چارسو پرس: استیون اسپیلبرگ گفته چیزی که همیشه او را ترسانده -از ترس خورده شدن توسط یک کوسه که بگذریم- این است که کوسهها از او عصبانی باشند زیرا فیلم او موجب شد تا کشت و کشتاری از کوسهها پس از سال ۱۹۷۵ رخ دهد.
وی میگوید امیدوار است ترسی که از کوسهها در جهان راه افتاد، تحت تاثیر فیلم وی نباشد.
در میانه راه فیلمبرداری فیلم کوسهای که آنها ساخته بودند شکست و اسپیلبرگ میگوید خوش شانس بود که این اتفاق افتاد زیرا بدون دیدن کوسه فیلم ترسناکتر شد. او میافزاید: هیچکاک هم این کار را کرد و او راهنمای فوق العادهای برای من بود تا بتوانم شما را بدون اینکه واقعاً چیزی را ببینید بترسانم.
کارگردانی در ۲۷ سالگی به اسپیلبرگ کمک کرد تا در مرکز بزرگترین کارگردانهای هالیوود جای بگیرد، اما او میگوید ایجاد وحشت برای تماشاگران با همه موفقیتهایش، جنبههای منفی هم داشت و او بابت آن متاسف است.
وی گفت: من واقعاً و تا به امروز از کم شدن جمعیت کوسهها و ترسی که در دل مردم افتاد متاسفم.
پیتر بنچلی هم که سال ۱۹۷۴ کتاب «آروارهها» را نوشت و فیلم اسپیلبرگ با اقتباس از آن ساخته شد به صورت علنی از نقشی که کتاب او در کاهش شدید جمعیت کوسهها داشت عذرخواهی کرد. جورج برگس مدیر برنامه تحقیقات درباره کوسهها در فلوریدا گفته است در آن مقطع مانند یک هجوم جمعی، کشتار کوسهها، سواحل شرقی آمریکا را درنوردید.
او در مصاحبهای گفت: هزاران ماهیگیر پس از دیدن «آروارهها» برای صید کوسه به راه افتادند و با این فکر که آنها آدم کش هستند، جمعیتی وسیع از این آبزیان را کشتند.
بنچلی پس از انتشار کتاب، بخشی از زندگیاش را صرف مبارزه و تلاش برای نجات همین موجودات دریایی کرد که در کتابش با آنها بد کرده بود. او سال ۲۰۰۶ در مصاحبهای تاکید کرد که «آروارهها» فقط یک داستان بود. کوسهها انسانها را طعمه خود نمیکنند و مطمئناً هیچ کینهورزی هم ندارند. اصلاً چیزی به نام کوسه انسانخوار سرکش وجود ندارد وآنها بندرت ممکن است بیش از یک گاز به انسانی بزنند زیرا انسانها اشتهای آنها را تحریک نمیکنند و غذای مناسبی محسوب نمیشوند.
یک تحقیق نشان داده است جمعیت کوسهها به دنبال این فیلم تا ۷۱ درصد کاهش یافت و این موجودات در لیست قرمز موجودات در معرض خطر انقراض قرار دارند.