در «سه رنگ» (Three Colours)، سایه‌ی موسیقی بر سر هر سه فیلم سنگینی می‌کند؛ کریشتف کیشلوفسکی (Krzysztof Kieslowski)، خالق این سه‌گانه‌ی مشهور، در کنار موسیقی متن زبیگنیف پرایزنر (Zbigniew Preisner) مثلثی از نور را ترسیم کرده است که بر روی صورت‌ زیبا و غمگین شخصیت‌های فیلم‌ها می‌تابد. اما چه چیزی موسیقی فیلم‌های سه رنگ کیشلوفسکی را از نمونه‌های مشابه متمایز می‌کند و چرا هنوز هم تحت‌تاثیر این قطعه‌ها قرار می‌گیریم؟