نمایشنامه اثر قصه‌ای ساده را با چاشنی کمی تعلیق که بیشتر مدیون چیدمان صحنه‌هاست روایت می‌کند و شاید تنها نقطه‌قوتش در دیالوگ‌های خوب و روانش باشد که مخاطب را به‌دنبال خود کشانده و سرگرمش می‌کند و غیر از این خلاقیت و ویژگی قابل ذکر دیگری ندارد. البته همین دیالوگ‌نویسی نیز در صحنه مربوط به میز برادر اعدامی و دوستش بسیار تکراری و کلیشه‌ای است.
پایگاه خبری تئاتر: رویا ملکان: یک کافی‌شاپ، سه‌میز، شش آدم و چند قصه که در خلال روایت، به‌هم گره می‌خورند؛ شالوده اصلی نمایش روایت ناتمام یک فصل معلق کاری از هومن سیدی است که این‌روزها در تالار حافظ به صحنه می‌رود.
خط اصلی نمایش، داستان سربازی است که برای یک روز مرخصی تشویقی، داوطلب زدن صندلی زیر پای یک اعدامی مواد مخدر شده و برادر آن اعدامی به قصد انتقام به صورتش اسید می‌پاشد. صحنه‌ای ساده که سه میز یک کافی‌شاپ را در کنار هم نمایش می‌دهد و نوری که هربار یکی از این میزها را روشن می‌کند، روایت قصه نمایش را شکل می‌دهد.
میز اول مربوط به برادر اعدامی و دوست اوست و دیالوگ‌های آنها حول همین انتقام و لزوم آن می‌چرخد. میز دوم دوست سرباز و نامزدش را کنار هم گذاشته تا قصه عشق و شرمندگی سرباز و تنهایی و بی‌اطلاعی نامزد را روایت کند و میز سوم به زن و شوهری می‌پردازد که زندگی‌شان در آستانه فروپاشی است چراکه مرد همه دارایی خانواده را سرمایه قاچاق مواد مخدر کرده و به باد داده است.
نمایشنامه اثر قصه‌ای ساده را با چاشنی کمی تعلیق که بیشتر مدیون چیدمان صحنه‌هاست روایت می‌کند و شاید تنها نقطه‌قوتش در دیالوگ‌های خوب و روانش باشد که مخاطب را به‌دنبال خود کشانده و سرگرمش می‌کند و غیر از این خلاقیت و ویژگی قابل ذکر دیگری ندارد. البته همین دیالوگ‌نویسی نیز در صحنه مربوط به میز برادر اعدامی و دوستش بسیار تکراری و کلیشه‌ای است.
شخصیت‌ها به غیر از نمونه نامزد سرباز، چندان پرداخت پیچیده‌ای ندارند و تصویری بیشتر از یک برش مقطعی از آدم‌هایی که در کافه نشسته‌اند به ما نشان نمی‌دهند. کارگردانی اثر نیز ویژگی برجسته‌ای ندارد و به نظر می‌آید که همه تمرکزش را بر گرداندن بازی‌ها و بازیگران و بیان آنها گذاشته است. البته تقطیع صحنه‌ها و ایجاد توهم درخصوص دوست سرباز که آیا خود اوست یا نه و اینکه میزها در یک زمان کنار هم هستند یا زمان متفاوت است را می‌توان خلاقیت خوب کارگردانی به‌حساب آورد.
بازیگری نمایش اما از نقاط قوت این اثر است. بازی جذاب باران کوثری و تقابل خوب آن با بازی هومن سیدی و همچنین بازی آزاده صمدی مرکز ثقل این نمایشند. بازی نوید محمدزاده و مهدی صباغی البته بسیار کلیشه‌ای و تکراری است و بازی علی سرابی هم به دلیل ریتم کند و کسل‌کننده‌اش بیشتر از آنکه به پویایی صحنه مربوط به خود کمک کند، بازی آزاده صمدی را زیاده از حد و اغراق‌شده تصویر می‌کند. روایت ناتمام یک فصل معلق را بیشتر می‌توان در دسته نمایش‌های سرگرم‌کننده طبقه‌بندی کرد.
نمایشی که مخاطب از رده‌های سنی و فکری مختلف قادر است تا از دیدنش لذت برده و اوقات خوشی را سپری کند. این وجهه سرگرم‌کنندگی و جذب مخاطب عام که اتفاقا یکی از مسایل مهمی است که تئاتر حرفه‌ای ایرانی کمتر به آن توجه می‌کند، با شوخی‌های کلامی مرسوم و اجرای زنده موسیقی و آواز، پررنگ‌تر شده و در پایان اجرا با وجود داشتن سوژه تراژیک و رخداد هولناک، مخاطب را لبخند بر لب و شادمان بدرقه می‌کند.
--------------------------------------------------------------------------
«روایت ناتمام یک فصل معلق» یک نمایش 60 دقیقه ای به کارگردانی هومن سیدی است که از 22 مهر تا 22 آبان در دو سئانس 16:45 و 18 در سالن حافظ به روی صحنه می‌رود. علی سرابی، باران کوثری، هومن سیدی، آزاده صمدی، نوید محمدزاده، مهدی صباغی در این اثر نمایشی بازی می‌کنند. همچنین حبیب رضایی مشاور کارگردان این نمایش است.
قیمت بلیط این نمایش 20 هزار تومان است و برای تماشای این نمایش می‌توانید به آدرس خیابان حافظ، خیابان استاد شهریار، روبروی تالار وحدت، سالن حافظ مراجعه کنید یا با تلفن: ۶۶۷۵۶۰۴۲
منبع: روزنامه شرق
https://teater.ir/news/714
