حالا دیگر سینمای ما رنگ و بویی ندارد فردین و بهروز وثوقیاش مهاجرت کردند، ترانه علیدوستی و فاطمه معتمدآریای آن ممنوعالفعالیت هستند و کیومرث پوراحمد و داریوش مهرجوییاش هم زیر تلی از خاک خفتهاند و از طرفی سینما و هنر ایدئولوژیک هر روز پر رنگتر میشود و همین سبب شده تا احمد طالبینژاد بگوید مدیران فرهنگی ما کاملا سیاسی هستند.
یکی از ویژگیهای لازم برای ماندگاری در عرصههای هنری همکاری با افراد نخبهگراست. وقتی به کارنامه بیتا فرهی نگاه میکنیم چند نام معتبر از جمله مهرجویی، کیمیایی، رخشان بنیاعتماد، احمدرضا درویش و بهمن فرمانآرا او را در راه ماندگاری به عنوان بازیگر نخبهگرا یاری دادند.
آنچه او را در چشم برخی به مقام خدایگانی رساند علاوه بر آنچه گفته شد تبختر ذاتیاش بود که نسبت به اطرافیان و نزدیکانش نیز گاه غیرقابل تحمل میشد.
طالبینژاد: به هر حال الان وضعیت این است که اصغر فرهادی در ایران نمیتواند فیلم بسازد و حرفهاش هم فیلمسازی است و باید کار کند در نتیجه آدم از این جهت خوشحال میشود که او فیلم میسازد، اما از این جهت که چرا نتواند در مملکت خودش فیلم بسازد، غمانگیز است.
اعتقاد ندارم که دوران طلایی فیلمسازی فرهادی تمام شده باشد، البته در فیلمهای اخیرش شاهد نزول تدریجی هستیم، به عنوان مثال قهرمان فیلم خوبی است اما نه به اندازه درباره الی و جدایی نادر از سیمین. البته نکتهای که باید به آن اشاره کرد اینکه فیلمسازان بزرگ جهان بعد از دوره افول، دوباره خیز برداشتهاند نمونهاش اسکورسیزی، اسپیلبرگ، جرج لوکاس و جان هیوستون.
زمانی که «تنگنا» نمایش داده میشود، یکی از اساتید دانشگاه این فیلم را دروغ میداند و میگوید در پرتو انقلاب سفید مردم در رفاه هستند و«تنگنا» سیاهنمایی بیش نیست. این حرف به گوش امیر نادری میرسد. او یک روز تاکسی میگیرد و استاد دانشگاه را با خود به محلههای فقرنشین که لوکیشن فیلم بوده میبرد و از او میپرسد این واقعیت هست یا نه؟ اینها حقیقتی است که من دستکاری نکردم.
سینما و بهطور کل هنر اعتراضی ناشی از شرایط اجتماعی و سیاسی است. هر جا عدالت حاکم است، هنرمندان بیشتر متوجه نفسیات انسانی و روانشناسی جامعه و مقولههایی از این دست میشوند. مثل برگمان و آثار فلسفی روانشناختیاش در سوئد اما هرجا عدالت و دموکراسی برقرار نیست هنرمندان از هنر به ویژه سینما به عنوان ابزاری برای آگاهیرسانی بهره میگیرند تا مردمان آن جامعه بیشتر با واقعیتها آشنا شده و تشویق و تحریک شوند تا با نابسامانیها مقابله کنند.
احمد طالبینژاد درباره برخی واکنشها به اظهارات اخیرش نسبت به مسیر فیلمسازی داریوش مهرجویی نکاتی را مطرح کرد.
احمد طالبینژاد با بیان اینکه داریوش کارگردان فیلم «لامینور» بر گردن نسل ما و سینمای ایران حق دارد، گفت: اما اینکه مهرجوییِ هشتادواندی ساله را با کارگردان سیوچند ساله فیلم «گاو» مقایسه کنیم و بخواهیم که در یک موقعیت و جایگاه باشند، اشتباه است.
آشنايي و حشر و نشر با فيلمسازان بزرگ و تاثيرگذار وظيفهاي را بر عهده هر منتقدي ميگذارد، من هم چون خودم را بسيار مديون آن نسل از فيلمسازان ايران ميدانم، تصميم گرفتم چنين مجموعه كتابهايي را دنبال كنم.
به گفته نجفیتوانا قباحت سرقت و سوءاستفاده از دستآوردهای ادبی و هنری و فکری و معنوی تا حدی از بین رفته است که عملی مباح تلقی میشود.
«به روایت پرویز کیمیاوی»، نام کتابی است که احمد طالبینژاد آن را به رشته تحریر درآورده است؛ اثری که سعی شده سینماگر مطرح، مهجوری و مؤثری را معرفی کند.
واقعیت این است که ایران بیشترین تعداد فیلمسازان زن را در دنیا دارد و در سالهای اخیر زنان و دختران فیلمساز توانستهاند فیلمهای مهم و اثرگذاری بسازند.
احمد طالبینژاد معتقد است: مدیرانی که تاکنون در رأس سازمان قرار گرفتند نگاه ایدئولوژیک به سینما دارند و نگاه فرهنگی هنری مستقل از ایدئولوژی وجود ندارد بنابراین نیاز است تا ریاست سازمان سینمایی با قاطعیت جلوی دخالت نهادهای غیرفرهنگی بیاستد و با آنها برخورد کند. چه آقای حسین انتظامی باشد، چه هرکس دیگری باید بداند تا تکلیف روشن نشود در بر همین پاشنه میچرخد.
احمد طالبینژاد میگوید: شهیدثالث تنها فیلمساز ایرانی است که ثابت میکند سکوت سرشار از ناگفتههاست؛ سکوتهایی که گاهی حتی لجوجانه در فیلم او به کار رفتهاند، اما در نهایت باعث حذف صداهای مزاحم و جنبی شدهاند.
زری خوشکام آن سوی مرزها در کشور فرانسه از طریق امواج تلفن همراه چنان دقیق و با جزئیات مرور خاطره میکند که شنیدن صحبتهایش به تماشای یک فیلم سینمایی خوشساخت میماند.
از آشناییاش با علی حاتمی و قهر فردین و چانهزنی ناصر ملکمطیعی سر مهریه گرفته تا ممنوعالکاریاش و لیلایی که اینروزها جایگزین تمام ممنوعیتهایش شده است. در متنی که در پیشرو میخوانید، او در گفتوگویی با احمد طالبینژاد به بهانه اکران فیلم «شعلهور» حمید نعمتالله از تمام این سالها برایمان خاطره نقل کرده است
احمد طالبی نژاد منتقد پیشکسوت سینمای ایران در سالهای اخیر کمتر نوشته اما هرگاه که نوشته سعی کرده برخلاف برخی همدوره ای هایش، صریح بنویسد. طالبی نژاد در تازه ترین یادداشت خود به انتقاد از رفتار نادرست یکی از کارگردانان تئاتر پرداخت.