کارگردان و نویسنده زمان در حبس قصر گفت: در اغلب اجراهای بخش دیگرگونه ها مخاطب با شگفت زدگی صحنه نمایش را ترک می کند چون به دلیل نوعیت فضا و ارتباط تنگاتنگی که بازیگر با تماشگر ایجاد می کند، مخاطب بعد از پایان نمایش مدت ها درگیر فضا و نمایش خواهد بود.
پایگاه خبری تئاتر: میلاد جباری مولانا در گفت وگو با خبرنگار پایگاه خبری تئاتر با بیان اینکه کار پژوهشی این نمایش اولین بار در سال 93 آغاز شد، افزود: با توجه به اینکه داستان زمان در حبس قصر روایتی مستند است از حال و هوای زندانیان سیاسی زندان قصر در قبل از انقلاب، نمی توانستیم بدون پشتوانه پژوهشی کار را آغاز کنیم. وی افزود: بسیاری از شخصیت های واقعی این نمایش در حال حاضر زنده هستند و آن تعداد از افرادی هم که در زندان به شهادت رسیدند قطعا هم بندی هایی داشتند که اکنون در قید حیات هستند و خاطرات را به یاد می آورند بنابراین همخوانی با واقعیت و شبیه سازی فضا و روایت داستان جز با پژوهش میسر نبود. این کارگردان تئاتر گفت: برای اجرای این کار با 150 زندانی سیاسی پیش از انقلاب مصاحبه‌هایی داشتم و از حال و هوای عبرت، اوین و قصر مطلع شدم. حاصل این تحقیقات در سال 94 اولین موزه زنده ایران شد که 30 شب اجرای عموم رفت. وی با اشاره به فضای اجرای نمایش گفت: وقتی مخاطب وارد فضای کریدورهای زندان یا موزه می‌شود با کاتالوگ و بروشور و مانکن طرف نیست، بلکه آژان‌ها زنده هستند و شخصیت‌هایی چون شهید مطهری، طالقانی، رجایی و رفسنجانی شبیه سازی شدند و در قالب بازیگر ایفای نقش می‌کنند. جباری مولانا با بیان اینکه اتفاقات نمایش در کریدورهای زندان قصر می‌افتد و مخاطب در آن با داستان زندانی‌های سیاسی پیش از انقلاب آشنا می‌شود، افزود: در این نمایش مخاطب به عنوان زندانی وارد نمایش می‌شود، یعنی کارتکس به گردنش می‌افتد و مثل یک زندانی با او برخورد میشود به همین دلیل نمایش مخاطبان زیر سن ۱۲ سال و بیماران قلبی را نمی‌پذیرد. وی در ادامه به نحوه اجرای نمایش اشاره کرد و گفت: این نمایش که به شیوه تئاتر کاربردی اجرا می شود که در بسیاری از کشورهای دنیا وجود دارد مثل موزه‌های فیلادلفیا، مینه سوتا و در ایران، من در سال 93 چنین نمایشی را رقم زدم. نمایش کاربردی یعنی مخاطب خاطرات را در کتاب‌ها نمی‌جوید بلکه در زندان‌ها و لوکیشن‌ها آنها را می‌یابد. این کارگردان تئاتر با تاکید بر مزیت های رواج تئاتر کاربردی در ایران، گفت: کارآفرینی تخصصی در حوزه نمایش از جمله این مزیت هاست چرا که در سراسر ایران دانشجویان تئاتر زیادی داریم که می‌توانند در شهرهایشان از این طریق فعال شوند. همچنین با رواج این نوع تئاتر در صنعت گردشگری اتفاقات خوبی می‌افتد. جباری مولانا با اشاره به اینکه بازیگران این کار 60 نفر هستند، افزود: این کار آتش به اختیار بوده و با هزینه‌های موسسه هنری نقاره خانه با کمترین هزینه و بدون پشتوانه و حمایت مسئولان اجرا می‌شود در حالیکه این کار مربوط به حوزه انقلاب است باید از سوی مسئولان ذیربط حمایت شود. وی در پایان به حضور بخش دیگرگونه های اجرا در سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر اشاره کرد و گفت: چندسالی است که این بخش به جشنواره اضافه شده است. تئاترهای این بخش برخواسته از دل مردم است. مخاطب در این بخش با شگفت زدگی صحنه نمایش را ترک می کند چرا که به دلیل نوعیت فضا و ارتباط تنگاتنگی که بازیگر با تماشگر ایجاد می کند، مخاطب بعد از پایان نمایش مدت ها درگیر فضا و نمایش خواهد بود. گفتنی است زمان در حبس قصر 23 تا 25 بهمن ساعت 18 و 19:30 در باغ موزه قصر اجرا شد.