دورانی وجود داشت که فردریک شوپن «نوازنده‌ی سالن» در نظر گرفته می‌شد؛ آهنگسازی خوش‌قریحه با تعدادی مازورکا، والس و نوکتورنِ شنیدنی اما نه‌چندان کافی تا او در معبد بزرگان موسیقی کلاسیک قرار بگیرد. برای منتقدان آن دوران تعریف‌شده نبود که به‌طور مثال، یک پرلودِ کوچک هم بتواند تأثیرگذاری موسیقیاییِ کوارتت زهیِ آهنگساز صاحب‌سبکی همچون «لوئیجی بوکرینی» را داشته باشد. این دیدگاه‌ها حالا تغییر پیدا کرده و شوپن در معبد بزرگان حاضر است اما او چگونه به چنین جایگاه والایی رسید؟
فردریک شوپن، آهنگساز مشهور دورگه لهستانی ـ فرانسوی بود. او طی دوران رومانتیک زندگی کرد و پس از مرگش میراثی به جای گذاشت که تکنوازی‌های پیانو و آهنگ‌های شاعرانه بر آن حاکم بود.
