با تئاتر بهتر زندگی می کنم

سیامک بیگلری متولد 1373 است که با نمایش «دریازدگی» از کرج، به مسابقه بین‌الملل سی‌وششمین جشنواره تئاتر فجر راه یافته است. او از سال 90 تئاتر را شروع کرده و در سال 92 نخستین تجربه کارگردانی را پشت سر گذاشته است. با نمایش «پاییز نگفته بود» نوشته خودش در جشنواره جوان البرز تقدیر کارگردانی گرفت. او تاکنون نمایش‌های «یک سبد فحش برای شمسی خانم» و «زیرزمین»، هر دو نوشته آرش عباسی و «نقل نقالی در نخستین سوگواری البرز» را کارگردانی کرده است و با نمایش «دریازدگی» نوشته وحید محمدی و سینا شفیعی توانست برگزیده هفتمین جشنواره استانی البرز شود با دریافت 5تندیس در بخش کارگردانی و نویسندگی، طراحی صحنه، بازیگری زن و بازیگری مرد به جشنواره سی و ششم فجر راه پیدا کند. در ادامه گفت‌و‌گوی کوتاهی را که با این کارگردان جوان داشته‌ایم، می‌خوانید.

پایگاه خبری تئاتر: اهمیت حضور یک اثر از تئاتر شهرستان، که به اندازه تئاتر تهران امکانات ندارد، ‌در مسابقه تئاتر بین‌الملل چیست و چه مزایایی می‌تواند برای آن اثر داشته باشد؟

من فکر می‌کنم یک بخش جشنواره که اهمیت بسیار زیادی دارد و به دیده شدن بهتر و بیشتر اثر کمک می‌کند همین بخش است. برای نخستین بار است که یک نفر از استان من به این بخش راه یافته و اهمیتش برای خود من این است که با وجود سن پایینم در این بخش حضور دارم. برای خودم خیلی مهم است که چه اتفاقی می‌افتد و چه اجرایی خواهم داشت.
این حضور بر همین اثر و آثاری که در آینده خواهید ساخت چه تأثیری دارد؟

مسلماً توقع من از خودم بالا می‌رود و تلاش می‌کنم بهتر از قبل باشم. به این دلیل که من وقتی این اثر را کار کردم روز به روز سعی کردم بیشتر یاد بگیرم و بهتر زندگی کنم چون عقیده دارم تئاتر کار می‌کنم که بهتر زندگی کنم و مطمئناً فکر می‌کنم اثرهای بعدی من باید و باید و باید بهتر از این اثر باشد.
آقای مهندس‌پور تصمیم داشت که داوران بخش استانی از خود هنرمندان شهرستانی انتخاب شوند و این بخش کاملاً به خود بخش شهرستان‌ها واگذار شود که خب میسر نشد. به نظر شما این تصمیم اگر اجرایی شود چه تأثیری بر کیفیت آثار شهرستان خواهد داشت؟

فکر می‌کنم تصمیم درستی باشد چون هر شهرستان یکسری مشکلاتی دارد و داستانی که در هر شهری هست با شهرهای دیگر متفاوت است و از یک بابتی خوب است که داوران از خود هنرمندان باشند ولی از طرف دیگر اینکه اگر داورها از تهران انتخاب شوند، ‌چون با سیاست‌های جشنواره بیشتر آشنایی دارند، خیلی بهتر می‌توانند کارهایی انتخاب کنند که در جشنواره فجر هم بهتر دیده شوند.

امسال ترکیب داورها برای بخش برگزیدگان استانی به این شکل بود که دو داور از هنرمندان شهرستان و سه داور از تهران کارها را انتخاب کردند. درباره این ترکیب نظرتان چیست؟
خیلی خوب بود. به نظر من آقای یاری بود و حسندخت که از شهرستان بودند بیشتر با فضا و امکانات کمِ شهرستان آشنا بودند و می‌دانستند که ما به سختی کار می‌کنیم. واقعاً خیلی از شهرهای مختلف از کارهایی که در تهران اجرا می‌شود هیچ چیزی کم ندارند و داوران این را خیلی خوب درک می‌کردند و برای من این اتفاق خیلی ارزش داشت.

