چگونه کار در یک فروشگاه ویدیو، مسیر حرفه‌ای کوئنتین تارانتینو را شکل داد؟

چارسو پرس: بسیاری از کارگردانان سینما به عنوان علاقه‌مندان به فیلم شناخته می‌شوند، اما برخلاف آنچه که ممکن است فکر کنید، تعداد زیادی از فیلم‌سازان هستند که دانش عمیقی از سینما ندارند. این موضوع در مورد کوئنتین تارانتینو صدق نمی‌کند. سبک کار او کاملاً مبتنی بر فیلم‌های قدیمی است، حتی آن‌هایی که کمتر شناخته‌شده‌اند، و شاید این مسیر برای او امکان‌پذیر نمی‌شد اگر در فروشگاه اجاره ویدیو در کالیفرنیا به نام Video Archives کار نمی‌کرد.

قبل از اینکه تارانتینو اولین فیلم بلند خود یعنی Reservoir Dogs را بسازد، که صنعت سینما را با رویکردی شجاعانه و خشونت‌آمیز به چالش کشید، او در دهه 1980 در یک فروشگاه اجاره ویدیو مشغول به کار بود. اینجا بود که آموزش سینمایی واقعی او آغاز شد. تارانتینو که از قبل به فیلم‌ها علاقه داشت، اما حضور در میان تعداد بی‌شماری از فیلم‌ها او را به جایی رساند که این عشق به سینما تبدیل به یک وسواس شد که هنوز هم ادامه دارد.

کار در این حوزه نادر است که بتوانید به طور کامل در دنیای مورد علاقه‌تان غرق شوید، اما تارانتینو این شانس را داشت که روزانه با نوارهای VHS احاطه شود، به راحتی در مورد فیلم‌ها صحبت کند و در زمانی که شیفت نداشت، فیلم تماشا کند. در اینجا بود که او با تعداد زیادی از فیلم‌ها آشنا شد و این تجربه را به عنوان "بهشت دوستداران فیلم" توصیف کرد. او در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی گفت: "این واقعاً فوق‌العاده بود."

در طول مدت زمان حضورش در Video Archives، تارانتینو همکار خود را در شخص راجر آوری پیدا کرد و این دو شروع به همکاری با یکدیگر کردند، که منجر به دریافت جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اورجینال برای فیلم Pulp Fiction شد. به وضوح، تجربه تارانتینو در این فروشگاه تأثیر زیادی در شکل‌گیری مسیرش به عنوان یکی از مشهورترین فیلم‌سازان تاریخ داشت.

او در همان مصاحبه گفت: "تا قبل از اینکه کارگردان شوم، بهترین شغل عمرم بود و من پنج سال آنجا کار کردم." این حرف چندان تعجب‌آور نیست. زمان او در این فروشگاه به او کمک کرد تا با عنوان‌های فوق‌العاده‌ای آشنا شود و دانش خود را از دنیای سینما و فیلم‌سازی شکل دهد. او هیچ‌گاه به دانشگاه نرفت، اما به یاد می‌آورد که کار در Video Archives نزدیک‌ترین تجربه‌ای بود که می‌توانست به تجربه دانشگاهی دست پیدا کند.

تارانتینو ادامه داد: "شما می‌توانید دانشگاه را رد کنید، اما احتمالاً تجربه دانشگاهی را نخواهید رد کرد. اگر به دانشگاه نروید، جایی دیگر آن را پیدا می‌کنید و برای من این تجربه در Video Archives اتفاق افتاد. ما یک گروه از دوستان بودیم و همه کارها را با هم انجام می‌دادیم. انگار که در دانشگاه با هم بودیم و در حال عبور از مدرسه بودیم."

علاقه تارانتینو به فیلم‌های خاصی که در این فروشگاه پیدا کرده بود، از فیلم‌های نادر استثمارگرانه گرفته تا وسترن‌های کلاسیک، نحوه نگاه او به ژانرها را شکل داد. او از محدود شدن به یک ژانر خاص اجتناب می‌کند و در آثار خود از انواع ژانرها از درام‌های جنایی و فیلم‌های هنرهای رزمی گرفته تا وسترن‌ها و فیلم‌های تاریخی استفاده کرده است.

حالا تصور اینکه تارانتینو بدون این شغل چه مسیری را می‌رفت دشوار است. آیا او به کارگردان تبدیل می‌شد؟ به نظر می‌رسد که نمی‌توان به راحتی گفت که تارانتینو همان فردی می‌شد که اکنون هست، اگر این فرصت را نداشت تا در دنیای گسترده‌ای از تأثیرات سینمایی غوطه‌ور شود و افرادی همفکر پیدا کند که او را تشویق کردند تا به یک فیلم‌ساز افسانه‌ای تبدیل شود.