این روزها پرداختن به موضوع مرگ و خودکشی در شبکه‌های اجتماعی و برخی رسانه‌ها به حدی بی‌پروا شکل می‌گیرد که مرور استانداردها و پروتکل‌های اولیه را ضروری می‌نمایاند. ورود به حریم شخصی افراد و پرهیز از تبلیغ خودکشی به کلی به فراموشی سپرده می‌شود و منتشرکنندگان با هدف جذب مخاطب و گاه به کُرسی نشاندن آرای سیاسی و جناحی خود، حتی تا مرز انتشار تصاویر عریان و بی‌واسطه از لحظه مرگ و زوایای مختلف از پیکر متوفی پیش می‌روند.

محمد بلوری، روزنامه‌نگار پیشکسوتی که او را به عنوان پدر حادثه‌نویسی مطبوعات ایران می‌شناسند، می‌گوید که داستان جنایی خرمدین‌ها یکی از عجیب‌ترین پرونده‌هایی است که در دوره ۶۰ سال روزنامه‌نگاری دیده است و اگر می‌خواست برای این پرونده تیتر بزند، «جنایت وحشتناک بر اساس اوهام» را انتخاب می‌کرد.

مستند سینمایی «روزگار بلور» بعداز دو سال پژوهش ساخته شد.