود.

تعرفه‌های سنگین؛ تهدیدی برای سینمای مستقل

اعلام تعرفه ۱۰۰ درصدی از سوی دونالد ترامپ بر فیلم‌های تولیدشده در خارج از آمریکا، موجب نگرانی فعالان صنعت سینما شده است. اگر این سیاست‌ها اجرایی شوند، نه‌تنها تهیه‌کنندگان مستقل، بلکه استودیوهای بزرگ نیز برای تأمین مالی آثار خود با مشکلات جدی روبه‌رو خواهند شد.

درخشش ستاره‌ها در سایه نگرانی‌ها

با این‌حال، جشنواره امسال شاهد حضور پرتعداد چهره‌های مطرح سینمای جهان است. تام کروز (Tom Cruise) با «ماموریت: غیرممکن – حساب‌رسی نهایی | Mission: Impossible — The Final Reckoning» بازمی‌گردد؛ اثری که خداحافظی او با این فرانچایز محبوب است.

هریس دیکینسون (Harris Dickinson) و اسکارلت جوهانسون (Scarlett Johansson) با آثار کارگردانی خود، «ارچین | Urchin» و «النور بزرگ | Eleanor the Great» نخستین گام‌هایشان را در این عرصه برمی‌دارند.

همچنین وس اندرسن (Wes Anderson) با فیلم گروهی تازه‌اش «نقشه فینیقی | The Phoenician Scheme» و ستارگانی چون تام هنکس، بندیکت کامبربچ، رض احمد و دیگران به کن می‌آید.

قیمت سرسام‌آور حضور در کن

برگزاری یک اکران رسمی در کن، به‌ویژه برای فیلم‌های استودیویی، هزینه‌هایی بیش از یک میلیون دلار به همراه دارد. پروازهای اختصاصی، آرایشگر، تیم‌های امنیتی و روابط عمومی تنها بخشی از هزینه‌های شرکت در این فستیوال هستند. اما چرا این‌همه خرج می‌شود؟ چون کن آغازگر رقابت اسکار و بستری برای معرفی فیلم‌ها به بازار جهانی است.

بازار جهانی سینما زیر تیغ تعرفه‌ها

تصمیمات غیرقابل پیش‌بینی اقتصادی دولت ترامپ، همچون اعمال یا لغو ناگهانی تعرفه‌ها، برنامه‌ریزی برای تهیه‌کنندگان را دشوار کرده است. کاهش ارزش دلار، مالیات بر مواد اولیه تولید و نرخ بالای بهره، تولید فیلم را در اروپا و آسیا پرهزینه‌تر از همیشه کرده است.

گلن بسنر (Glen Basner) از FilmNation می‌گوید: «همه‌چیز در حال تغییر است. تنها راه این است که هوشیار باشیم و به سرعت واکنش نشان دهیم.»

بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان

اروپا، نگران اما همچنان بازار هدف

گائتان بروئل (Gaëtan Bruel) از مرکز ملی فیلم فرانسه می‌گوید اروپا، به‌ویژه فرانسه، از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان آثار آمریکایی هستند و اعمال تعرفه‌ها، به خود صنعت آمریکا هم ضربه می‌زند.

در سوی دیگر، مدیران پخش مانند سارا لِبوتش (Sarah Lebutsch) بر کیفیت فیلم‌ها تأکید دارند و می‌گویند تصمیمات سیاسی بر انتخاب خریداران تأثیر مستقیم ندارد.

آیا مخاطبان همچنان به سینما می‌روند؟

با وجود تهدید رکود جهانی، سینما همچنان یکی از ارزان‌ترین اشکال سرگرمی باقی مانده است. بلیت فیلم، به‌مراتب ارزان‌تر از کنسرت یا مسابقات ورزشی است و همین نکته می‌تواند تضمینی برای تداوم حضور مخاطب باشد.

اسکات شومان (Scott Shooman) از IFC می‌گوید: «تا وقتی فیلم‌های خوب ساخته می‌شوند، مردم برای تماشای آن‌ها به سینما می‌روند.»

احیای سینمای مستقل با رویکردی نو

در سال گذشته، فیلم‌های مستقلی چون «اواخر شب با شیطان | Late Night With the Devil» و «پاهای دراز | Longlegs» موفقیت‌های چشمگیری در گیشه داشتند. درام‌ها و آثار مؤلف‌محوری چون «آنورا | Anora»، «کنگره | Conclave» و «سبک خشن | The Brutalist» نیز نشان دادند که همچنان مخاطب دارند.

روابط بین‌المللی، قوی‌تر از سیاست

در نهایت، بسیاری از تهیه‌کنندگان معتقدند روابط انسانی میان سینماگران، از تنش‌های سیاسی قدرتمندتر است. کنت سندرسون (Kent Sanderson) از Bleecker Street می‌گوید: «امیدوارم روح حاکم بر جشنواره، همدلی باشد نه سرزنش.»

و همان‌طور که شارل ژیلیبر (Charles Gillibert) تهیه‌کننده فرانسوی اشاره می‌کند: «برای ما، آنچه اهمیت دارد ملیت نیست، بلکه جهان‌بینی مشترک سینمایی است.»