تا حالا اقدام کردید که نمایش هایتان را در تهران به اجرای عموم بگذارید یا نه؟
بله! من بلافاصله بعد از این اتفاق فجر اجرای عموم خواهم رفت.

کجا؟
تئاتر باران.
با خود مدیران باران هماهنگ کردید یا مدیران دولتی جشنواره برای این اجرای عموم اقدام کرده‌اند؟
نه با خود مدیران باران هماهنگ شده بود؛ زیرا گروه ما که اسمش گروه فرهنگی-هنری «هویت» است، در این سال‌ها که فعالیت داشته کارنامه موفقی به دست آورده است. امسال با 6جایزه و 5تندیس و یک جایزه بازیگری زن برگزیده جشنواره ملی رضوی شد. سال گذشته نیز گروه ما با نمایش «پس لرزه» در جشنواره همدان برگزیده جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان شد. در طی این سال‌ها همین گروه با کارهای «سردم نیست»، «سیاه رود»، «یک زندگی بهتر»، «جزیره» و امسال هم با دریازدگی نماینده استان البرز در فجر بوده است و در شهرهای مختلف و جشنواره‌های مختلف این گروه فعالیت داشته است.

با توجه به اینکه در جشنواره‌های مختلف کارهایتان دیده شده، تاکنون دعوتی برای اجرا در تهران نداشته‌اید؟
نمایش «اسماعیل» که در جشنواره ملی رضوی برگزیده شد قرار شد در تئاتر شهر اجرا برود و اقداماتی هم شد ولی در نهایت به نتیجه‌ای نرسید.

سختی‌های تولید و کار در شهرستانی مثل کرج که به تهران هم نزدیک است چیست؟ آیا تا حالا کمک هزینه‌ای برای کار دریافت کرده‌اید؟
کمک هزینه که خیلی کم! یعنی کمک هزینه‌ای که به من داده شد یک چهارم پولی که خرج کردم نبود. مشکل سالن تمرین و اجرا خیلی زیاد است. چون نویسنده کم است مشکل زیادی هم برای پیدا کردن متنی که می‌خواهیم برای نخستین بار ما آن را اجرا کنیم، وجود دارد. برای همین از آغاز تولید یک متن جدید و آمدنش روی صحنه سختی‌ها و مشکلات زیادی را باید بگذرانیم. من فکر می‌کنم اساساً مشکل‌ترین چیزی که کارگردان با آن مواجه می‌شود همین انتخاب متن است تا بتواند اثری را انتخاب کند که از ویژگی‌هایی برخوردار باشد که می‌خواهد.

استقبال مردم از تئاتر در کرج چگونه است؟
اینجا خیلی سخت می‌شود تماشاگر را به سالن تئاتر آورد چون مخاطب عام زیاد اینجا تئاتر نگاه نمی‌کند و اصلاً در خودش نیازی نمی‌بیند که بیاید تئاتر ببیند چون اهمیت کمی از طرف مسئولان این استان چه استاندار چه شهردار، به تئاتر داده می‌شود؛ حالا ارشاد باز کمی کمک می‌کند ولی مسئولان دیگر اصلاً کمکی نمی‌کنند که بتوانیم بگوییم اینجا تئاتر شهر داریم. بعضی از مردم اصلاً نمی‌دانند که کرج تئاتر شهر دارد و این سختی‌ها برای داشتن تماشاگر خیلی وجود دارد. اگر تماشاگر برای کار ما آمد زحمت تک تک بچه‌ها بود که برای تراکت یا پوستر می‌رفتند در جاهای مختلف و خودشان را معرفی می‌کردند و شبی هرنفری 4، ‌5 تماشاگر می‌آورد. اینگونه نیست که ما بتوانیم بگوییم ما یک جای مشخصی داریم و تئاتر شهرمان یک جای خوبی است و امکاناتی در اختیارمان گذاشته شده که بتوانیم اجرای عموم خوبی داشته باشیم.