چارسو پرس راسل کرو شاید این روزها کمتر روی پرده نقره‌ای دیده شود، اما دوران اوجش در اواخر دهه ۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ میلادی، بخشی مهم از تاریخ سینمای مدرن را شکل داد. برخلاف بسیاری از بازیگران که در نقش‌ها حل می‌شوند، کرو نقش را به تصویر خودش در می‌آورد؛ با وزنی خاص، حضوری پرصلابت و انرژی‌ای که اغلب در مرز خشونت و آسیب‌پذیری حرکت می‌کند
او استاد تضادهاست: قدرت و اندوه، کنترل و فروپاشی، عزت و شک. در این فهرست، ما ۱۰ فیلم ضروری از راسل کرو را انتخاب کرده‌ایم؛ آثاری که بهترین جنبه‌های بازیگری‌اش را به نمایش می‌گذارند. از درام‌های احساسی گرفته تا اکشن‌های پرزرق‌وبرق، این فیلم‌ها نشان می‌دهند که چرا کرو هنوز هم یکی از بازیگران تأثیرگذار نسل خود است.
این فهرست ۱۰ فیلم از برجسته‌ترین آثار کرو را معرفی می‌کند؛ آثاری که قدرت بازیگری، عمق روانی و تعهد بی‌نقص او به نقش را به بهترین شکل نمایان می‌کنند.
۱۰. فرمانده و ناخدا: آن سوی جهان (Master and Commander: The Far Side of the World) – ۲۰۰۳
???? کارگردان: پیتر ویر
«مردم باید تحت حکومت باشند. گاهی نه خیلی عاقلانه، اما بالاخره باید باشند.»
در این فیلم، کرو یکی از ساکت‌ترین اما تأثیرگذارترین اجراهایش را در نقش کاپیتان جک آبری ارائه می‌دهد؛ ناخدای کشتی HMS Surprise در دوران جنگ‌های ناپلئونی. او رهبری‌ست که اقتدارش همواره مورد پذیرش است، اما همیشه در حال مذاکره با طبیعت، جنگ و خدمه‌اش.
پیتر ویر با نگاهی شاعرانه و تاریخی فیلم را هدایت می‌کند؛ تلفیقی از حماسه‌ی دریایی، درام روان‌شناسانه و فضایی فوق‌العاده ملموس. طراحی لباس و صحنه و فیلم‌برداری کم‌نظیر، کمک می‌کند تا تماشاگر عمیقاً در این دنیا غرق شود. شخصیت‌ها واقعی به نظر می‌رسند، نه صرفاً فیگورهایی تاریخی. در کنار درون‌مایه‌های تأمل‌برانگیز، فیلم با سکانس‌های نبرد دریایی پرتنش و جذاب نیز همراه است.
بیشتر بخوانید: نخستین بازیگری که تاج سه‌گانه بازیگری را به‌دست آورد چه کسی بود؟
۹. رفقای خوب (The Nice Guys) – ۲۰۱۶
???? کارگردان: شین بلک
«به مردم مشت می‌زنی و پول می‌گیری؟ آره. غم‌انگیزه، نه؟»
در «رفقای خوب»، کرو در نقش جکسون هیلی، یک قلدر مزدبگیر با کمی طنز خشک ظاهر می‌شود که به‌ناچار با یک کارآگاه دست‌وپاچلفتی (با بازی رایان گاسلینگ) همکاری می‌کند تا در دهه ۷۰ میلادی، راز ناپدید شدن یک دختر را کشف کنند. اما خیلی زود وارد ماجرایی پیچیده و مملو از توطئه‌های صنعت خودروسازی، پورن و وزارت دادگستری می‌شوند.
کرو که معمولاً در نقش‌های جدی شناخته می‌شود، در این‌جا نشان می‌دهد که از پس طنز هم به‌خوبی برمی‌آید. هم‌افزایی او با گاسلینگ، یکی از نقاط قوت فیلم است. فیلمنامه‌ی شین بلک مثل همیشه پر از دیالوگ‌های تند و کنایه‌آمیز است، با فضایی تلخ و در عین حال سرگرم‌کننده.
۸. پسر پاک‌شده (Boy Erased) – ۲۰۱۸
???? کارگردان: جوئل اجرتون
«من خدا رو دوست دارم. پسرم رو هم همین‌طور. و امیدوارم این‌ها کافی باشه.»
در یکی از متفاوت‌ترین نقش‌آفرینی‌هایش، کرو در نقش پدری مذهبی ظاهر می‌شود که پسر همجنس‌گرای خود را به مرکز «درمان تبدیل» می‌فرستد. فیلم، اقتباسی از خاطرات واقعی، به بررسی عمیق تعارض میان ایمان و هویت شخصی می‌پردازد.
بازی کرو در این فیلم آرام و در عین حال ویرانگر است. او از کلیشه فاصله می‌گیرد و پدری را به تصویر می‌کشد که باور دارد کار درست را انجام می‌دهد، حتی اگر در حال نابودی خانواده‌اش باشد. همان لحظات کوتاهی که نقاب احساسی او کنار می‌رود، جزو دردناک‌ترین بخش‌های فیلم است.
