پایگاه خبری تئاتر: لیلی عاج نویسنده و کارگردان نمایش «کمیته نان» گفت: نمایش « کمیته نان» در ادامه نمایش هایی است که همیشه کار می کنم ,قصه هایی درباره معیشت کارگر. طبقه کارگر برای من مهم است از این جهت که من کارگرزاده هستم و خوشی ها , تلخی ها , غم و شادی و جزییاتی از رندگی طبقه کارگر را می شناسم و جزیی از تجربه زیستی من است و به من تجربه لازم برای نوشتن یک نمایشنامه دراماتیک را می دهد. وی افزود: طبقه کارگر یک سری مشکلاتی دارد که گویی قرار نیست حل شود, با خود فکر کردم باید درباره خانواده کارگرها هم نمایشنامه بنویسم. نمایش «کمیته نان» دو قصه را به طور موازی پیش می برد؛ یکی زندگی خانواده کارگری است که روز مزد بوده و از کارگران کرد شهرداری تهران و مشکلاتی در محل کار و بیمه خود دارند و زمانی که در ساعات مختلف شبانه روز بار سیب زمینی و پیاز خالی می کنند , قطعا مشکلات درمانی , بیمه و مشکل پیمانی و روز مزد بودن را دارند. عاج با اشاره به اینکه زندگی و مشکلات این خانواده با خانواده کول ور تلاقی پیدا می کند , بیان کرد: دولت زندگی کول ورها را ساماندهی کرده و اسم آن ها را پیله ور گذاشته است. در واقع پیله ورها هم اجازه کسب و کار کوچک را دارند و با این حال مشکلات معیشتی خاصی دارند. یکی از آن ها روی مین در مرز ایران و عراق رفته و حال به تهران آمده تا با نماینده شهر خود درباره وضعیت خود صحبت کند. تلاقی مشکلات این دو خانواده با هم قصه های مختلفی را ایجاد می کند. عاج درخصوص انتقاد مخاطبان از نمایش «کمیته نان» گفت: بزرگ ترین انتقاد به من این بوده که نمایش تلخ است . البته که من همیشه روزنه هایی از امید باز می گذارم زیرا در این خصوص احساس مسئولیت دارم. در نمایشنامه, شخصیت اصلی مرد اهل اندیشه و تفکر است و او در حادثه ای که برای او پیش آمده دچار سوختگی می شود و فقط سر و چشم هایش سالم است یعنی آن چیزی که به عقل , چشم و بینایی و عقلانیت منجر می شود, همیشه زنده است و هنوز می توان کاری برای طبقه کارگر کرد. بنابراین روزنه های امید در کار من وجود دارد ولی این تعدیل را باید مخاطب درک کند. وی ادامه داد: بعضی از مخاطبان پایان نمایش را نمی پسندند . انتخاب پایان بندی کار دشواری است و من همیشه تحت نظارات شورای نظارت و ارزشیابی بر تئاتر کار می کنم . بعضی مواقع در تعامل درست پایان بندی مشخص می شود. کارگردان نمایش « کمیته نان» درخصوص بازیگران نمایش گفت: گروه ثابت من تعدادی از خانم های تحصیل کرده تئاتر که همگی فارغ التحصیل هنر هستند . عاج در خصوص کارهای آتی خود گفت: نمایشی که دو سال قبل اجرا بردیم نمایش « قند خون» که به مشکلات زندگی کارگران بیکار شده کارخانه قند ورامین بود و حتی کارگران برای تماشای نمایش نشستند.از آن زمان تصمیم گرفتم درباره زندگی کارگران بنویسم؛ اپیزود اول آن « قند خون» و اپیزود دوم « کمیته نان » و اپیزود سوم آن « دایره آبی » است که به مشکلات زندگی زنان کارگر که در کارخانه های صنعتی کار می کنند , می پردازد. نمایش « دایره آبی » روایتگری از زندگی زنانی است که در کارخانه در بطری آب معدنی سازی جاده قاسم آباد کار می کنند. امیدوارم تحقیقات کامل شود و بتوان این نمایش را روی صحنه برد.
