نیکول کیدمن، زنی در میدان: از ستاره تا حامی کارگردانان زن

چارسو پرس: نیکول کیدمن بار دیگر در جشنواره کن حاضر شد؛ این‌بار نه فقط به‌عنوان بازیگر، بلکه به‌عنوان یکی از کنشگران تأثیرگذار بر آینده سینمای زنان. دریافت جایزه Woman in Motion در واقع نشانه‌ای است از مسیر پیگیرانه و اصیل او برای ساختن چشم‌اندازی برابرتر در سینمای جهانی. این حرکت با یک تصمیم ساده در سال ۲۰۱۷ آغاز شد: همکاری با یک کارگردان زن در هر ۱۸ ماه. اما در صنعتی که فرصت برای زنان هنوز محدود و شرطی است، همین تصمیم کوچک به اقدامی انقلابی تبدیل شد.

کیدمن در گفت‌وگو با «ورایتی» در نشست ویژه Kering، از تجربیاتش گفت؛ از زمانی که نام یک کارگردان زن به‌عنوان گزینه اصلاً روی میز نبود، تا امروز که خودش در انتخاب پروژه‌ها یکی از مراجع تأثیرگذار است. او اعتراف می‌کند که این تغییر مسیر آسان نبود، اما از همان ابتدا می‌دانست که راهی برای انجام آن خواهد یافت. سخنانش بیش از آن‌که بیانیه‌ای روشنفکرانه باشد، پاسخی عملی به ساختار تبعیض‌آمیز هالیوود است: «می‌دانستم باید خودم راه را باز کنم. باید ریسک کنم، حمایت کنم و با تمام توان از آن‌ها محافظت کنم.»

در صحبت‌های کیدمن، درک عمیقی از شکنندگی مسیر حرفه‌ای زنان دیده می‌شود. او به نکته مهمی اشاره می‌کند: مردها اگر فیلمی ضعیف بسازند، فرصت جبران دارند؛ اما زنان اگر اولین پروژه‌شان به موفقیت نرسد، معمولاً از دور خارج می‌شوند. او تلاش دارد این قاعده را تغییر دهد؛ با ایجاد «نیروی محافظ» دور کارگردانان زن و یادآوری این نکته به آن‌ها که «یک شکست به معنای پایان راه نیست».

اما کیدمن تنها بر حمایت از استعدادهای نوظهور تمرکز ندارد. او درک دقیقی از مفهوم «فراموش‌شدگی» در صنعت دارد؛ آن‌جا که زنان فیلم‌سازی که در ۲۰ یا ۳۰ سالگی ستاره شدند، در ۴۰ سالگی نادیده گرفته می‌شوند. او می‌گوید: «این هم مهم است که بگوییم تو هنوز تمام نشده‌ای. تو هنوز می‌توانی فصل دوم یا سوم حرفه‌ات را بسازی.» از این‌رو، فهرست کارگردانانی که کیدمن با آن‌ها همکاری کرده، متنوع است؛ از چهره‌های باسابقه‌ای مانند سوزانه بیر و کارین کوساما تا استعدادهای جدیدی مانند هالینا رین و میمی کیو.

کیدمن اما خودش علاقه‌ای به کارگردانی ندارد؛ ترجیح می‌دهد در مقام بازیگر یا تهیه‌کننده نقش ایفا کند. «در دست یک کارگردان بودن، و شکل‌پذیری و واگذاری خودم به او، برای من نوعی رستگاری است.»

در حالی‌که آمار کارگردانان زن در میان آثار پرفروش از ۴٪ در سال ۲۰۱۷ به ۱۳.۶٪ در سال ۲۰۲۴ رسیده، کیدمن این رشد را ناکافی می‌داند و خواستار ورود سرمایه‌گذاران جدید به این عرصه است. او به‌صراحت می‌گوید: «باید حامیان مالی پیدا کنیم که به کارگردانان زن ناشناخته اعتماد کنند و روی آن‌ها ریسک کنند.»