۷. مرد سیندرلایی (Cinderella Man) – ۲۰۰۵
کارگردان: ران هاوارد
«باید باور کنم که وقتی همه‌چی بده، می‌تونم عوضش کنم.»
در این درام ورزشیِ کلاسیک، کرو در نقش جیمز جی. براداک، بوکسور واقعی دوران رکود بزرگ ظاهر می‌شود؛ مردی که پس از شکست و کنار گذاشته شدن، دوباره برخاست و تبدیل به قهرمانی مردمی شد.
«مرد سیندرلایی» از آن دسته فیلم‌هایی‌ست که با حال و هوای انسانی‌اش تأثیر می‌گذارد. کرو این نقش را با عمق احساسی بالایی ایفا می‌کند و شخصیتی خلق می‌کند که برای خانواده‌اش می‌جنگد، نه برای شهرت. در کنار او، پل جیاماتی نیز در نقش مربی‌اش یکی از بهترین اجراهای مکمل خود را ارائه می‌دهد.
۶. قطار ۳:۱۰ به یوما (3:10 to Yuma) – ۲۰۰۷
کارگردان: جیمز منگولد
«حتی آدمای بد هم مادرشون رو دوست دارن.»
در این بازسازی از یک وسترن کلاسیک، کرو در نقش بن وِید، تبهکاری کاریزماتیک و بی‌رحم ظاهر می‌شود. در مقابل، کریستین بیل نقش یک کشاورز فقیر را بازی می‌کند که مأمور رساندن وید به قطار مخصوص زندانیان است. آنچه آغاز یک مأموریت ساده به نظر می‌رسد، خیلی زود به نبردی روانی بین دو مرد تبدیل می‌شود.
وید صرفاً یک تبهکار نیست؛ او فلسفه‌ی خودش را دارد، با زبان نرم صحبت می‌کند ولی بی‌رحمانه می‌کشد. کرو شخصیت او را به شکل مردی غیرقابل پیش‌بینی و پر از تنش درونی اجرا می‌کند. شیمی میان او و بیل، فیلم را چند پله بالاتر از وسترن‌های معمولی می‌برد.
بیشتر بخوانید: ۲۵ افسانه‌ی هالیوودی که شایسته دریافت اسکار افتخاری هستند
۵. گانگستر آمریکایی (American Gangster)– ۲۰۰۷
کارگردان: ریدلی اسکات
«بلندترین صدا توی اتاق، ضعیف‌ترین آدمشه.»
«گانگستر آمریکایی» یک درام جنایی آرام‌سوز است که بر پایه‌ی زندگی واقعی فرانک لوکاس، سلطان هروئین هارلم (با بازی دنزل واشنگتن) ساخته شده. راسل کرو در نقش ریچی رابرتز ظاهر می‌شود؛ کارآگاهی سرسخت و درست‌کار در سیستمی آلوده، که قصد دارد لوکاس را به دام بیندازد. فیلم با هوشمندی بین دو مسیر متضاد حرکت می‌کند: مردانی در دو سوی قانون که به‌طرز مشابهی خستگی‌ناپذیر و پیچیده هستند.
اگرچه نقش اصلی و پرزرق‌وبرق‌تر متعلق به دنزل واشنگتن است، اما کرو ستون فقرات این روایت را شکل می‌دهد. او رابرتز را با چهره‌ای خسته اما متمرکز بازی می‌کند؛ شخصیتی که زندگی شخصی‌اش در آستانه‌ی فروپاشی‌ست اما در کارش بی‌رحمانه دقیق است. ریدلی اسکات با دقتی خاص، فضای دهه ۷۰ نیویورک را بازسازی می‌کند و فیلمی با جلوه‌های بصری ماندگار ارائه می‌دهد، هرچند مضمون کلی ممکن است برای برخی آشنا باشد.
۴. خبرچین (The Insider) – ۱۹۹۹
کارگردان: مایکل مان
«چیزی که این‌جا شکست، دیگه هیچ‌وقت درست نمی‌شه.»
در این فیلم، کرو در قالب جفری ویگند فرو می‌رود؛ کارمند سابق صنعت دخانیات که پرده از حقیقت اعتیادآور بودن نیکوتین برمی‌دارد. ویگند مردی‌ست در بحران، تحت فشار تهدیدهای شرکتی، خیانت عمومی و فروپاشی زندگی شخصی. او قهرمانی‌ست بی‌میل که بهای افشاگری‌اش را با جان و حیثیت می‌پردازد.
