فیلم «نهنگ» جنبه‌های گوناگون نهادهای قدرت را که به شیوه‌ای فوکویی در سطوح مختلف جامعه پخش شده و سیطره‌ی هیولاوار این نهادها را بر زندگی و سرنوشت انسان‌ها به نمایش می‌گذارد و وزن آموزش و پرورش، کلیسا، بهداشت و درمان، رسانه، بانک‌ها و پول را که مدام فربه‌تر از گذشته بر زندگی انسان‌ها مستولی شده‌اند و امکان حرکت را از او سلب کرده‌اند، مورد اشاره قرار می‌دهد.
آرونوفسکی موفق می‌شود با میزانسن‌های ساده، نورپردازی، طراحی صحنه و کنترل اتمسفر خانه نزدیک به دو ساعت ما را نگه دارد. خانه‌ی کاراکتر اصلی به مکانی برای اعتراف بدل می‌شود. اعتراف به زخمهای کهنه.
