ویران، مجموعه‌داستان کوتاهی از «ابوتراب خسروی» است که «مهدی نصیری» یکی از داستان‌های آن به نام «مرثیه‌ باد» را تحت عنوان نمایش‌نامه‌ای با نام «این قصه را آهسته بخوان» در تماشاخانه مهر، واقع در حوزه هنری روی صحنه برده است. ماجرای داستانی که «ابوتراب خسروی» نوشته است به صورت روایت اول‌شخص مفرد است که با خاطرات منصور و وداع او با زنش (اشرف) توأم است. او عازم پادگانی در جلدیان است و در یک منطقه مرزی جنگی در سومار به‌عنوان یک دیده‌بان مشغول پست‌دادن است.
پایگاه خبری تئاتر: این سرباز عاشق و تنها گاه از طریق پنجره خیالی، همسر دور از خود را تصور می‌کند. اشرف زنی است که کودکی پا‌به‌ماه دارد و جنگ، دیدار فرزند را به‌کام پدر تلخ کرده است! نصیری داستان را تبدیل به درام کرده و دو شخصیت و یک قصه دیگر به آن افزوده است. آنچه در زیرمتن این نمایش دیده می‌شود، چالش این دیده‌بان با چرایی یک جنگ ویرانگر است؛ جنگی که او را به نوستالژی و جدایی از همسر عادت داده است. در کارگردانی این اثر با استفاده از تکنیک بازی‌دربازی و گاه حضور فیزیکی زن، جهانی نوستالژیک در برابر دیدگاه مخاطب آشکار می‌شود. حرکت و رویارویی شخصیت‌های نمایش از گوشه‌ها به مرکز صحنه توسط میزانسن‌ها تزریق شده تا زوال تدریجی شخصیت یوسف در این «برهوت سوت ‌وکور» عریان شود! برهوتی سوزان که یوسف را در یک قلمرو روحی بی‌حاصل قرار داده و تنها ستاره زندگی اش را از او‌ ربوده است! شخصیتی که در کشور خود شباهت زیادی به یک بیگانه دارد که دچار بیماری «دوری از خانه» یا «هوم سیک-Homesick» شده است! عمل برانگیزنده درام در تردید زنی (ستاره) به خیانت احتمالی شوهری است که این مرد تمام این علامت سؤال‌ها را «خاصیت برهوت» می‌داند تا انسان را در کام خود فروبرد! ‌چشمان زنی دیگر در روند نمایش به یک عامل تعلیقی تبدیل شده تا مرز این به ظاهر خیانت را افشا کند و این در حالی است که یوسف قربانی عذاب‌وجدان‌های خویش است تا قضاوت دیگران؛ او حتی نمی‌داند خواسته یا ناخواسته آتش بر کسی گشوده است یا نه! اما آنچه در لایه‌های زیرمتن نمایش احساس می‌شود آتش جنگی است که تنها ستاره زندگی یوسف را به چاهی افکنده که حالا او دیده‌بان و نظاره‌گر آن است! [caption id="attachment_29495" align="aligncenter" width="800"] گزارش تصویری نمایش «این قصه را آهسته بخوان»- کارگردان مهدی نصیری[/caption] مهدی نصیری با انتخاب این داستان خوب و اقتباس و ‌نوشتن ‌این نمایش‌نامه نگاهی صلح‌طلبانه به فضای پرالتهاب جامعه‌ای دارد که امروز پر از نزاع و آشوب است! شاید یکی از عواملی که در سازماندهی و زنده نگه‌داشتن عناصر نمایشی این‌ کار می‌توانست مؤثر باشد، انتخاب بازیگر بهتری برای نقش یوسف بود که تلاش این بازیگر «حمیدرضا حیدری» در کشف جوهره نقش و ابلاغ آن به تماشاگر از قوام و یکدستی خوبی برخوردار نیست، اما در نقطه مقابل بازی خوب «فریبا امینیان» در نقش «ستاره» از طراوت و پویایی خوبی برخوردار است.