ترنس استامپ، ستاره‌ سینمای بریتانیا در ۸۷ سالگی درگذشت

چارسو پرس: ترنس استامپ، یکی از چهره‌های درخشان سینمای بریتانیا در دهه‌ی ۶۰ میلادی بود که از اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ به‌عنوان بازیگر نقش‌های مکمل در فیلم‌هایی همچون «سوپرمن: فیلم»، «ماجراهای پریسیلا: ملکه‌ی صحرا» و «لیمی» مطرح شد. این بازیگر در سن ۸۷ سالگی درگذشته است.

خانواده‌ی او در بیانیه‌ای اعلام کردند: «استامپ میراثی شگفت‌انگیز از آثار، چه به‌عنوان بازیگر و چه به‌عنوان نویسنده، از خود بر جای گذاشت که سال‌ها مردم را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد و الهام‌بخش خواهد بود.»

استفن فریرز، کارگردان فیلم «ضربه» (۱۹۸۴) که استامپ در آن نقش‌آفرینی کرده بود، گفت: «او مردی عالی و بازیگری عالی بود. افتخار داشتم که او را کارگردانی کنم.»

استامپ در پرزرق‌وبرق‌ترین دهه‌ی سینمای بریتانیا به‌عنوان یکی از چهره‌های شاخص مطرح شد و درآثار برجسته‌ای چون «بیلی باد» (۱۹۶۲، به کارگردانی پیتر اوستینوف) و «کلکسیونر» (۱۹۶۵، به کارگردانی ویلیام وایلر) بازی کرد.

او در استپنی، شرق لندن به دنیا آمد و پسر یک ملوان یدک‌کش بود. استامپ توانست بورسیه‌ مدرسه‌ی بازیگری بگیرد و برادرش کریس استامپ نیز بعدها به‌عنوان مدیر گروه‌های موسیقی بزرگی چون جیمی هندریکس مشهور شد.

استامپ پس از اجرای نمایش «بلند و کوتاه و قدبلند» با مایکل کین آشنا شد و مدتی با او در یک آپارتمان زندگی می‌کرد.

اولین نقش مهم سینمایی‌ وی در فیلم «بیلی باد» (۱۹۶۲) بود که برای آن نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد. این موفقیت توجه هالیوود را جلب کرد و او نقش اصلی در «کلکسیونر»، اقتباس ویلیام وایلر از رمان نوشته جان فاولز، را به دست آورد.

اما مسیر بازیگری‌اش در دهه‌ی ۶۰ پر فراز و نشیب بود. او نقش جیمز باند را به شان کانری باخت و در فیلم «آگراندیسمان» آنتونیونی جای خود را به دیوید همینگز داد. با این‌حال در فیلم «مودستی بلیز» کنار مونیکا ویتی، ستاره‌ محبوب آنتونیونی، ظاهر شد؛ در ادامه در نخستین فیلم کن لوچ با عنوان «گاو بیچاره» و در اقتباس از رمان نوشته توماس هاردی یعنی «دور از اجتماع خشمگین» با جولی کریستی همبازی شد.

ترنس استمپ در سال ۱۹۶۸ در دو فیلم از کارگردانان ایتالیایی بازی کرد: فدریکو فلینی در فیلم اپیزودیک «ارواح مردگان» (اقتباس از ادگار آلن پو) او را به کار گرفت و پازولینی نیز نقش اصلی شاهکار تمثیلی خود «قضیه» را به او سپرد.

اما در پایان دهه‌ی ۶۰، شهرت او به‌سرعت افول کرد. خودش بعدها گفت: «برایم یک معما بود. در اوج بودم. وقتی دهه‌ی ۶۰ تمام شد، من هم با آن تمام شدم. یادم هست که مدیر برنامه‌هایم گفت: همه دنبال یک ترنس استامپ جوان می‌گردند … نمی‌توانستم باور کنم.»

استامپ مدتی به هند رفت تا اینکه صنعت فیلم دوباره او را فراخواند و پیشنهاد نقش ژنرال زاد شرور در «سوپرمن: فیلم» و «سوپرمن »۲ را به او داد.

او بعدها گفت: «مجبور شدم بپذیرم که دیگر بازیگر نقش اول نیستم. خودم را دگرگون کرده بودم. دیگر خودم را مرد نقش اول نمی‌دیدم. آنچه در درونم تغییر کرده بود، باعث شد بتوانم نقش شرور را بازی کنم، بدون اینکه احساس خجالت یا افسردگی داشته باشم. تصمیم گرفتم حالا بازیگر نقش‌های مکمل هستم.»

او در دهه‌ی ۱۹۸۰ به سینمای بریتانیا بازگشت و در فیلم «ضربه» در کنار جان هرت و تیم راث بازی کرد. همچنین در فیلم «کمپانی گرگ‌ها» ساخته نیل جوردن، نقش کوتاهی به‌عنوان شیطان داشت.

در ۱۹۹۴ در فیلم کمدی-درام استرالیایی «ماجراهای پریسیلا: ملکه‌ی صحرا» نقش برنادت بسِنجر را ایفا کرد که برایش نامزدی بفتا و گلدن گلوب به ارمغان آورد. سپس در فیلم «لیمی» از استیون سودربرگ، نقش اصلی این تریلر انتقام‌جویانه را بر عهده گرفت.

استامپ در دهه‌های بعدی نیز دوباره به آثار مطرح بازگشت و «در جنگ ستارگان: اپیزود  – تهدید شبح»، «اداره تعدیل»، «تحتد تعقیب» و «آهنگی برای ماریون» نقش‌آفرینی کرد.

او همچنین در فیلم‌های «چشمان بزرگ» و «خانه دوشیزه پرگرین برای بچه‌های عجیب» هر دو به کارگردانی تیم برتون ظاهر شد و آخرین نقش سینمایی‌اش بازی در فیلم ترسناک «دیشب در سوهو» ساخته ادگار رایت بود.