پایگاه خبری تئاتر: در افتتاحیه ی سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر قرار است برای پنج هنرمند فعال در سینما؛ فاطمه معتمدآریا، عباس گنجوی، ابراهیم حقیقی، خسرو خسروشاهی و عزیزالله حمیدنژاد بزرگداشتی برای سال‌ها فعالیتشان در این عرصه برگزار شود در ادامه مروری داریم هر چند کوتاه به دیگر بزرگداشت های این رویداد که قرار است در افتتاحیه برگزار شود. در این بین فاطمه معتمدآریا به عنوان بازیگری که تقدیر خواهد شد، از جمله سینماگرانی است که در طول سال‌ها فعالیت خود کم فراز و نشیب نداشته و حتی در مقطعی ممنوع الکاری را هم تجربه کرده است. او که بازیگری را با تئاتر آغاز کرده، از سال ۶۴ با فیلم «جدال» وارد سینما شد و در طول این سال‌ها در حدود ۵۰ فیلم سینمایی نقش آفرینی کرده است که از میان آن‌ها به «جهیزیه‌ای برای رباب»، «تحفه‌ها»، «ریحانه»، «مسافران»، «ناصرالدین شاه آکتور سینما»، «یکبار برای همیشه»، «هنرپیشه»، «همسر»، «روسری آبی»، «کلاه قرمزی و پسرخاله»، «سفر»، «مرد آفتابی»، «مهر مادری»، «مرد عوضی»، دختر شیرینی فروش»، «آبادان»، «یک بوس کوچولو»، «گیلانه»، «تقاطع»، «زیر درخت هلو»، «کارگران مشغول کارند»، «خواب لیلا»، «شیرین»، «نیلوفر، «صد سال به این سال‌ها»، «ینجا بدون من»، «پریناز»، «قصه‌ها»، «بهمن»، «یحیی سکوت نکرد»، «آباجان» می‌توان اشاره کرد و نیز فیلم «جان‌دار» که در بخش نگاه نو و «بنفشه آفریقایی» که در بخش اصلی جشنواره امسال حضور دارد. این بازیگر که تجربه کار با کارگردان‌های مطرحی از سینما و همچنین کارگردان‌های جوان را دارد و تاکنون چهار بار برنده سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر شده است، تئاتر را هم رها نکرده و در هر موقعیتی که متنی قابل توجه به دستش رسیده در آن حضور داشته است از جمله نمایش «خنکای ختم خاطره» به کارگردانی حمید آذرنگ که اخیراً اجرای آن تمام شده است. معتمدآریا مدتی قبل در گفت‌وگویی با ایسنا، از برخی شرایط و مناسبات تازه در سینمای ایران گله کرده و گفته بود، «حدود پنج سال پیش زمانی که پس از چند سال ممنوعیت به سینما برگشتم احساس کردم در این چند سالی که نبودم یک چیزهایی تغییر کرده که حداقل با من همخوانی ندارد. فکر می‌کردم مشکل از من است ولی پس از حضور در چند فیلم با پدیده جدیدی به اسم «اُتوریته بازیگر» مواجه شدم. می‌دیدم همه چیز به دست بازیگر افتاده، طوری که بازیگر می‌توانست ساعت‌ها عوامل را نگه دارد و سر صحنه نیاید یا تصمیم بگیرد دنبال کارهای شخصی خود برود و گروه فیلمبرداری ساعت‌ها منتظرش بماند. این بازیگر گفته بود: «تمام زنجیره‌های این چرخه معیوب در هم فرو رفته‌اند و به نظرم اشکال کار از بازیگر نیست، اشکال از تفکر است؛ تفکری که بازیگر را انتخاب می‌کند؛ تفکری که فیلم را تهیه می‌کند؛ تفکری که فیلم را می‌سازد و تفکری که مجوز می‌دهد و از این نوع سینما حمایت می‌کند و تفکری که این نوع سینما را عرضه و پخش می‌کند، اینها معیوب هستند. عزیزالله حمیدنژاد در کنار معتمدآریا، برای یکی از کارگردان‌های سینما هم بزرگداشت برگزار می‌شود که اگرچه تعداد زیادی فیلم نساخته اما برخی آثارش در سینما ماندگار شده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها «اشک سرما» با بازی پارسا پیروزفر و گلشیفته فراهانی است. این فیلم از جمله آثار ضد جنگ شناخته می‌شود و در نقدهایی که برای نوشته شده بود از آن به عنوان یکی از فیلم‌های مهم سینما در سال‌های پس از انقلاب نام برده می شود. این فیلم درباره سربازی است که برای پاکسازی منطقه‌ای که توسط نیروهای کومله مین‌گذاری شده، به یک روستای مرزی در کردستان اعزام می‌شود. به‌دلیل موفقیتی که این سرباز در این مأموریت پیدا می‌کند، نیروهای کومله دختری به نام روناک را مأمور می‌کنند تا او را بکشد. اما یک بوران ناگهانی در کوهستان موجب می‌شود که این سرباز در موقعیتی قرار گیرد که جان این دختر روستایی را نجات دهد. «اشک سرما» محصول سال ۱۳۸۲ است و حمیدنژاد پنج سال پس از آن فقط فیلم «آناهیتا» را ساخت و ۱۰ سال است که در سینما فیلمی کارگردانی نکرده است. عباس گنجوی عباس گنجوی تدوینگر سینمایی ایران متولد سال ۱۳۲۰ در تهران فعالیت خود در سینما را با سینکرون و امور فنی صدای فیلم «شیطون بلا» ساخته نظام فاطمی در سال ۱۳۴۴ آغاز کرد. او که حرفه اصلی‌اش تدوینگری است و تاکنون تدوین نزدیک به ۶۰ اثر را برعهده داشته، صدابرداری، میکس و امور فنی صدای فیلم‌هایی را در سال‌های پیش از انقلاب انجام داده است. این هنرمند همچنین ساخت فیلم‌های کوتاهی مانند تاکسی متر، آرایشگاه آفتاب، ارتباط، باد جن، پنجشنبه بازار میناب، نخل، گزارش‌های حفاری‌های علمی، معبد آناهیتا، عمو سیبیلو، موسیقی جنوب، رهایی، تهران کهنه و نو، خاویار، عروسک‌های کم و پیش را در کارنامه کاری خود دارد. گنجوی در سال‌های فعالیت‌اش با کارگردانان مطرحی در سینمای ایران همکاری داشته که از جمله آنها می‌توان به ناصر تقوایی، محمد تهامی‌نژاد، مسعود کیمیایی، بهمن فرمان‌آرا، محمدرضا بزرگ‌نیا، رسول صدرعاملی، کیومرث پوراحمد، محمد متوسلانی، علیرضا رئیسیان، احمدرضا درویش، سیروس الوند، رخشان بنی‌اعتماد نام برد. فیلم‌هایی چون حکایت دریا (۱۳۹۵)، دلم می‌خواد (۱۳۹۳)، خاک آشنا (۱۳۸۶)، حس پنهان (۱۳۸۵)، یک بوس کوچولو (۱۳۸۴)، جایی برای زندگی (۱۳۸۳)، شاه خاموش (۱۳۸۲)، این زن حرف نمی‌زند (۱۳۸۱)، ستاره‌های سربی (۱۳۸۱)، خانه‌ای روی آب (۱۳۸۰)، کاغذ بی‌خط (۱۳۸۰)، بوی کافور، عطر یاس (۱۳۷۸)، شهر زنان (۱۳۷۷)، سرزمین خورشید (۱۳۷۵)، روسری آبی (۱۳۷۳)، سمفونی تهران (۱۳۷۳)، کیمیا (۱۳۷۳)، جنگ نفتکش‌ها (۱۳۷۲)، کشتی آنجلیکا (۱۳۶۷)، پ اییزان (۱۳۶۶)، جعفرخان از فرنگ برگشته (۱۳۶۶)، وکیل اول (۱۳۶۵)، تاتوره (۱۳۶۳)، گل‌های داوودی (۱۳۶۳)، شازده احتجاب (۱۳۵۳)، گوزن‌ها (۱۳۵۳)، صادق کرده (۱۳۵۱) از جمله آثار اوست. با نگاهی به کارنامه کاری عباس گنجوی او در سومین دوره جشنواره فیلم فجر برای تدوین فیلم‌های «تاتوره» و «گل‌های داودی» موفق به کسب جایزه شد و همچنین برای فیلم‌های «جایی برای زندگی»، «سرزمین خورشید»، «روسری آبی»، «کیمیا»، «جنگ نفتکش‌ها»، «دو فیلم با یک بلیت» و «جستجوگر» نامزد دریافت سیمرغ بلورین شده بود. خسرو خسروشاهی خسرو خسروشاهی متولد هفتم دی‌ماه سال ۱۳۲۰، از پیشکسوتان عرصه دوبله و مدیران دوبلاژ که بیشتر به خاطر دوبله کاراکتر "الن دلون" و "آل پاچینو" شهرت پیدا کرده، کار دوبله را از سال ۱۳۴۰ و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۴۹ آغاز کرد. با نگاهی به کارنامه حرفه‌ای او می‌توان گفت که او تاکنون سرپرستی گویندگان نزدیک به ۹۰ اثر را برعهده داشته و در فیلم‌هایی بسیاری چون «سامورایی»، «آفتاب سرخ»، «دسیسه سیسیلی‌ها»، «پدرخوانده»، «شیوع»، «مرد بارانی»، «راننده تاکسی» و «نیویورک، نیویورک» و … به عنوان گوینده حضور داشته است. وی در سینمای ایران نیز دوبله چندین بازیگر را بر عهده داشته، به عنوان مثال به جای ابوالفضل پور عرب در فیلم‌های «بیقراری»، «خونسردی»، «‌سوء‌ظن «، «بهشت پنهان» و به جای پرویز پورحسینی در سریال «هزاردستان» و به جای بیژن امکانیان در فیلم «حادثه» و «دبیرستان» صداپیشگی کرده است. همچنین فیلم سینمایی مسعود کیمیایی را با گویندگانی همچون منوچهر اسماعیلی‌، چنگیز جلیلوند، زهره شکوفنده‌، ناصر مدقالچی، حسین عرفانی، منوچهر والی‌زاده و مینو غزنوی دوبله کرده است. خسروشاهی با گله از وضعیت موجود دوبله بیان کرده بود "ترجیح می‌دهد بیشتر روزگار خود را در خانه سپری کند چرا که معتقد است دوبله دچار روزمرگی شده و دیگر جایی برای عرض اندام ندارد. در خارج از کشور دوبله برایشان تازگی دارد و وقت بیشتری را صرف آن می‌کنند، در حالی که دوبله در ایران دچار روزمرگی شده است و برای کارهای خوب هیچ تقدیری نداریم و حتی برعکس برای کارهایی ضعیف هم هیچ بازخواست و توضیحی وجود ندارد. بنابراین زمانی که دوبلورها و مدیران دوبلاژ می‌بینند کارهای خوب و بد هر دو یکسان ارزیابی می‌شوند، دیگر به فکر بالا بردن کیفیت کارها نیستند و فقط قصد دارند کارها را سریع‌تر پیش ببرند."