«توهم صمیمیت» در هالیوود؛ چرا ستاره‌های منزوی مانند دی‌کاپریو و واکین فینیکس به پادکست‌ها روی آوردند؟

چارسو پرس: چهره‌هایی که سال‌ها از خبرنگاران و پرسش‌های تکراری‌شان دوری می‌کردند، حالا در پادکست‌ها با آرامش و جزئیات بیشتر درباره زندگی و پروژه‌هایشان حرف می‌زنند. جایی که خبری از فضای شلوغ هتل‌ها و سوالات کلیشه‌ای نیست، بلکه گفت‌وگوها طولانی‌تر، صمیمی‌تر و بی‌پرده‌تر است.

لئوناردو دی‌کاپریو، بازیگری که همیشه به‌عنوان یکی از خصوصی‌ترین ستاره‌های سینما شناخته می‌شود، اخیراً در پادکست «نیو هایتز» با تراویس و جیسون کلسی حاضر شد تا درباره فیلم تازه‌اش One Battle After Another صحبت کند. او در این گفت‌وگو حتی خاطره‌ای شنیدنی از دوران کودکی‌اش تعریف کرد: این‌که مدیر برنامه‌هایش به او پیشنهاد داده بود نام «لنی ویلیامز» را جایگزین «لئوناردو دی‌کاپریو» کند، چون اسم واقعی‌اش «زیادی قومی» به نظر می‌رسیده!

نمونه دیگر واکین فینیکس است که همیشه از مصاحبه‌های تبلیغاتی متنفر بوده. او امسال برای اولین بار به پادکست تئو وان رفت تا درباره فیلم «اِدینگتون» به کارگردانی اری استر حرف بزند. گفت‌وگویی که بیشتر به یک مکالمه واقعی شباهت داشت تا یک اجبار تبلیغاتی.

این تغییر جهت به سمت پادکست‌ها فقط یک حرکت رسانه‌ای ساده نیست. استودیوها امیدوارند از طریق این قالب تازه، دوباره با مخاطبان جوانی ارتباط بگیرند که سال‌هاست کمتر به سینما می‌روند. همان مخاطبانی که پادکست‌های محبوبی مثل «Hot Ones» یا برنامه جو روگان را دنبال می‌کنند.

البته این رویکرد معایب خودش را هم دارد. برخلاف مصاحبه‌های سنتی که گاهی پرسشگرانه و چالش‌برانگیز هستند، پادکست‌ها بیشتر فضایی دوستانه دارند. ستاره‌ها در این برنامه‌ها قرار نیست به پرسش‌های سخت پاسخ بدهند، بلکه فقط نسخه‌ای جذاب و دوست‌داشتنی از خودشان را به نمایش می‌گذارند.

این تفاوت دقیقاً همان چیزی است که ستاره‌های خجالتی می‌خواهند. چرا که در جهانی که شبکه‌های اجتماعی مرزهای زندگی خصوصی و عمومی را محو کرده‌اند، پادکست یک «توهم صمیمیت» می‌سازد؛ جایی که مخاطب احساس می‌کند با چهره محبوبش نزدیک‌تر شده، بی‌آنکه پرسش‌های آزاردهنده یا فشار رسانه‌ای در کار باشد.

با این حال، همه ستاره‌ها چنین رویکردی ندارند. برخی مثل جیمی لی کرتیس هنوز با انرژی و اشتیاق در نشست‌ها و رسانه‌های سنتی حاضر می‌شوند. او با همین پشتکار توانست نقش مهمی در موفقیت تبلیغاتی فیلم «همه‌چیز همه‌جا به‌یک‌باره» و در نهایت برنده‌شدن هفت جایزه اسکار، از جمله اسکار بهترین بازیگر مکمل زن خودش ایفا کند.

به نظر می‌رسد آینده تبلیغات فیلم در هالیوود ترکیبی از هر دو مسیر خواهد بود: پادکست‌ها برای گفت‌وگوهای طولانی و صمیمانه، و رسانه‌های سنتی برای دسترسی گسترده و پوشش رسمی. اما یک چیز قطعی است: ستاره‌هایی مثل دی‌کاپریو و فینیکس نشان داده‌اند که حتی خصوصی‌ترین چهره‌ها هم در نهایت نیاز دارند صدای خودشان را پیدا کنند و پادکست‌ها امروز بهترین بستر برای این کار شده‌اند.