پایگاه خبری تئاتر: ادبیاتِ حاکم بر تئاترمان مشمئزکننده است. تئاتر بعد از عشق، رقابت است و رقابت هیجان دارد و به نفع تماشاگر می‌شود. رقابت به هر حال کُری هم می‌آورد اما این ها دلیلی بر پرده دَری نیست. می توان رقابت کرد و هیجان داشت و کُری خواند، بی آنکه توهین کرد و آبرو برد. این روزها پیش از آنکه تئاتر داشته باشیم لج و لجبازی داریم. مبنای این لج و لجبازی با تئاتر را نه من، که گمان کنم اگر ابوریحانی بیرونی و ابو علی سینا و انیشتین هم زنده بودند نمی‌فهمیدند. لج و لجبازی میان تئاتر و مدیران ارشد تئاتر! لج و لجبازی میانِ تئاتر و تئاتری! این‌ها غیرقابل باور است.
این روزها انعطافی برای بهبودِ وضعیتِ نا بسامانِ تئاترِ شهرمان نیست. این روزها هیچ حرکتی برای تغییر این وضعیت به عمل نیامده است. آیا اصفهان این روزها در جایگاه مناسبی در تئاتر قرار دارد؟! مطمئنا پاسخ به این سوال منفی است. امروزه تئاتر اصفهان نسبت به سال های گذشته، خود را پایین‌تر می‌بیند.
همین جشنواره کمدی که با این همه انتقاد به اجرا درآمد، جشنواره‌ای که هر سال با تغییراتی اجرا می‌شود، با اینکه اکثر انتقادها قابل پذیرش است و مدیران برای بهبود این جشنواره ها باید تلاش کنند. اما لحظه‌ای شهرِ اصفهان را بدون این جشنواره در نظر بگیرید. برای بعضی‌ها و فقط بعضی‌ها بود و نبود جشنواره‌های این چنینی فرقی ندارد چون برای آن‌ها محل تمرین، زمان اجرا، مکان اجرا، همه و همه از قبل آماده شده است؛ اما برای خیلی‌ها این چنین نیست. به نبود جشنواره فکر کنید به اینکه شور و شوق برای دیدن تئاتر (به هر شکل) نبود. اینکه نمایش‌هایی (بد یا خوب) برای اجرا نبود. اینکه گروه‌های جوان حتی برای تمرین خود مکانی نداشتند. درست است که این جشنواره برای تعداد محدودی که خود را از تئاتر اصفهان جدا کردند و کارهای خود را بدون اینکه در اصفهان اجرا کنند در جشنواره معتبر می‌بینند مهم نیست اما برای بقیه می‌تواند پلی باشد برای بهبود وضعیت تئاتری خود و گروهشان؟!
«بعضی ها» و فقط «بعضی ها» از این لج و لجبازی‌ها منافع کسب می‌کنند و بقیه در این بازی نمادین بازیچه دست همان «بعضی ها» شده‌اند. مثل اختتامیه جشنواره‌هایی که برایت دعوت‌نامه می‌فرستند تا تو بروی و دست بزنی و هورا بکشی برای همان «بعضی‌ها» و بعد آن «بعضی ها» فکر کنند تئاتر در مسیر درستی قرار دارد. البته تئاتر در مسیری هست و آن مسیری است که همان «بعضی ها» دوست دارند. اگر این مسیر درستی بود تئاتر حال و روزش این نبود. حداقل سالی 5 اجرای خوب می‌دیدم. امید به آن روزی دارم که این «بعضی‌ها» دیگر «بعضی ها» نباشند.
حال و روز تئاتر امروز نیاز به «همدلی» دارد؛ همدلی «من» و «تو». من و تویی که شاید «جایگاه» خود را فراموش کرده‌ایم و دنباله‌رو همان «بعضی‌ها»یی شده‌ایم که «منافعشان» باعث رفتارهای امروزشان شده است. بیایید کمی هم به تئاتر فکر کنیم! کمی به بهبود وضعیت تئاتر فکر کنیم! کمی به اجراهای خوب فکر کنیم! راه دوری نمی‌رود!
پی‌نوشت سایت تئاتر: این رسانه، تریبون همه فعالان تئاتر است و بدون هر گونه جهت‌گیری، آمادگی خود را برای انتشار یادداشت‌های فعالان این عرصه، با هر دیدگاه و نظری، اعلام می‌دارد. سایت تئاتر مسئولیتی در قبال مطالب و دیدگاه‌های نویسندگان یادداشت‌های رسیده به بخش «یادداشت مهمان» ندارد و این مطالب صرفاً دیدگاه نویسنده یادداشت است. سایت تئاتر مطالب رسیده را ویرایش و در صورتی که حاوی توهین یا افترا نباشند، منتشر خواهد کرد.
منبع: پویان نخعی
