طبیعتا موضوع فیلم موضوعی کاملا زنانه است. من هم سعی کردم خودم را جای دو کاراکتر فیلم، به‌ویژه شخصیت درگذشته یعنی مهناز، بگذارم. چه از وقتی که نوشتن فیلمنامه را شروع کردم و چه زمانی که آرشیو خانوادگی عکس و فیلم مهناز را مرور می‌کردم، مواجهه من این‌گونه بود که دوستی را از دست داده‌ام که هیچ‌گاه از نزدیک ندیده بودمش، اما فقدانش را درک می‌کردم.
روایت این فیلم از زبان مهناز، زن درگذشته، بیان می‌شود که در طول فیلم با جمیله، شخصیت بهبودیافته، آشنا می‌شود و این آشنایی منجر به تغییر نگاه او به بیماری می‌شود و از پس آن به نسبت مرگ و زندگی تعمیم می‌یابد. کارگردان تلاش کرده این تجربه ویژه را از زبان مهناز، زنی که به دلیل سرطان پستان مرده است، بازنمایی کند. این بازنمایی البته چند لایه دارد.
نویسنده و کارگردان «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» می گوید این مستند مدتی است که مشکل دریافت پروانه نمایش پیدا کرده در حالی که اثری آگاهی‌بخش به جامعه است.
