پشت صحنه سکانس تعقیب‌ و گریز وحشتناک در «۲۸ سال بعد»؛ وقتی زامبی‌ها واقعاً ترسناک شدند

چارسو پرس: فیلم سینمایی «28 سال بعد» (28 Years Later) به کارگردانی دنی بویل (Danny Boyle) با یکی از نفس‌گیرترین سکانس‌های تعقیب‌و‌گریز سال، بار دیگر ژانر زامبی را متحول کرده است. این دنباله مورد انتظار، نه تنها با معرفی گونه‌ای جدید از آلوده‌شدگان به نام آلفا (The Alpha) بیننده را شوکه می‌کند، بلکه با اجرای فنی بی‌نظیر در سکانس‌هایی چون تعقیب در مسیر آبی، تجربه‌ای هیجان‌انگیز و دلهره‌آور را به مخاطب منتقل می‌کند.

سکانسی که در آن «تعقیب» واقعا ترسناک بود

در یکی از مهم‌ترین صحنه‌های فیلم، شخصیت‌های جیمی (با بازی آرون تیلور-جانسون) و پسرش اسپایک (آلفی ویلیامز) در حال بازگشت از مأموریتی پرخطر هستند. مسیر برگشت آنها، تنها از طریق گذرگاه آبی منتهی به جزیره مقدس ممکن است. در حالی که جزر و مد در پایین‌ترین حد خود قرار دارد، ناگهان آلفا وارد می‌شود و تعقیبی مرگبار آغاز می‌گردد.

اگرچه فیلم‌برداری بسیاری از صحنه‌ها در مناطق طبیعی مانند جزیره مقدس، نیوکاسل و شمال یورکشایر انجام شده، اما این سکانس خاص در یک سالن واکسیناسیون سابق کرونا در نزدیکی نیوکاسل بازسازی شد. فیلم‌بردار برنده اسکار، آنتونی داد منتل (Anthony Dod Mantle) می‌گوید: «وقتی این سالن عظیم را دیدیم، بلافاصله گذرگاه را در ذهنمان تجسم کردیم. آن را ساختیم، با آب پر کردیم و دمای آن را کنترل کردیم.»

از تکنوکرین تا آیفون: فناوری در خدمت دلهره

برای ثبت حس سرعت و تعقیب، منتل و بویل از ترکیبی از تجهیزات پیشرفته مانند دالی، تکنوکرین و دوربین‌های بار (Bar Cam) که از آرایه‌ای از آیفون‌ها تشکیل شده بود، بهره گرفتند. منتل می‌گوید: «وقتی آلفا با آن شدت پشت سر ما می‌دوید، واقعاً ترسناک بود. مخصوصاً وقتی دوربین بار دور سر آرون یا آلفا می‌چرخید. همه چیز به‌قدری واقعی بود که خودمان هم وحشت‌زده شدیم.»

این سکانس در طول سه تا چهار روز فیلم‌برداری شد و منتل آن را «ترکیبی از زیبایی و ترس» توصیف می‌کند؛ تصویری از طبیعت بکر پس از نابودی بشر، که در آن حتی آسمان هم بدون آلودگی به شکل جادویی می‌درخشد.

اخبار سینمای جهان

زامبی‌ها، تیر و کمان و زیبایی بصری

در جهانی که اسلحه‌ای باقی نمانده، بقای انسان‌ها وابسته به تیر و کمان شده است. منتل که در ابتدا از لحاظ زیبایی‌شناسی نگران نمایش صحنه‌های مرگ زامبی‌ها با تیر بود، در نهایت از دوربین‌های بار برای خلق جلوه‌ای چشم‌نواز بهره گرفت: «لحظه‌ای که تیر وارد بدن می‌شود، با استفاده از این تکنیک، کش می‌آید و حالت سینمایی فوق‌العاده‌ای ایجاد می‌کند.»

معرفی دشمنان تازه: از آلفا تا «اسلو-لوها»

در کنار آلفا، فیلم نوع دیگری از موجودات آلوده را نیز معرفی می‌کند: اسلو-لوها (Slow-Lows). برخلاف زامبی‌های سریع و خشن، این موجودات آهسته‌ حرکت می‌کنند و از بقایای اجساد تغذیه می‌کنند. اما منتل هشدار می‌دهد: «آنها از دید بصری خطرناک نیستند، اما درست همان‌جایی حمله می‌کنند که انتظارش را ندارید.»

در یکی از سکانس‌های پرتنش فیلم، جیمی به همراه مادرش (با بازی جودی کومر) در یک کلیسای متروکه پناه گرفته‌اند. در تاریکی شب، اسلو-لویی بی‌صدا نزدیک می‌شود، با این تصور که بند کفش جیمی یک کرم است. او بند را می‌جود و بیرون می‌اندازد. منتل با خنده می‌گوید: «ترکیبی از طنز و وحشت است. دقیقاً همان چیزی که دنی بویل استادانه به تصویر می‌کشد.»

جمع‌بندی

«28 سال بعد» نه فقط یک دنباله سینمایی، بلکه بازآفرینی هیجان و وحشت در ژانر زامبی است. از فیلم‌برداری جسورانه گرفته تا طراحی موجوداتی نو، همه چیز برای ساختن تجربه‌ای بی‌نظیر گرد هم آمده‌اند. برای علاقه‌مندان به سینمای وحشت، این فیلم بدون شک یکی از آثار فراموش‌نشدنی سال خواهد بود.