با نگاه به کارنامه‌ی کاری جیمز کامرون می‌توان متوجه نکته‌ای شد؛ او هیچ علاقه‌ای به داستان‌های واقع‌گرایانه ندارد و هیچ کدام از فیلم‌هایش از خیال و رویا بی‌بهره نیستند. انگار جهان بدون رویا، معجزه و جادو برای او جهانی کسل کننده است که ارزش زیستن ندارد. به همین دلیل هم خودش با عینکی فانتزی به جهان می‌نگرد و تلاش می‌کند که مفاهیم عمیق انسانی را در قالب خیال و رویا به ما عرضه کند.
