شوخي است كه من به عنوان سينماگر با اكران فيلمم در سينما آنلاين مخالفت كنم. يكسري تغييرات در زندگي جزو بديهيات است. بدانيد دلم قطعا با اكران فيلم طلا در سينماها بود. همه ما عوامل فيلم دوست داشتيم با تماشاگران فيلم‌مان را در سالن سينما ببينيم. اما چه تضميني وجود دارد كه بيماري كرونا به اين زودي از كشور برود و زندگي‌هاي ما به روال عادي بازگردد؟
اين فيلم‌ها فقط يك جمله در تيتراژ كم دارند و اگر پيش از آغاز بر سياهي نوشته مي‌شد:«هر چه كني به خود كني، گر همه نيك و بد كني» لااقل تكليف تماشاگر با اثر معلوم مي‌شد و در مرز بين بدويت ملموس و روشنفكري نامحسوس برآمده از مطبوعات گير نمي‌كرد.
