چارسو پرس: استلان اسکاشگورد، بازیگر شناخته‌شده سوئدی، فاش کرد که برای فیلم «ارزش احساسی» (Sentimental Value) به کارگردانی یواخیم تری‌یر، دستمزد خود را کاهش داده تا امکان تهیه ناهارهای باکیفیت برای عوامل پشت‌صحنه فراهم شود.
او که به‌تازگی جایزه «گوی بلورین» را برای مشارکت برجسته در سینمای جهان از جشنواره فیلم کارلووی‌واری دریافت کرده، در یک میزگرد گفت:
«قرار نبود تهیه‌کننده اجرایی باشم، اما گفتم: "من بدون قرارداد ویژه در نروژ فیلم نمی‌سازم." بعد از فیلم بی‌خوابی در سال ۱۹۹۷، به عوامل گفتم: "دیگر هرگز بدون ناهار خوب اینجا فیلم نمی‌سازم."»
او ادامه داد:
«در آن پروژه ۸ کیلو وزن کم کردم. ناهار فقط یک نان برش‌خورده و کمی سوسیس پلاستیکی بود! بعد از آن، در تمام قراردادهای کاری‌ام در نروژ نوشته شد که همه باید غذای استاندارد اروپایی بخورند. این کار هزینه‌بر است. نروژ ثروتمندترین کشور دنیاست، اما برای غذا هزینه نمی‌کند.»
اسکاشگورد گفت که حدود ۵۰۰ هزار کرون نروژی از حقوقش صرف غذا شد و تهیه‌کننده به او وعده داد که بابت این کار اعتبار تهیه‌کنندگی را دریافت خواهد کرد:
«همه غذاها باید در ظروف چینی واقعی سرو شود، نه پلاستیکی یا کیسه‌ای. هیچ صفی هم نباشد، همه باید بنشینند و غذا بخورند. این باعث شادی تیم و بهبود کیفیت فیلم می‌شود. از آن زمان به بعد، هیچ فیلم بدی در نروژ نساخته‌ام.»
وقتی Variety نظر تهیه‌کنندگان نروژی دو فیلم «بی‌خوابی» و «ارزش احساسی» را جویا شد، پتر بورگلی، یکی از تهیه‌کنندگان «بی‌خوابی» تنها نوشت:
«بدون نظر (۲۹ سال از آن گذشته)
درباره نقش‌آفرینی در «ارزش احساسی»
اسکاشگورد در فیلم ارزش احساسی در نقش گوستاو بورگ، کارگردان سالخورده‌ای که تلاش دارد رابطه‌اش با دخترانش را بهبود ببخشد، بازی درخشانی ارائه داده است. یکی از دخترها را رناته رینسوه بازی می‌کند؛ بازیگری که با فیلم «بدترین آدم دنیا» شناخته می‌شود.
او می‌گوید:
«فیلم سبک خاص خودش را دارد. شبیه دویدن‌های رناته در فیلم قبلی‌اش در اسلو است. یواخیم تری‌یر بسیار ظریف‌کار است. مشکلات را نشان می‌دهد اما حل نمی‌کند؛ همین باعث عمق اثر شده. ولی خانواده به هم نزدیک‌تر می‌شوند و این عالی‌ست.»
بیشتر بخوانید: استلان اسکاشگورد: برگمان یک نازی واقعی بود | تنها کسی که برای مرگ هیتلر گریه کرد
درباره پدر بودن
او مقایسه‌ای با شخصیت خود در فیلم داشت:
«من برخلاف گوستاو، سعی می‌کردم نشان دهم که انسانی با نقص هستم، نه کسی روی پدستال. هیچ‌وقت تصمیمی برای بچه‌ها نگرفتم یا سانسورشان نکردم. فقط احترام به دیگران برایم مهم بود.»
او که پدر هشت فرزند است، با خنده گفت:
«نمی‌دانم چقدر نابودشان کردم، اما حداقل آزادی نابود کردن خودشون رو داشتن!»
درباره زندگی، سینما و غذا
اسکاشگورد درباره سبک زندگی‌اش گفت:
«مردم می‌گویند گوشت نمی‌خورند. من همه‌چیز می‌خورم. از زندگی لذت می‌برم. فیلم خوب به ژانر ربط ندارد؛ به تنبلی ربط دارد. فیلم‌های آمریکایی که در آن‌ها بازی کرده‌ام، کارگردانان خوبی داشتند؛ مثل رونین با جان فرانکنهایمر، تل‌ماسه با دنی ویلنوو، یا اولین فیلم مارولم با کنت برانا.»
او نسبت به سلطه سرمایه‌داری بر سینما انتقاد کرد:
«مشکل سیستم، سرمایه‌داری نوین است. وقتی یک شرکت تلفن مثل AT&T شرکت تایم‌وارنر را می‌خرد و به HBO می‌گوید "این فیلم‌های هنری بی‌خود را کنار بگذارید، کارهای سبک بسازید تا ۱۵ درصد سود ما را تأمین کنید"، یعنی اوضاع خراب است.»
چرا به آمریکا مهاجرت نکرد
«من ۸ تا بچه دارم! مهاجرت به آمریکا یعنی ورشکستگی. شهریه مدرسه، دانشگاه، درمان... حتی نگم از هزینه زن‌ها!»
در پایان، او تأکید کرد که با وجود ناپدید شدن فیلم‌های متوسط‌بودجه، سینمای مستقل هنوز زنده است:
«حضور در صحنه فیلم‌برداری همچنان بزرگ‌ترین لذت من است. وقتی جوان‌تر بودم، شب‌زنده‌داری هم خوب بود!»
منبع: variety
نویسنده: نسرین پورمند
