چرا جنیفر لارنس خودش را «اعصاب خردکن» می‌دانست

چارسو پرس: جنیفر لارنس اعتراف کرده است که چرا منتقدان و رسانه‌ها در ابتدای دوران بازیگری‌اش او را اعصاب خردکن می‌دانستند. این ستاره هالیوود، که بیشترین شهرتش به خاطر بازی در مجموعه فیلم‌های Hunger Games است، یکی از شناخته‌شده‌ترین نام‌ها در صنعت سینماست. اما در ابتدای دوران حرفه‌ای‌اش، لارنس مورد انتقاد قرار گرفت، زیرا بسیاری شخصیت او را «غیرواقعی» می‌دانستند.

این موضوع منجر به انتشار مقالات زیادی شد که تصویر او را کمتر از مثبت ارائه می‌دادند. لارنس در طول حرفه‌اش فیلم‌شناسی قوی‌ای داشته است، اما این مسئله مانع شکل‌گیری تصویری از او به عنوان ستاره‌ای غیرواقعی و اعصاب خردکن نشده است و اکنون او درباره این برداشت از شخصیتش صحبت کرده است.

در مصاحبه‌ای با The New Yorker، او اذعان کرده که شخصیت جوانش در برخی مواقع اعصاب خردکن به نظر می‌رسیده است. با این حال، او از خود دفاع می‌کند و توضیح می‌دهد که شخصیتش واقعی بوده اما بخشی از مکانیزم دفاعی او بوده است و در سن کم هدف رسانه‌ها قرار گرفته بود. او نتیجه می‌گیرد که احساس می‌کرد به خاطر شخصیتش رد شده است.

وقتی با مقالات قدیمی درباره خودش مواجه شد و از او پرسیده شد که چطور است وقتی شخصیت و اصالتش زیر سوال رفته بود، لارنس واکنش ناخوشایندی نشان داد:

«اوه، نه. خیلی هیجان‌زده. خیلی خجالت‌آور. خوب، این شخصیت واقعی من بود، اما همچنین یک مکانیزم دفاعی هم بود. بنابراین، این مکانیزم دفاعی بود که فقط بگویم: "من این‌طوری نیستم! من هر روز اشتباه می‌کنم!"»

لارنس فاش می‌کند که تغییر نظر عمومی را پیش‌بینی کرده و احساس کرده توسط پاپاراتزی‌ها هدف گرفته شده است: «من جوان بودم، تنها زندگی می‌کردم و دنبال می‌شدم.» او ادامه می‌دهد که پروژه‌ها و حضور در رسانه‌ها زیاد بوده و می‌فهمد چرا افراد او را اعصاب خردکن می‌دانستند. لارنس حتی اعتراف می‌کند که تقلید آریانا گرانده از او در SNL درست بود:

«به آن مصاحبه‌ها نگاه می‌کنم، آن فرد اعصاب خردکن است. می‌فهمم چرا دیدن آن فرد در همه جا اعصاب خردکن است. تقلید آریانا گرانده در S.N.L کاملاً درست بود.»

لارنس نتیجه می‌گیرد که او به خاطر فیلم‌هایش یا مواضع سیاسی‌اش رد نشده، بلکه به خاطر خودش رد شده است: «احساس کردم — نه اینکه احساس کردم، بلکه بودم — رد شدم نه به خاطر فیلم‌هایم، نه به خاطر سیاست‌هایم، بلکه به خاطر خودم، به خاطر شخصیتم.»

لارنس در سن کم به موفقیت رسید و در ۱۹ سالگی برای نقش تاثیرگذار خود در فیلم مستقل Winter's Bone ساخته دبرا گرانیک نامزد اسکار شد. دو سال بعد، با بازی در نقش کاتنیس اوردین در مجموعه Hunger Games به شهرت جهانی رسید و برای نقش خود در Silver Linings Playbook برنده اسکار شد.

تمام این اتفاقات در ابتدای دوران حرفه‌ای لارنس رخ داد، بنابراین جای تعجب نیست که او احساس بی‌قراری می‌کرد. از صحبت‌هایش مشخص است که احتمالاً با نوعی سندروم نفوذگر (Impostor Syndrome) دست و پنجه نرم می‌کرد. مقابله با دام‌های شهرت و ثروت، تلاش برای حرفه‌ای بودن، سخت‌کوشی و تلاش برای جلب توجه و محبوبیت، می‌تواند فشار زیادی به هر کسی وارد کند.

شخصیت غیرقابل پیش‌بینی لارنس اغلب باعث شد که مورد انتقاد رسانه‌ها قرار بگیرد، اما همچنین نورافکن را بر این موضوع می‌اندازد که چرا بازیگران جسور و شجاع زن معمولاً بیشتر از همتایان مرد خود مورد انتقاد قرار می‌گیرند. کاهش محبوبیت کاترین هایگل پس از اظهار نظر درباره شخصیت خود در Grey's Anatomy نمونه‌ای دیگر از تصویری «دشوار» از بازیگران زن است که به دلیل بیان نظرشان شکل گرفته است.

این تجربه مطمئناً شامل حال جنیفر لارنس نیز شده است و با دلایل خوب. به طور منطقی می‌توان گفت که همه افراد در معرض دید عمومی شخصیتی ندارند که برای همه جذاب باشد و در مورد جنیفر لارنس، احتمالاً شخصیت او کمی اغراق شده بود تا ناامنی‌هایش پنهان شود، اما خوشحال‌کننده است که اکنون او با خود واقعی‌اش راحت‌تر است.