پایگاه خبری تئاتر: «واین فیتزجرالد» طراح معروف تیتراژ فیلم‌های سینمایی و برنامه‌های تلویزیونی هالیوودی در ویبدی آیلند درگذشت.
فیتزجرالد پس از فارغ التحصیلی از دانشکده طراحی هنر پاسادنا در سال ۱۹۵۱ کار طراحی تیتراژ را با استودیوی «پاسیفیک آرتس» آغاز کرد و در نهایت رئیس بخش هنر و طراحی همین استودیو شد.
در طول 17 سال حضور در استودیو، فیتزجرالد تیتراژ فیلم‌های کلاسیکی همچون «نشانی از شَرّ»(Touch of Evil)، «بانوی زیبای من»، «بالش گفتگو»، «تقلید زندگی» و «مرد موسیقی» را طراحی کرد.
در سال ۱۹۶۷ فیتزجرالد این شرکت را ترک کرد تا استودیوی خود «طراحی فیلم واین فیتزجرالد را تاسیس کند.
او با استودیوی جدید خود تیتراژ فیلم‌هایی چون «بی قید و بند»، «یادآوری کامل»، «شکارچی گوزن»، «دیک ترِیسی»، «کش22»، «بوی خوش زن» با بازی ماندگار آل‌پاچینو و «بچه رزماری» ساخته رومن پولانسکی که اسکار را برای این کارگردان لهستانی به ارمغان آورد و بسیاری دیگر از فیلم‌های شاخص را خلق کرد.
فیتزجرالد در طول مدت تقریباً نیم قرن فعالیت خود تیتراژ ۴۵۵ فیلم را طراحی کرد. او موفق به کسب سه جایزه تیتراژ «امی» برای فیلم‌های «زیبا و جسور»، «چراغ راهنما» و «باغ وحش برانکس» شد.
پس از موفقیت‌ها و کسب تجارب شاخص، به عنوان رئیس آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی و نماینده طراحان تیتراژ منصوب شد.
تیتراژ فرم نمایشی - تجسمی است که در آغاز و پایان فیلم‌ها قرار می‌گیرد. حضور ۳ عنصر گرافیک، حرکت و صدا با محوریت موضوع خاص برای تیتراژ لازم و ضروری است. حرکت و صدا به جنبه‌های نمایشی تیتراژ مربوط می‌شود و طراحی گرافیک، شرط لازم تجسمی بودن آن است.
کارکرد تیتراژ تا حدودی شبیه جلد کتاب است. یعنی همانگونه که در طراحی روی جلد کتاب با انتخاب عناصر، فرم‌ها و چینش آنها تلاش می‌شود مخاطب در جریان موضوع کتاب قرار بگیرد و خواننده کتاب در کوتاه‌ترین زمان ممکن بتواند کتاب مورد نظرش را بیابد. معمولاً با تمرکز در مقابل ویترین کتابفروشی و در یک نگاه کلی و گذرا، از شکل و فضای طراحی جلد، می‌توان به راحتی موضوع کتاب را حدس زد. تیتراژ مانند جلد کتاب، هم فضاسازی می‌کند و هم اطلاع‌رسانی.
