پایگاه خبری تئاتر: آقای نصیریان از کوران فرهنگی میگفت و از اینکه یک جامعه برای رشد و بالندگی نیازمند بازشدن پنجرههایی برای ایجاد این کوران و حرکت است و میگفت یک هنرمند با حضور در گالریها، نمایشگاهها، سینما، تئاتر و محافل پررونق هنری، در معرض این کوران قرار میگیرد و آنگاه تعالی هنر و هنرمند و در نهایت مردم و جامعه رخ میدهد. و حالا ربط این خاطره به موضوع این یادداشت یعنی جشنواره تئاتر عروسکی؛ راستش روز شنبه که به همراه دخترکم و دوستش، برای همراهی با کارناوال عروسکهای جشنواره تئاتر عروسکی، سرازیری خیابان فلسطین را به‌سمت خیابان انقلاب میرفتیم، با دیدن جوانانی که با شتاب و شوق از کنارمان میگذشتند و از کولهپشتیهایشان، عروسکهای جورواجوری آویزان بود و نیز مادران و پدرانی که با کودکان و عروسکهایشان به دنبال کارناوال حرکت میکردند،
جملههای آقای نصیریان به یادم آمد. در آن فاصله چندصدمتر تا تئاترشهر، حال همه خوب بود با وجود اینکه در خط ویژه از پس و پیش در محاصره اتوبوسها بودند و در معرض نگاههای شماتت‌بار مسافرانی که فقط دقایقی حرکتشان کند شده بود. حال همه خوب بود، اگرچه غرولندها و جملات نه‌چندان خوشایند رانندگان اتومبیلهای گذری را میشنیدند و به بیکاری متهم میشدند؛ حال همه خوب بود با اینکه شاهد چراغ‌سبزی بودند که برای قرمزشدن عجله داشت و کسی هم به فکر نبود فقط چندثانیه بیشتر به هنرمندان و عروسکها و کودکان و پدر و مادرها فرصتی برای عبور از خیابان بدهد.
حتی زمانی هم که به زور سرک میکشیدند تا مراسم افتتاحیه را از لابه‌لای جمعیتی ببینند که روی سکوی سیمانی میانه محوطه تئاترشهر ایستاده و فضا را برای اجرای برنامه تنگ کرده بودند و به خواهشهای مجری مراسم هم توجهی نمیکردند، حال همه خوب بود و فریاد شادی میکشیدند. و این حال خوب تداوم مییابد، وسعت میگیرد، سرایت میکند، اگر شرایطی فراهم شود که چنین حرکتهایی به‌صورت محلی یا سراسری، به بهانههای مختلف و به طور مستمر در جای‌جای کشورمان برپا شود، آن وقت است که همه از هنرمند و مسوول و مردم با تمرینهای مداوم و به‌تدریج، برپایی منظم و خلاقانه و مشارکت جانانه را یاد میگیریم و لذت‌بردن از شادی یکدیگر را میآموزیم و بی‌شک در آن روزها مردمی که شاهد گذر کارناوال جشنواره تئاتر عروسکی هستند، به‌جای غرولند و شماتت و عجله، با عروسکها همراه میشوند و برایشان هورا میکشند.
منبع: روزنامه شرق
