فینچر در موفق‌ترین آثارش در چارچوب منطقی حرکت می‌کند که متناسب با دنیای اثر خلق شده است و قرار نیست تناسبی با واقعیت بیرونی داشته باشد. در «آدمکش»، با توجه به منبع اقتباس، پیروی از چنین منطقی اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. اگر بحث تطابق با واقعیت بیرونی در میان بود، می‌شد بی‌درنگ به موضوعاتی چون نبود ماموران پلیس پس از افتتاحیه، در زمان بروز این حجم از قتل و خشونت اشاره کرد.

فینچر در آدمکش از رویه توطئه آمیز فیلم «هفت»، مضامین نیهیلیستی «فایت کلاب»، خشونت بی‌رحمانه «دختری با تتوی اژدها» و نسبی‌گرایی اخلاقی «دختر گمشده»، بهره برده تا اثری درخشان خلق کند؛ اما آدم کش نمی‌تواند یکی از آن فیلم‌های برتر کارنامه‌اش باشد.

فیلم «آدم‌کش» (The Killer) همان‌ چیزی است که می‌خواهد باشد؛ از یک زاویه، اثری پوچ‌گرایانه درباره‌ی هیچ‌چیز که پتانسیل تبدیل شدن به یک اپیزود ویژه از «ساینفلد» را دارد و از زاویه‌ی دیگر، فیلمی درباره‌ی ایجاد حس امنیت و درک ارزش و مفهوم زندگی از راه سخت. نقد فیلم آدم‌کش از بررسی همین نکته آغاز می‌شود.

آخرین تریلر رسمی فیلم سینمایی «قاتل» جدیدترین ساخته دیوید فینچر در حالی منتشر شد که کمتر از دو هفته دیگر این فیلم از طریق سایت نتفلیکس منتشر می‌شود.