چارسو پرس: به گفته لاندو، تریلر نخستین فرصت بزرگ برای جلب توجه مخاطب است. «دو دقیقه و نیم برای انتقال داستان و حس فیلم دارید. این ۱۵۰ ثانیه، همه چیز هستند.»
اما ترجمه یک فیلم سه ساعت و چهارده دقیقه‌ای به یک تریلر کوتاه کار ساده‌ای نبود. تیم سازنده در نهایت یک نسخه چهار دقیقه و دو ثانیه‌ای تهیه کرد و به استودیوها ارسال کرد؛ اما واکنش اولیه، کمتر از انتظار مثبت بود.
چالش با استودیوها و تبلیغات نادرست
پارامونت، استودیو همکار، نسخه کوتاه‌تر و پرهیاهوی خود را ساخت که به «تریلر جان وو» معروف شد: برش‌های سریع، موسیقی بلند، صدای شلیک و جیغ‌ها. نتیجه، نمایشی از «تایتانیک» به‌عنوان یک فیلم اکشن بود — چیزی که با روح فیلم فاصله داشت.
پس از بحث و جدل‌های فراوان، لاندو و تیمش موفق شدند شری لنسینگ، رئیس پارامونت، را متقاعد کنند تا نسخه خود را در ShoWest (کنفرانس انجمن ملی صاحبان سینما) برای مخاطبان حرفه‌ای آزمایش کنند. این افراد تصمیم‌گیرندگان واقعی تعداد پرده‌های نمایش فیلم در سراسر کشور هستند و نظرشان اهمیت ویژه‌ای داشت.
بیشتر بخوانید: عکس‌های کمیاب از پشت صحنه فیلم تایتانی
لحظه سرنوشت‌ساز در لاس‌وگاس
تریلر طولانی برای سازندگان ضروری به نظر می‌رسید؛ اولین تصویری که عموم مردم از فیلم می‌دیدند. پس از پنج سال کار و ۲۰۰ میلیون دلار هزینه، فشار و اضطراب بسیار زیاد بود و انتقادهای اولیه، حتی از سوی مجله تایم با تیتر «گلوب، گلوب، گلوب» نشان داده شد.
در مراسم ShoWest، تریلر در حضور مدیران ارشد پارامونت و ستارگانی مثل کورت راسل نمایش داده شد. بلافاصله پس از پایان، راسل با صدای بلند گفت:
«حاضرم ده دلار بدهم فقط برای اینکه این تریلر را دوباره ببینم.»
این اتفاق اجازه ویژه‌ای برای پخش جهانی یک تریلر چهار دقیقه و دو ثانیه‌ای به تیم داد؛ فراتر از محدودیت معمول ۱۵۰ ثانیه‌ای انجمن فیلم‌های آمریکا.
نقطه عطف موفقیت «تایتانیک»
از آن روز به بعد، هر نقد منفی درباره فیلم با این برداشت پایان می‌یافت که شاید «تایتانیک» فیلم خوبی باشد. این تریلر نقش حیاتی در تغییر نگرش‌ها و تبدیل اثر به یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های بلاک‌باستری تاریخ ایفا کرد.
منبع: variety
نویسنده: نسرین پورمند
