. نویسنده نه در پی ساختارزدایی بنیادین شخصیت نمایشش بود و آن‌چنان‌که در آغاز می‌شد گمان برد قرار بود به تئاتر ابزورد راه ببرد. حالا او می‌خواست دقایق سرشت‌پردازانه‌ای را به‌مدد این فضاسازی غریب پیش بکشد و دریافتم شخصیتی محوری دارد که در ناکجاآبادی گیر افتاده و دو بازیگر دیگر احیانا یا موجوداتی خیالی‌اند یا موجوداتی برآمده از درون خود او. ماجرا را از سوی دیگر پی گرفتم، داشت جالب‌تر می‌شد.
پل ریکور در مقاله «خاطرات و فراموشی» دو نوع رابطه برای نسبت خاطرات با گذشته در نظر می‌گیرد؛رابطه دانشی و رابطه کنشی. در رابطه دانشی، خاطرات به نسبت قابل اعتمادند اما در رابطه کنشی به هیچ وجه نمی‌توان به خاطراتی که کلامی و ذهنی مرورشان می‌کنیم اعتماد کرد. او معتقد است ما تنها زمانی می‌توانیم صحبت از استفاده یا سوءاستفاده از خاطرات کنیم که خاطره را یک کنش تلقی نماییم. کنشی که تمایلات و زخم‌های روحی‌مان در آن دخیل می‌شوند و بی‌رحمانه به حذف قسمتی و اضافه کردن قسمتی دیگر مشغول می‌شوند.
نمایش «خداحافظ باغ آلبالوی من» به نویسندگی و کارگردانی سارا مخاوات به مدت یک ماه در مجموعه ی تئاتر شهر، سالن سایه به روی صحنه خواهد رفت.
کارگردان نمایش «خداحافظ باغ آلبالوی من» از اجرای این اثر نمایشی از ۲۰ تیرماه در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر خبر داد.
