پایگاه خبری تئاتر: نشست خبری فیلم «ابر بارانش گرفته» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مجید برزگر با حضور کارگردان، مسعود امینی تیرانی (مدیر فیلم برداری)، آرمان خوانساریان (نویسنده)، علی ثانی‌فر، نازنین احمدی، مزدک میرعابدینی، ارشیا نیک‌بین (بازیگران)، لیلا نقدی‌پری (طراح صحنه و لباس)، الهام صالحی (طراح چهره‌پردازی)، حمیدرضا برزگر (تدوینگر)، حمید جانی‌پور (عکاس)، آرامه اعتمادی (منتقد) با اجرای فرزاد حسنی عصر امروز دوشنبه چهاردهم بهمن ماه در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
این فیلم چهارمین فیلم بلند مجید برزگر در مقام کارگردان است که در بخش سودای سیمرغ سی‌و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر امسال نمایش داده می‌شود.
برزگر پیش از فیلم‌هایی نظیر «یک شهروند کاملاً معمولی»، «پرویز»، «فصل باران‌های موسمی» و ... را کارگردانی کرده بود، که در زمان خود با نقد‌های مثبتی روبرو شد.
امروز در نشست خبری این فیلم، این کارگردان به نحوه اکران فیلم های سینمایی اتقاد کرد و گفت: برخلاف آمار و ارقام، اوضاع سینما از قبل بدتر شده است.
مجید برزگر کارگردان فیلم «ابر بارانش گرفته» با اشاره به اکران این فیلم عنوان کرد: به اکران از این منظر نگاه می‌کنم که سینمای ایران در سال‌های گذشته کم تماشاگرتر بوده است. تجربه فیلم‌های قبلی‌ام این را نشان داده که اگر فیلم‌ها درست ساخته شوند، تماشاگر خاموش سینما می‌تواند به فیلم‌های ما توجه کند و اگر می‌خواهد فیلم ببیند به سراغ این دسته از فیلم‌ها بیاید.
برزگر در پاسخ به سوالی درباره اکران و فروش فیلم توضیح داد: من فکر می‌کنم فیلم هایم را برای اقلیت و گروه خاموشی که سلیقه‌شان را دوست دارم، تولید می‌کنم که البته تعدادشان کم هم نیست. تلاش من در این سال‌ها این چنین بوده و همین مسیر را رفته‌ام.
او درباره شباهت «ابر بارانش گرفته» به سینمای تارکوفسکی توضیح داد: مثل هر فیلمسازی که علایقی دارد برای من هم این فیلمساز الگو است. مشخصا در سکانس لیوان به فیلم «استاکر» تارکوفسکی ادای دین کرده‌ام و کل فیلم نیز در همین فضا است. مانند بقیه فیلم‌هایی که ممکن است در سینمای داخل یا خارج ایران ببینید، من هم علایقی دارم که بدون اینکه بخواهم آن را کپی کنم مسیرشان را ادامه می‌دهم.
وی همچنین با اشاره به موسیقی متن فیلم توضیح داد: سرتاسر فیلم موسیقی داشت، یک قطعه از بتهوون انتخاب کردم و همین موسیقی از ابتدا تا پایان تکرار می‌شود.
نازنین احمدی (بازیگر) در پاسخ به سوالی درباره کم بودن دیالوگ‌هایش در این فیلم توضیح داد: نقشی که به عهده داشتم کم دیالوگ نبود، آقای برزگر اولین بار که طرح را به من داد، شیفته آن شدم. او لحظه به لحظه همراه من بود و از او برای این پیشنهاد متشکر هستم.
علی ثانی‌فر هم با اشاره به حس و حالش در این فیلم گفت: برای بازیگری مثل من بازی در چنین فیلم‌هایی خوشایند است، دوست داشتم با مجید برزگر کار کنم و در این فیلم این تجربه برایم پیش آمد. در این فیلم نقش همسر سارا را بازی می‌کردم و مانیفست اصلی فیلم بین این دو شخصیت برقرار می‌شود و می‌خواستم این مانیفست بدون هیچ واسطه‌ای جاری شود.
آرامه اعتماد منتقد حاضر در جلسه بیان داشت: من طرفدار فیلم «پرویز» بودم و کار‌های آقای برزگر را دوست دارم. میل زن قصه ما به خودکشی و کشتن مریض‌هایش جالب است. نهنگ صورتی که در دریا می‌بینیم نماد زندگی است. برعکس نهنگ آبی که یادآور مرگ است. این فیلم نقاط قوت زیادی دارد و مانند باقی فیلم‌ها نقاط ضعف هم در آن دیده می‌شود.
آرمان خوانساریان نویسنده این فیلم با اشاره به همکاری‌اش با مجید برزگر در نگارش این فیلمنامه افزود: من و مجید زمانی که کار را شروع کردیم قرار بود روی ایده او که درباره اوتانازی بود، شروع به کار کردن درباره این سوژه کردیم. این فیلم شاعرانه و بیشتر شبیه فیلم‌های کوتاه آقای برزگر است.
وی افزود: سعی کردم فیلمنامه شاعرانه‌مان را روزمره‌تر و محاوره‌تر به تصویر بکشیم. همکاری با مجید برزگر باعث افتخار بود. خیلی کم می‌توان از کسی هنگام کار کردن چیز یاد گرفت، اما کار کردن با او چیز‌های زیادی به من آموخت.
در ادامه نشست، برزگر با تاکید به اینکه همه ارکان فیلم به خصوص فضاسازی آن برایم اهمیت داشت افزود: ما چندین ماه برای رسیدن به این فضا موسیقی گوش کردیم و نقاشی و فیلم تماشا کردیم. برای لوکیشن عمارتی که در فیلم می‌بینید خانه‌ای ویرانه در بندر کیاشهر پیدا بود که آن را بازسازی کردیم. همه آنجه که در فیلم می‌بینید محصول آن چیزی است که ما تولید کردیم.
الهام صالحی درباره گریم این فیلم که دیده نمی‌شود توضیح داد: قرار نیست گریم چشم را بدزدد بلکه باید زندگی در آن جریان داشته باشد و گریم به نشان دادن حال و هوای زندگی روزمره کمک کند.
مجید برزگر درباره داستان این فیلم توضیح داد: فکر می‌کنم دو سال پیش این داستان را در چند مدل نوشتیم که در نهایت به داستانی که امشب دیدید رسیدیم. در فیلم‌های قبلی که به عنوان تهیه‌کننده یا کارگردان حضور داشتم زمان زیادی طول می‌کشید تا پول‌هایمان را جمع کنیم، برای این فیلم نیز زمان زیادی طول کشید تا بتوانیم کمک بگیریم و موفق به ساخت فیلم شویم.
همچنین با اشاره به فضاسازی فیلم ادامه داد: بخش زیادی از این فضاسازی به طراحی لباس و صحنه مربوط بود. من لوکیشن خاصی می‌خواستم که تقریبا یک ماه به دنبال این عمارتی که فیلمبرداری انجام شده رسیدم. تقریبا تمام خانه و بیمارستان طراحی شده است. بدون تردید همکاری‌ام با تمام عوامل این فیلم ادامه خواهد داشت، زیرا من را به تمام چیز‌هایی که فکر کرده بودم رساندند.
