در هجوم این مشکلات عجیب و غریب، زندگی حالتی از باری به هر جهت بودن به خود می‌گیرد، دیالوگ‌های طولانی، فیلم را به بیانیه‌ای علیه همه چیز تبدیل می‌کند و بسیاری از سکانس‌های فیلم هم هستند که شما را ناچار می‌کنند از خودتان بپرسید آیا من فیلم را نمی‌فهمم یا این تصاویر واقعا ربطی به داستان ندارند و به هیچ جای مشخصی ختم نمی‌شوند! این مساله که صحنه‌های ترسناک فیلم در نهایت بدون توضیح مشخصی ختم به خیر می‌شوند و هیچ چیز تازه‌ای به شخصیت‌ها، داستان یا پایان‌بندی فیلم اضافه نمی‌کنند هم به نابسامانی که فیلم در آن غوطه‌ور است، اضافه می‌کند.
«دنیا را پشت سر بگذار» همان‌طور که از عنوانش پیداست، دعوتی است به بازگشت به زندگی. فیلم در خلق تصاویر و موقعیت‌های ترسناک فاجعه‌بار موفق است اما در تعلیق چندان موفق عمل نمی‌کند. این شاید بخش زیادش ناشی از این باشد که بین یک درام روانشناختی و تریلر آخرالزمانی گیر می‌کند. آن‌قدر پیام می‌خواهد بدهد که وجه آخرالزمانی‌اش آن‌قدر که باید ترسناک و تأثیرگذار باشد نیست.
