پایگاه خبری تئاتر: نامه‌ای که صنعت سرگرمی بریتانیا را مخاطب قرار داده است یک هفته پس از آن منتشر شد که انجمن فیلم سیاه آمریکا نامه مشابهی را برای هالیوود منتشر کردند.
سازمان‌دهندگان این نامه شامل نیشا پارتی تهیه‌کننده، میرا سیال بازیگر و نویسنده، ایندرا وارما بازیگر، تانیکا گوپتا نمایشنامه‌نویس، پوجا گایی بازیگر-کارگردان و آنیتا رانی مجری هستند.
نامه انجمن فیلم سیاه آمریکا هفته پیش به امضای صدها تن از حامیان سیاهپوستان منتشر شد. اکنون در نامه بریتانیا آمده است: صنعت فیلم بریتانیا نیز از همان فقدان تنوع در جلو و پشت دوربین رنج می‌برد و ما گروهی از زنان رنگین پوست که در این صنعت کار می‌کنیم می‌خواهیم بیشتر بر نگرانی‌هایی که در بریتانیا داریم، توجه شود.
در سه روز اخیر این نامه را چند هزار تن امضا کرده‌اند که چویتل اجیوفور بازیگر «۱۲ سال بردگی»، گوریندر گادا کارگردان «کور شده با نور»، آصف کاپادیا کارگردان مستند «مارادونا»، دیوید اویلوو بازیگر و کریشنندو ماجومدار رییس جدید بفتا از جمله آنها هستند.
در این نامه آمده است: در کنار امضاهای غیرمنتظره از سوی اعضای سفید این صنعت که ما را امیدوار می‌کند، امیدواریم بتوانیم فعالانی متحد در ایجاد تغییر باشیم.
از جمله سفیدپوستان امضا کننده این بیانیه می‌توان از کالین فرث، استیون گراهام، سامانتا مورتون، بیل نیگی، بن ویشاو، پیتر مورگان نویسنده سریال «تاج» و دیوید ییتس کارگردان «هری پاتر» یاد کرد.
در این نامه مانند نامه آمریکا ۴ درخواست مطرح شده است: عذر و بهانه‌های بی‌دلیل را کنار بگذارید، تهیه‌کنندگان مستقل سیاه و قهوه‌ای را تقویت کنید، دیدگاه‌هایتان را گسترش دهید و سخت‌گیرتر و خواهان‌تر باشید.
این نامه یادآوری کرده که تنها ۵ درصد از تهیه کنندگان که سال ۲۰۱۸/۲۰۱۹ توسط موسسه هنر بریتانیا حمایت شدند رنگین پوست بودند.
در این نامه همچنین آمده است: این نامه از سوی همکاران شما در بریتانیا نوشته شده است: تهیه‌کنندگان مستقل، نویسندگان، کارگردان‌ها و بازیگران سیاه و قهوه‌ای که در اتحاد با بسیاری دیگر خواهان تغییر هستند.
در عین حال گفته شده در حالی که صنعت فیلم بریتانیا پیام‌های نژادپرستانه را محکوم می‌کند و در رسانه‌های اجتماعی مدافع همبستگی می‌شود و با این کار امیدبخش ظاهر می‌شود، لازم است پول و روش‌های خود را نیز در خطی هدایت کند که صداها و قصه‌هایی که تاکنون خاموش مانده و نادیده گرفته شده‌اند به گوش همه برسند و تبعیض و سوگیری در صنعت سرگرمی و جامعه بزرگ‌تر از آن، از بین برود.
