احتمال بی‌عدالتی در اسکار ۲۰۲۶: چرا «چیس اینفینیتی» ممکن است نادیده گرفته شود

چارسو پرس: فیلم « نبردی پس از دیگری » ساخته پل توماس اندرسن، که تاکنون بهترین امتیاز منتقدان سال ۲۰۲۵ را کسب کرده است (براساس متاکریتیک)، در چندین بخش برای اسکار ۲۰۲۶ رقابت خواهد کرد. در واقع، پس از اینکه جوایز گاتهام آن را به عنوان فیلمی با بیشترین نامزدی معرفی کردند، با وجود برخی اعتراض‌ها نسبت به وضعیت آن به عنوان یک پروژه استودیویی بزرگ، این فیلم باید به عنوان پیشتاز فعلی بهترین فیلم در نظر گرفته شود و حتی ممکن است از فیلم «همنت» ساخته کلویی ژائو پیشی بگیرد. اما شاید جذاب‌تر از مسابقه بهترین فیلم، سرنوشت بازیگران این اثر باشد.

«نبردی پس از دیگری » پر از اجراهای بی‌نظیر است، از ستارگان اصلی گرفته تا نقش‌های کوچک و حضورهای کوتاه. سؤال بزرگ اکنون این است که چند نفر از بازیگران می‌توانند نامزد جوایز شوند. تقریباً همه می‌توانند در شاخه‌های مختلف رقابت کنند: لئوناردو دی‌کاپریو برای بهترین بازیگر مرد، چیس اینفینیتی برای بهترین بازیگر زن، شان پن و بنیشیو دل تورو برای بهترین بازیگر مکمل مرد، تیانا تیلور و رجینا هال برای بهترین بازیگر مکمل زن. اما اینکه همه آن‌ها در شاخه‌های خود به رقابت برسند، چندان محتمل نیست.

ناظران جوایز با دقت عملکرد بازیگران را در پیش‌روها دنبال می‌کنند تا ببینند کدام اجرا بیشترین توجه را جلب می‌کند. جوایز گاتهام با داشتن دو دسته غیرجنسیتی برای نقش اصلی و مکمل با ده نامزد هرکدام، اولین نشانه‌ها را نشان داد. دی‌کاپریو، پن و هال نامزد نشدند، اما تیلور و دل تورو در بخش مکمل نامزد شدند و اینفینیتی نیز در بخش بهترین اجرای نوظهور حضور داشت.

با توجه به ماهیت این جوایز، عدم نامزدی دو ستاره بزرگ و شناخته‌شده نشانه‌ای از مشکل در کمپین‌های آن‌ها نیست. اما این نشان می‌دهد که اجرای نسبتاً آرام هال احتمالاً در مقایسه با تیلور، که بیشترین زمان صفحه را دارد، کمتر دیده خواهد شد. با این حال، بزرگ‌ترین نشانه احتمال نادیده گرفته شدن، برای کسی است که نامزد شده است.

دو دیدگاه اصلی درباره هدف جوایز اسکار وجود دارد. یک دیدگاه رقابتی است که جوایز باید بهترین‌ها را تعیین کنند و اگر یک فیلم در هر بخش سرآمد باشد، پس باشد. دیدگاه دوم که نگارنده به آن معتقد است، این است که جوایز برای جشن گرفتن و معرفی هرچه بیشتر هنر برجسته وجود دارند.

نامزدی‌های گاتهام معمولاً بازتاب‌دهنده دیدگاه دوم هستند. به همین دلیل، برای مثال، آن‌ها بخش بهترین فیلم را از پنج نامزد به ده نامزد افزایش دادند. از همین منظر، کاملاً منطقی است که چیس اینفینیتی، ۲۵ ساله و با اولین فیلم خود، برای بهترین اجرای نوظهور نامزد شود، نه بهترین بازیگر زن. این اقدام نیت خوبی دارد و احتمالاً اولین مورد از جوایز متعدد مشابه برای او خواهد بود.

اما اسکار بخش اجرای نوظهور ندارد. اگر اینفینیتی همچنان در پیش‌روها جدا از سایر نامزدهای بهترین بازیگر زن قرار گیرد و این وضعیت در زمان اعلام نامزدهای آکادمی تثبیت شود، ممکن است در سطحی متفاوت دیده شود.

این امر واقعاً تأسف‌برانگیز خواهد بود، زیرا فیلم بدون اجرای عالی او به اوج موفقیت کنونی نمی‌رسد. اگر فیلم واقعاً پیشتاز باشد، او سزاوار است که در کنار بازیگران زن شناخته‌شده‌تر مورد تقدیر قرار گیرد.