تابستان ۱۳۵۵ پرویز فنی‌زاده در تحریریه روزنامه اطلاعات حاضر شد.
پرویز (فنی زاده) گفت: بالاخره پس از سالها صاحب خانه ای شدیم که سه اطاق دارد و من می‌توانم یکی از اطاق‌ها را به خودم اختصاص دهم و عکس چارلی چاپلین را به دیوار اطاق بزنم. پرویز [به سرصحنه] رفت. وقتی که برگشت گفت: بدنم درد می‌کند جایی که فیلمبرداری داشتیم خیلی کثیف بود...
نقش معلم به‌عنوان یکی از جذاب‌ترین محک‌ها برای هر بازیگر، به‌وفور در سینمای ایران تکرار شده است. اما در این میان، برخی نقش‌ها به‌واسطه نوع اثرگذاری و تحلیل دقیق‌تری از وضعیت معلم در یک موقعیت حساس، به شکل بهتری در حافظه بصری سینمادوستان به یادگار مانده‌اند.
هرچند بعضی «مش قاسم» را شاهکار بازیگری پرویز فنی‌زاده می‌دانند اما اولین معلم او، حمید سمندریان با این موضوع مخالف بوده است.
پرویز فنی‌زاده که در نقش روشنفکری با نام پرویز سر میز حضور دارد، کلمه حقیقت و وهم را می‌گیرد و شروع به صحبت کردن می‌کند. از حقیقت و وهم می‌گوید و خودش به‌سرعت دچار هذیان‌گویی می‌شود. لاطائلاتی می‌بافد که هیچ معنایی ندارند، همه هم مبهوت و با دقت در حال گوش کردن هستند و هیچ‌کس هم نمی‌پرسد که چه می‌گویی. تنها کسی که درنهایت جرئت می‌کند به او بگوید «چرت گفتن را بس کن» تاجی است.
