ویکی کریپس، بازیگر مطرح فیلم «Phantom Thread»، در آستانه نمایش جهانی فیلم جدیدش «Love Me Tender» در بخش "نگاه نو" جشنواره کن، از یکی از چالش‌برانگیزترین و آسیب‌زننده‌ترین تجربه‌های کاری خود پرده برداشت؛ پروژه‌ای که او را از نظر روحی و جسمی به مرز فرسودگی رسانده است.

چارسو پرس: درامی شخصی، جسورانه و بی‌پرده درباره مادری که پس از اعلام همجنس‌گرایی‌اش از سوی دادگاه از دیدار با فرزند خود محروم می‌شود، فیلم «Love Me Tender» به کارگردانی آنا کازناو کامبه، از رمان اتوبیوگرافیک کنستانس دُبره اقتباس شده و در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ در بخش «Un Certain Regard» یا همان «نگاه نو» به نمایش درمی‌آید.


ویکی کریپس که با فیلم «رشته خیال» پل توماس اندرسن به شهرت جهانی رسید، در این اثر نقش زنی را بازی می‌کند که شغل موفقش را به عنوان وکیل ترک می‌کند تا به نویسندگی بپردازد، اما در مسیر تلاش برای زندگی صادقانه با هویت تازه‌اش، از دیدار با پسرش منع می‌شود. به گفته‌ی کریپس، ورود به این نقش بسیار فراتر از تجربه‌های بازیگری پیشین او بوده است.


«این فیلم مرا از نظر جسمی و روانی تا لبه پرتگاه برد. برای دو هفته کامل، تقریباً از پا افتاده بودم. بدنم واکنش نشان داد. حتی نمی‌توانستم دست و پایم را تکان دهم. نمی‌دانم روانی بود یا جسمی، ولی بدنم خاموش شد.»


او ادامه می‌دهد:

«هیچ تخلیه روانی‌ای در پایان فیلم وجود نداشت. گویی زخم‌هایی را که از پیش در من وجود داشتند، فقط عمیق‌تر کرده بود. به همین دلیل حضور این فیلم در جشنواره کن برایم اهمیت زیادی دارد. این از کوچک‌ترین و سخت‌ترین پروژه‌هایی بود که تاکنون انجام داده‌ام.»

نگاهی شخصی به تجربه‌ای مادرانه

کریپس، که خود مادری مجرد است، می‌گوید ارتباط عمیقی با محوریت فیلم برقرار کرده، حتی اگر دقیقاً تجربه‌ی مشابهی نداشته باشد.


«به‌عنوان مادری تنها که بدون رفتن به مسیر تجاری سعی در ادامه هنر دارد، بارها با این سوال مواجه شده‌ام: آیا باید مسیرم را عوض کنم تا فرزندانم راحت‌تر زندگی کنند؟ گاه از طرف جامعه قضاوت شده‌ام. در آلمانی واژه‌ای هست: ungeschützt، یعنی بی‌پناه. این حس را خوب می‌شناسم.»


کریپس در ادامه تأکید می‌کند که این فیلم درباره همجنس‌گرایی تنها نیست، بلکه درباره رد شدن از سوی سیستمی‌ است که تنوع، آسیب‌پذیری و صداقت را نمی‌پذیرد:

«شخصیت فیلم می‌گوید: "پول نمی‌خواهم، شغل حقوقی هم نمی‌خواهم. فقط می‌خواهم نویسنده باشم و صادق زندگی کنم." و جامعه او را دقیقاً به‌خاطر همین صداقت تنبیه می‌کند.»


بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان


چالش‌های جسمی و احساسی

بازی در صحنه‌های فیزیکی نیز برای کریپس آسان نبوده است. او توضیح می‌دهد:

«بازیگرها اغلب فرصت آماده‌سازی ندارند. ناگهان در لوکیشن حاضر می‌شویم و باید شناگر حرفه‌ای باشیم، بدون تمرین. صحنه‌های احساسی و روابط فیزیکی نیز همین‌طور. من همجنس‌گرا نیستم و باید با بدن زنانه در صحنه‌هایی احساسی ارتباط برقرار می‌کردم. ابتدا دشوار بود، اما گفتم: پوست فقط پوست است، و آن‌سوی آن یک انسان دیگر.»


کریپس، که در زبان‌های فرانسوی، آلمانی و انگلیسی بازی می‌کند، از تجربه کار در پروژه‌های چندزبانه لذت می‌برد و آن را نوعی رهایی از چارچوب‌ها می‌داند:

«بزرگ‌ترین ترسم این است که در قالبی گرفتار شوم. این شاید ریشه در تاریخ خانوادگی‌ام داشته باشد. پدربزرگم از بازماندگان اردوگاه‌های مرگ بود. از کودکی مفهوم زندانی بودن را حس کرده‌ام.»

پایان یک فصل، آغاز فصلی تازه

کریپس که به انتخاب نقش‌های جدی شهرت دارد، حالا اعلام کرده برای مدتی از پروژه‌های سنگین فاصله خواهد گرفت:

«دو پروژه بعدی‌ام کمدی هستند. یکی بر اساس رمان «ابله» داستایوفسکی و دیگری فیلمی با عنوان «سلما» که با یکی از دوستان قدیمی‌ام ساخته می‌شود؛ داستان زنی که پس از شکست در تلویزیون آلمان، به لوکزامبورگ بازمی‌گردد و به یک گروه تئاتری عجیب می‌پیوندد. خیلی بامزه است و خوشحالم دوباره به زبان لوکزامبورگی بازی می‌کنم.»


با وجود تمام دشواری‌ها، ویکی کریپس از ساخت «Love Me Tender» پشیمان نیست، اما معتقد است این فیلم نقطه پایانی برای نوع خاصی از نقش‌آفرینی در کارنامه‌اش خواهد بود.


منبع: variety