ژستها در «سوختن» چگونه هستند؟ آيا رئاليستي هستند؟ آيا توزيع قدرت و نيروهاي سياسي را نمايش ميدهند؟ اغتشاش و آشفتگي در اين بخش از كارگرداني فراوان است. بارت، اشيا را آخرين فرآيند دلالت نخستين ميداند. اشيا در سوختن آنچنان نمادين و شكيل به كار رفتهاند كه تبديل به نشانهاي مازاد شدهاند.
نمایش سعی دارد که قدرت عشق را نشان دهد اما سرآخر آن را به اسارت میگیرد. در صحنهای از نمایش سوگل خلیق با پارچهای دراز و سفید به پدرجوان متصل است. او به آرامی از خطوط قرمز کلیسا فاصله گرفته و در آوانسن رو به تماشاگران ترانه میخواند. در نهایت پارچه سفید را به دور خود پیچیده و این بار کتوبال بسته به داخل محوطه و در کنار پدرجوان کشیده میشود. نمایشی که باید راوی نجات ژان (پدرجوان) از چنگال خرافه باشد، مدلی دیگر از اسارت را به نمایش میگذارد که در شرایط فعلی نه امیدبخش است و نه فرهنگساز.
تئاتر «سوختن» به تهیهکنندگی شبنم مقدمی و کارگردانی مشترک علیرضا آرا و علیرضا اولیایی از اواخر آبان روی صحنه میرود.
نویسنده نمایشنامه «عزازیل» که سالهاست قصد اجرای این اثر را داشت به دلیل استفاده از نام نمایشنامه توسط گروهی جوان، مجبور به تغییر نام نمایشنامه به «سوختن» شد.
شبنم مقدمی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون تهیهکننده نمایش «سوختن» به کارگردانی مشترک علیرضا آرا و علیرضا اولیایی شد.