کرو در این نقش نمایشگر درونی‌ترین رنج‌هاست. او با اضافه وزن و لحن آرام، تصویری متفاوت از خود ارائه می‌دهد؛ مکملی درخشان برای ال پاچینو که نقش تهیه‌کننده‌ی آتشین برنامه‌ی «۶۰ دقیقه» را بازی می‌کند. بازی خفه و درونی کرو باعث شد نامزد اسکار شود، و هنوز هم از دقیق‌ترین بازی‌های او به شمار می‌رود. در عین حال، مایکل مان موفق می‌شود یک داستان پر از جلسات، اسناد و فشارهای حقوقی را به شکل تریلری روان‌شناسانه به تصویر بکشد
۳. محرمانه‌ی لس‌آنجلس (L.A. Confidential) – ۱۹۹۷
کارگردان: کرتیس هنسن
«فقط چون پایین‌ترین آدم زنجیره غذایی هستی، دلیل نمی‌شه همون‌جا بمونی.»
در این نئو-نوآر کلاسیک، کرو نقش باد وایت را بازی می‌کند؛ پلیسی خشن و غریزی که زیر لایه‌های خشونت، حس اخلاق‌گرایی پنهانی دارد. داستان در لس‌آنجلس دهه ۵۰ روایت می‌شود و به فساد گسترده در LAPD می‌پردازد، جایی که سه پلیس متفاوت با هم مسیر تاریکی از توطئه و قدرت را دنبال می‌کنند.
فیلم با داستانی چندلایه و روایت غیرخطی، به عمق فساد شهری می‌رود که پشت ظاهر پرزرق‌وبرقش، پلشتی‌های بی‌پایانی پنهان است. باد وایتِ کرو، مردی‌ست اهل مشت، نه دیالوگ، اما در رابطه‌اش با شخصیت زن فم‌فتال با بازی کیم بیسینگر، لطافتی پنهان آشکار می‌شود. بیسینگر برای همین نقش برنده اسکار شد، اما اجرای کرو نیز بی‌شک از ستون‌های موفقیت فیلم است.
بیشتر بخوانید: ۱۰ فیلم مهم کریستوفر واکن؛ از مرد طلایی تا روح سرگردان سینما
۲. ذهن زیبا (A Beautiful Mind) – ۲۰۰۱
کارگردان: ران هاوارد
«باید باور کنم که چیزهای خارق‌العاده ممکنه.»
در این بیوگرافی درخشان، کرو به جان نش، ریاضی‌دان نابغه اما گرفتار اسکیزوفرنی، جان می‌بخشد. فیلم از سال‌های تحصیل او در پرینستون آغاز می‌شود و تا دوران توهمات پارانوئید و در نهایت بازگشت به اجتماع ادامه می‌یابد. کرو بیماری روانی را سطحی بازی نمی‌کند، بلکه آن را درون خود فرو می‌برد و شخصیت را از درون می‌سازد.
«ذهن زیبا» بیشتر شبیه یک عاشقانه است تا یک بیوپیک علمی؛ با جنیفر کانلی در نقش همسر او، که به نوعی تکیه‌گاه احساسی نش در طوفان بیماری‌ست. فیلم از واقعیت فاصله‌هایی می‌گیرد، اما به لطف اجرای خارق‌العاده کرو، کاملاً باورپذیر باقی می‌ماند. این فیلم موفق به دریافت چهار اسکار شد، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش مکمل زن.
۱. گلادیاتور (Gladiator) – ۲۰۰۰
کارگردان: ریدلی اسکات
«آنچه در زندگی انجام می‌دهیم، در ابدیت طنین‌انداز می‌شود.»
و در صدر این فهرست، بی‌هیچ شگفتی، «گلادیاتور» قرار دارد؛ فیلمی که راسل کرو را تبدیل به نماد یک قهرمان سینمایی کرد. او در نقش ماکسیموس دکیماس مریدیوس، ژنرالی رومی که به بردگی کشیده می‌شود، ظاهر می‌شود و پس از قتل خانواده‌اش، در مسیر انتقام از امپراتور سادیست، به قهرمانی افسانه‌ای در میدان گلادیاتورها تبدیل می‌شود.
این فیلم انتقام‌جویانه‌ی حماسی، با دکورهای باشکوه و نبردهای تماشایی همراه است، اما چیزی که آن را به یک اثر ماندگار تبدیل می‌کند، بازی حسی و پرقدرت کرو است. ماکسیموسِ او یک قهرمان خون‌طلب نیست؛ مردی‌ست سوگوار با اراده‌ای آهنین و قلبی شاعرانه. هرچند نسخه‌ی جدید فیلم با بازی پل مسکال تلاش خوبی بود، اما بار دیگر یادآوری کرد که چه‌قدر کرو بار نسخه اصلی را به تنهایی به دوش کشید.
با اینکه این روزها کم‌کارتر شده، اما میراثش در سینما همچنان زنده و الهام‌بخش است. اگر می‌خواهید با یکی از صادق‌ترین و پرنفوذترین بازیگران عصر ما بیشتر آشنا شوید، این ۱۰ فیلم بهترین نقطه شروع‌اند.
منبع: collider
نویسنده: نسرین پورمند
