کوئنتین تارانتینو، فیلمساز مطرح هالیوودی، از همان سنین جوانی خود را غرق در دنیای سینما کرد. وی به دانش جامعی که درباره سینما دارد شناخته می‌شود؛ از فیلمسازان مطرح غربی چون استنلی کوبریک گرفته تا آکیرا کوروساوای ژاپن، تارانتینو زیروزِبَر کار هر یک را به خوبی می‌داند.
این سینماگر ۵۹ ساله که در سن ۱۵ یا ۱۶ سالگی مدرسه را رها کرد، مهارت خود در فیلمسازی را مرهون تماشای با دقت فیلمها و دنبال کردن دنیای سینما است. وی یک بار در این باره گفت: ذهن من مثل اسفنج است و همه چیز را به خود جذب می‌کند.
این ناظر آگاه سینما در یک مصاحبه قدیمی محبوب‌ترین کارگردانان خود را معرفی کرده است. هاوارد هاکس، کارگردان فیلم ریو براوو (۱۹۵۹)، اولین انتخاب تارانتینوست. وی این کارگردان سرشناس آمریکایی را بزرگترین قصه گوی تاریخ سینما و سرگرم کننده ترین فیلمساز این صنعت نامیده است.
هاوارد هاکس (۱۸۹۶ - ۱۹۷۷)
هاکس بدون شک از جمله عالیجنابان سینمای کلاسیک آمریکا به شمار می‌آید که به همراه آلفرد هیچکاک و جان فورد مثلث طلایی هالیوود را در دو دهه درخشان سینمای آمریکا رقم زدند. هاکس با تولید بیش از ۵۰ فیلم از جمله فیلمسازان پرکار هالیوود نیز محسوب می‌شود که بیش از هر چیز زندگی و میل به زیستن در آثارش جاری بود.
دیگر فیلمساز محبوب تارانتینو، ساموئل فولر، سازنده فیلم جنگی شماره یک بزرگ قرمز، است. کارگردان داستان عامه پسند مهارت فولر را در زمینه ساخت فیلمهای جنگی تحسین کرده و او را یک تاثیر بزرگ روی حرفه خود می‌داند، ادعایی که با فیلم حرامزاده های لعنتی (۲۰۰۹) به راحتی قابل اثبات است.
برایان دی پالما از دیگر سینماگران تاثیرگذار روی حرفه هنری تارانتینو است که در فهرست کارگردانان محبوب وی نیز قرار دارد. تارانتینو، دی پالما را بزرگترین طنزپرداز سینما در بیست سال گذشته دانسته و کمدی سیاه ذاتی در آثارش را ستایش می‌کند هرچند عمده فیلم‌شناسی وی روی ژانر جنایی متمرکز است. تارانتینو می‌گوید به این فیلمساز علاقه خاصی دارد و هر فیلم جدیدی که از او به سینماها بیاید را چند بار تماشا می‌کند.
برایان دی پالما
مارتین اسکورسیزی از جمله معدود فیلمسازان معاصر محبوب تارانتینو است. تارانتینوی افسانه‌ای، کارگردان فیلمهای رفقای خوب و راننده تاکسی را برای رویکرد جسورانه‌ای که تا به امروز به سینما داشته تحسین می‌کند.
کارگردان فیلم سگ‌های انباری همواره از طرفداران فیلمهای وسترن بوده و هست و بنابراین جای سرجیو لئونه در فهرست کارگردانان محبوب وی محفوظ است. تارانتینو که بارها از خوب، بد، زشت لئونه به عنوان یکی از محبوب‌ترین فیلم‌هایش یاد کرده است، درباره آثار این کارگردان سرشناس ایتالیایی می‌گوید: این فیلمها چنان سبکی دارند و آنچنان کارگردانی شده‌اند که همزمان حتی می‌توان کل فرآیند فیلمسازی را نیز در آن‌ها تماشا کرد.
سرجیو لئونه (۱۹۲۹ -۱۹۸۹)
یکی دیگر از کارگردانان محبوب تارانتینو که تاثیر شگرفی روی کار او گذاشت، ژان لوک گدار، کارگردان فرانسوی-سوئیسی، است، فیلمسازی که نقش مهمی در متحول کردن سینمای اروپا در دهه ۱۹۶۰ داشت. تارانتینو که عاشق ابتکار و قانون شکنی این کارگردان بود، عناصر خودارجاعی در کارهای او را که بر فرآیند فیلمسازی تاکید کرده و فیلمها را سرگرم کننده می‌کرد، ستایش می‌کند.
آخرین کارگردان محبوب تارانتینو در این فهرست هفت نفره، ژان-پیر ملویل، کارگردان فرانسوی فیلم هایی چون سامورایی، دایره سرخ و ارتش سایه‌ها است. تارانتینو به شباهت‌های میان سرجیو لئونه و ملویل اشاره کرده و می‌گوید او نیز همچون لئونه یک ژانر را در نظر می‌گیرد و با سبک و زاویه دیدی کاملا متفاوت داستان خود را در آن می‌پروراند.
