جوانی ما به یقین و بیشک اندوهبارترین روزهای عمر ما بود. عمر من و او مشترک شده بود. گاهی یک پیراهن را با هم به تن میکردیم. اما عجب آن بود که همان «اندک زندگی اندوهبار» مایه و سرمایه قلب مجروح او بود.
