در دو سال اخير دو اجرا براساس نمايشنامه «هملت» اثر ويليام شكسپير از كشور آلمان به ايران آمده است. اولي به كارگرداني توماس اوستر ماير از كمپاني تئاتر شابونه برلين و دومي محصول كمپاني كمشپيله مونيخ به كارگرداني كريستوفر روپينگ؛ هر دو اما حامل مولفههاي نزديك به هم و البته نه يك شكل كه همين ميزان تجانس نيز با در نظر گرفتن تفاوت شيوههاي مرسوم تئاتري در برلين و مونيخ قابل تامل به نظر ميرسد. مولفههايي مانند صحنه بههم ريخته و كثيف!، طراحي صحنه صنعتي - industrial - ، بيپروايي در بازنويسي و دراماتورژي نمايشنامه كه به گفته روپينگ حاصل آزادي عمل ناشي از انتخاب يك متن غيرآلماني زبان است و البته رويكرد بهشدت سياسي موجود در خروجي نهايي. مشابهتهايي كه قطعا حاصل تزريق نگاه مدير جديد تئاتر كمشپيله است. ماتياس ليليِنتال از فصل ٢٠١٦-٢٠١٥ به عنوان مدير هنري كمپاني كمشپيله مونيخ مشغول به كار شده و از آن زمان تغيير جدي در شكل و شمايل آثار نمايشي اين كمپاني به وجود آورده است. اين تغيير رويكرد به وضوح در نمايش «هملت» به كارگرداني كريستوفر روپينگ كه همين روزها در قالب بخش بينالملل سيوششمين جشنواره بينالمللي تئاتر فجر روي صحنه رفت وجود داشت. نكته جالب حضور روپينگ و گروهش در ايران اما تبادل تئاتر بين دو كشور بود. در روزهايي كه گروه اجرايي «هملت» در سالن اصلي مجموعه تئاترشهر به صحنه رفت، اميررضا كوهستاني نيز مشغول تدارك اجراي نمايشش در تئاتر كمشپيله است. به اين ترتيب شايد بتوان اميدوار بود كه مسير رفت و آمد هنرمندان و گروههاي دو كشور بيش از پيش همواره شود. روپينگ در گفتوگوي پيش رو از جريان توليد تئاتر در مونيخ، تفاوتهاي دو نمايش «هملت» ياد شده و تجربه مواجههاش با تماشاگر ايراني ميگويد. با سپاس از بهار سرلك كه انتشار اين مطلب بيهمراهياش در ترجمه ميسر نبود.