وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در احکامی جداگانه اعضای شورای بازبینی فیلم های سینمایی را منصوب کرد.
مراسم رونمایی و اکران افتتاحیه فیلم سینمایی «زندگی و زندگی» به کارگردانی و تهیه کنندگی علی قوی‌تن شب گذشته سه‌شنبه ۲۴ بهمن ماه توسط گروه سینمایی هنروتجربه» در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
برنامه سینمایی «هفت» که در مدت برگزاری جشنواره فجر هر شب روی آنتن می‌رفت، هفته آینده با اجرای بهروز افخمی پخش خود را از سر می‌گیرد.
قرارداد سرگروهی دو فیلم سینمایی بسته شد.
کانون فیلم‌نامه نویسان سینمای ایران خطاب به رییس سازمان سینمایی، نامه‌ای نوشتند و از ندادن سیمرغ بخش فیلم‌نامه گله کردند.
دبیر شورای صنفی نمایش با اشاره به اینکه فقط چند فیلم محدود از جشنواره فجر امسال می‌توانند به لحاظ اقتصادی در گیشه فروش موفقی داشته باشند، توضیحاتی را درباره اکران نوروزی، اکران عید فطر و پیش‌بینی از وضعیت سینما در سال آینده ارائه کرد.
مستانه مهاجر تدوینگر و تهیه کننده سینما که بر اثر حمله قلبی در بیمارستان بستری شده بود از بهبود سلامتی خود خبر داد.
کارگردان فیلم «شناور» که از ۲۵ بهمن در گروه سینمایی «هنر و تجربه» اکران خود را آغاز می‌کند شکل‌گیری این فیلم را بر اساس یک اتفاق واقعی دانست که برای یکی از دوستانش پیش آمده است.
فیلم مستند «یک میخ و چند کت» به کارگردانی محسن خان‌جهانی در مستندات یکشنبه و نسخه مرمت شده فیلم سینمایی «دردسر هَری» به کارگردانی آلفرد هیچکاک در سینماتک خانه هنرمندان ایران نمایش داده و بررسی می‌شوند.
واقعیت اینجاست که دیگر جشنواره معنایش را کامل از دست داده است. حتی اکران سینمایی هم دیگر معنایی ندارد. اکرانی که دقیقاً از همان منطق جشنواره پیروی می‌کند. فیلم‌های مهم سانس‌های محدود دارند و دیده نمی‌شوند و کمدی‌ها، با کمترین کیفیت و مبتذل‌ترین شوخی‌ها منجی سینماها شده‌اند که چراغ سالن و نه سینما روشن بماند. ما بازی را در همه‌ی عرصه‌ها به ابتذال باخته‌ایم. چه در جشنواره و چه در اکران.
درحالی‌که بسیاری از سینماگران در یکسال گذشته بیکار یا ممنوع از کار شدند و سینما در آستانه ورشکستگی اقتصادی قرار گرفته که با نفس مصنوعی زنده مانده، وزیر فرهنگ در اختتامیه جشنواره می‌گوید: «خانواده فرهنگ و هنر پُررونق‌ترین دوره خود را تجربه کرد. از ابتدای سال تا به امروز هیچ روزی در سال بر اصحاب فرهنگ و هنر سپری نشد، مگر اینکه یک رویداد باشکوه را تجربه کردند.»
به نظر میرسد سینمای ایران از این پس یا دولتی است یا برای جشنواره خارجی.
سینمای ایران بیماری صعب‌العلاجی دارد و اینکه بخواهیم بیماری را از سرمایه‌ها و بستگان آن که مخاطبانش هستند، پنهان کنیم و با هجویات پوچ و فریبنده سر آنها را گرم کرده و بگوییم سینما در سلامت کامل قرار دارد و آنها را به سرابی امیدوار کنیم، مصداق بارز فریب است.
این رسانه اصولگرا نوشت: می‌توان گفت سینمای ایران به نوعی پوست انداخته و دیگر نیازی به آن چهره‌ها و عناصر پرمدعای جشنواره زده و مقلد و عروسکی ندارد.
سینما تخصص می‌خواهد، نیاز به برنامه مشخص دارد و باید پذیرفت که هر کسی فقط با عناوین شعاری و مدیرپسند و برچسب‌هایی که خوشایند رئوس قدرت در بخش‌های مختلف حکمرانی کشور است، قادر به اداره آن نخواهد بود و انکار مداوم و آمارهایی که به لطف چند کمدی که آنها هم در دورانی مغضوب همین مدیران بودند، راه به جایی نخواهد برد و سینمای ایران در سال‌های آتی به سرعت به سمت نابودی مطلق حرکت خواهد کرد.
منیژه حکمت نوشت: از تاسیس شرکت فیلمسازی «بامداد فیلم» ۲۸ سال می‌گذرد و از حضور من در سینما حداقل ۴۰ سال، روز گذشته شرکت «بامداد فیلم » را بستم و دفتر تخلیه شد برای اجاره، جهت گذران حداقلی زندگی... .
انگار سازمان سینمایی به یک فرمول جالب دست یافته است که جشنواره فجر را با فیلم‌های ارگانی جلو می‌برد و اکران سینماها را هم با فیلم‌های کمدی.
فیلم سینمایی «رویای کاغذی» ساخته علی عطشانی از چهارشنبه ۲۵ بهمن ماه روی پرده سینما‌های سراسر کشور می‌رود.
بگذارید صریح به شما پاسخ دهم ما هیچ فیلمی درباره نوروز نداریم. ممکن است آثاری وجود داشته باشند که در آنها گریزی به آیین نوروز زده شده باشد، اما این را که یک فیلم بر اساس فلسفه نوروز ساخته شده باشد، حداقل من به خاطر ندارم.
برای آنهایی که در دهه۶۰ به جوانی پرتاب شدند پیدا کردن قهرمان، کار سختی نبود. در دوران فراوانی دشمن و رواج انواع مبارزات، قهرمانان هم بسیار قهرمانی می‌کنند.
محمد خزاعی درباره حواشی خواندن دعای تحویل سال در جشنواره فیلم فجر توضیحاتی ارائه داد.
