پایگاه خبری تئاتر: محمدرضا خاکی گفت: آثار شاخص ادبیات جهان در دو حوزه ادبیات داستانی و نمایشی مدام در حال ترجمه به زبان‌های مختلف و اجرا از سوی هنرمندان بین‌المللی است. وی ادامه داد: در بسیاری از موارد جذابیت روند ادبیات داستانی تا حدی است که بسیاری از درام نویسان و کارگردانان حوزه تئاتر به سمت اقتباس متون داستانی به اثر دراماتیک حرکت می‌کنند. این مساله نه تنها در ایران که در بسیاری از کشورهای جهان به دلیل اقبال وسیعی که مخاطبان نسبت به آثار ادبیات داستانی داشته و دارند همواره به عنوان یکی از الگوهای تولید آثار تئاتری مورد توجه بوده است. این مدرس دانشگاه و عضو هیأت علمی دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس با تاکید بر آنکه اجرای آثار خارجی همواره با دشواری‌هایی هم از سوی مخاطبان و هم از سوی اهالی تئاتر مواجه است یادآور شد: عموماً فراموش می‌کنیم که در استفاده کردن از متون خارجی دارای چه زاویه و دیدگاهی هستیم. آیا نگاه ما نگاهی معاصر و به روز شده است یا خیر؟. وی افزود: در تولید و اجرای اثری که به عنوان مثال ۱۰۰ یا ۱۲۰ سال پیش نوشته شده است و امروز همچنان آن آثار در تمام جهان در حال اجرا شدن هستند نباید فراموش کنیم که برای ارائه آن به مخاطبان امروز باید تغییراتی بر اساس خواست و نیاز مخاطب جامعه امروز در آن هاایجاد کنیم. خاکی با طرح این پرسش که اگر هنرمندان قرار است آن آثار را بازتولید کنند با چه ایده‌ی آن را انجام می‌دهند؟ گفت: به عنوان مثال اگر کارگردانی بخواهد همان نمایشنامه‌های مرغ دریایی، باغ آلبالو و یا ایوانوف؛ که چخوف آنها را در سال‌های آخر قرن نوزدهم نوشته و مشکلات آن دوره را طرح کرده به مخاطب ارائه دهد، هنوز آن دست از مسائل برای مخاطبان امروز جذابیت و قابلیت طرح شده دارند؟ وی با تاکید بر آنکه برخی از تم ها و انگاره‌های شکل دهنده هویت نمایشنامه‌ها بر پایه مضمونی جهان‌شمول شکل گرفته‌اند ادامه داد: اما آیا نگاه نویسنده که دو قرن پیش، «عشق» را به عنوان محور نمایشنامه خود انتخاب کرده برای مخاطبان امروز هم قابل پذیرش است؟ بدون هیچ شکی پاسخ خیر است! به گفته خاکی؛ اینجاست که کارگردان و نمایشنامه نویس می‌توانند با نگاه کردن به فضا و اجتماع خود و رویکردهایی موجود در جامعه‌ای که در آن زیست می‌کنند، نوع اقتباس و دراماتورژی ای انجام دهند که بتوانند با مخاطب امروزین خود هماهنگی لازم را در مفهوم و بازتاب نگاه تماتیک و بنیادین اثر نمایشی خود ایجاد کنند. وی درباره کارگردانی جدیدترین نمایشی که برای اجرای عمومی در دست دارد گفت: در این مدت تعداد زیادی نمایشنامه ترجمه کردم و در حال حاضر چند ماهی روی یکی از این آثار که بیش از سه سال از نشر آن می‌گذرد و تاکنون چندین بار تجدید چاپ و توسط جمعیت قابل توجهی از تئاتری‌ها خوانده شده و مورد اقبال قرار گرفته تمرکز کرده و مشغول تمرین برای اجرای عمومی هستم. این مدرس و پژوهشگر تئاتر یادآور شد: نمایشنامه «آتش سوزی ها» به قلم «وجدی معود» یکی از کارگردانان و نمایشنامه نویسان معاصر فرانسوی زبان است که اصالتی سوریه‌ای دارد و شخصیتی جهانی است که آثار او به اکثر زبان دنیا ترجمه شده و خود او در حال حاضر مدیر گروه و بنگاه تئاتر «کورول» در کشور فرانسه است. وی با اشاره به آنکه این بار می‌خواهم در تولید این اثر، تجربه‌ای را در حوزه تولیدات تئاتر کشور مدنظر قرار دهم که تاکنون این گونه از تجربه در شکل تولید و اجرای یک اثر نمایشی صورت نگرفته است گفت: می‌خواهم برای هر پرسناژ دو داوطلب را داشته باشم و بتوانم هر شب یک گروه متفاوت از بازیگران را به صحنه ببرم. خاکی خاطرنشان کرد: امیدوار هستیم در اوایل مهر و آبان این اثر را به دلیل نیازمندی به امکانات صحنه یا متعدد و پر پرسناژ بودن آن در تالار وحدت به صحنه ببریم و امید من در این پیرانه سری به نیروی جوانان تحصیلکرده و علاقمند است که با حضور آنها و حمایت جامعه هنرمندان توفیق اجرای این این اثر را داشته باشم. هر چند دکتر خاکی در پاسخ به ذکر خلاصه داستان این نمایش چیزی نگفت اما در پشت جلد نمایشنامه «آتش سوزی ها» با ترجمه وی آمده است «در این نمایشنامه، وقتی که سردفتر «لوبل» وصیتنامه «نوال مروان»، مادر فرزندان دوقلو، «ژان» و «سیمون» را برای آنها قرائت می‌کند، باعث زنده شدن داستان تولد مُبهم این خواهر و برادر و طرح پرسش‌هایی درباره گذشته آنها می‌شود؛ اینکه چه کسی پدرشان بوده است؟ چگونه دور از سرزمین مادری در کشور کانادا به دنیا آمده‌اند؟ و…»
