در نخستین فیلم بلند وایتاوتاس کاتکوس با عنوان «مهمان» (The Visitor) که در جشنواره فیلم کارلووی واری به نمایش درآمده، بازگشت به خانه پایانی نیست، بلکه آغاز سفری درونی است؛ جایی که حتی «هیچ‌کاری نکردن» می‌تواند سخت‌ترین کار ممکن باشد.

چارسو پرس: فیلم بلند اول وایتاوتاس کاتکوس با عنوان «مهمان» (The Visitor) در جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری به نمایش درآمد. این فیلم درامی ملایم و تأمل‌برانگیز درباره مردی است که پس از سال‌ها زندگی در نروژ، برای فروش آپارتمان پدری‌اش به لیتوانی بازمی‌گردد – اما در عوض تصمیم می‌گیرد بماند.


دانیلیوس (با بازی داریوس شیله‌ناس) در ظاهر هدفی ساده دارد: فروش خانه و بازگشت به زندگی خانوادگی‌اش در نروژ. اما چیزی در زادگاهش او را نگه می‌دارد؛ چیزی فراتر از یک ملک – ردپای خاطرات، رابطه‌های قدیمی و نشانه‌هایی از زندگی گذشته‌اش.


کارگردان در گفت‌وگویی بیان می‌کند:

«دانیلیوس چیزی برای پنهان کردن ندارد، اما نمی‌تواند توضیح دهد که چرا هنوز آنجاست. شاید این‌گونه سوگواری می‌کند. او دارد با گذشته‌اش خداحافظی می‌کند – با مکان‌هایی که در آن‌ها اولین احساساتش را تجربه کرده.»


فیلمنامه این اثر را کاتکوس با همکاری ماریا کاوتارادزه، نویسنده فیلم تحسین‌شده «Slow» نوشته است. تهیه‌کنندگی نیز بر عهده ماریا رازگوتِه و بریگیتا بنیوشیتِه از کمپانی M-Films بوده و فیلم با همکاری استودیوهای Stær Films و Garagefilm Intl. تولید شده است. پخش جهانی آن نیز بر عهده کمپانی فرانسوی Totem Films قرار دارد.


در طول داستان، رفتار دانیلیوس به‌تدریج تغییر می‌کند و حال‌وهوایی آمیخته به غم، طنز و بی‌قراری وجودی بر فضای فیلم حاکم می‌شود. کارگردان می‌گوید:

«می‌خواستم فیلم کمی عجیب، اما همچنان واقع‌گرایانه باشد. اگر از پنجره‌ات به بیرون نگاه کنی، اتفاق‌های عجیب‌تری هم می‌بینی – فقط وقتش را نداریم که آن‌ها را ببینیم. اما دانیلیوس وقت دارد.»


اخبار سینمای جهان


او اضافه می‌کند که این فیلم درباره فقدان، هویت و تلاش برای بازتعریف خویشتن است:

«شخصیت اصلی ساکت است، اما احساسات عمیقی دارد. سکوتش به تماشاگران اجازه می‌دهد تا نزدیک‌تر شوند و احساساتش را تفسیر کنند.»

«این سفر برای او چیزی شبیه یک تعطیلات ذهنی است – چیزی که نمی‌شود به‌راحتی توضیح داد، حتی برای همسرش. اما برای سلامت روان و بازسازی انرژی‌اش ضروری‌ست.»

 نگاهی متفاوت به واژه «مهمان»

دانیلیوس به زادگاهش بازمی‌گردد، اما نه به عنوان صاحب‌خانه – بلکه به‌عنوان مهمان، مسافری که در جست‌وجوی معناست. کاتکوس می‌گوید:

«گاهی همه آن چیزی که نیاز داری، هیچ‌کاری نکردن است. راه رفتن، تماشای خیابان‌ها، ملاقات با غریبه‌ها و فکر کردن. او از چیزی فرار نمی‌کند؛ فقط می‌خواهد با خودش تنها باشد. و این، کار ساده‌ای نیست.»

 نتیجه‌گیری:

«مهمان» فیلمی‌ست شاعرانه، ساکت و پر از احساسات فروخورده؛ درباره مردی که یاد می‌گیرد گاهی ایستادن، نگاه کردن و پذیرفتن گذشته، همان چیزی‌ست که برای ادامه لازم است.



نویسنده: نسرین پورمند