ناصر حسینی‌مهر در کتاب «تئاتر در ایران؛ از کودتا تا انقلاب» نشان می‌دهد که تئاتر برای برخی از شومن‌ها به مثابه بازار بوده است و به واسطه آن روابط حسنه‌ای با قدرت برقرار کرده و به جای تولید آثاری برجسته و اندیشه‌محور به سوی واریته‌های مبتذل، نمایشک‌های ارزان و سرگرم‌کننده رفته‌اند.
ناصر حسینی‌مهر پژوهش خود در خصوص تئاتر ایران طی ۳ دهه ۳۰، ۴۰ و ۵۰ را در قالب کتابی با عنوان «تئاتر در ایران از کودتا تا انقلاب» منتشر کرد.
