انسانهای زجر کشیده و آسیب دیده از زمین و زمان به اندازه کافی بر پرده نقرهای ظهور و بروز داشته و برای مخاطب سینما آشنا هستند و فقط یک فیلمساز «جسور» میتواند در نخستین تجربه کارگردانی خود چنین انسانهایی را بازآفرینی کند.
«شکار حلزون» فیلم کمرمقی است که نه قصهاش پیش میرود و نه اتمسفر لازم برای رسیدن به یک اثر سینمایی را در خود دارد.
محسن جسور در شکار حلزون تلاش کرده تا ملودرام تاثیرگذاری بسازد اما در انجام آن تا حدود زیادی ناموفق بوده است که بخش مهمی از آن به انتخاب بازیگرانش بازمیگردد