نورمحمد دُرپور همکاری‌هایی با غلامعلی پورعطایی و ذوالفقار عسگریان نیز داشته است. همچنین به گفته پسرش، این استاد فقید با دکتر محمدرضا درویشی، حمیدرضا اردلان، کیوان پهلوان، هوشنگ جاوید، دکتر جهانگیر نصری‌اشرفی و همچنین برخی محققان بزرگ موسیقی قبل از انقلاب همچون فوزیه مجد و دکتر محمدتقی مسعودیه نیزهمکاری داشته است.

چارسو پرس: ورمحمد دُرپور یکی از بزرگان موسیقی فولکلور خطه خراسان بود. نورمحمد درپور استاد آواز بود و حنجره سحرآسای او وقف موسیقی خراسان. به گفته حسین درپور فرزند این استاد فقید، نورمحمد درپور از اساتیدی همچون جهانگیرخان، مرتضی پری، یاسین مریدار، ملادادخدا کبودانی، عبدالحمید رسولی، خلیفه عبدالحمید مجیدی و بسیاری افراد دیگر، به عنوان استاد خودشان یاد می‌کرده است.

فرزند استاد درپور در این رابطه توضیح داده که «این تواضع و فروتنی استاد را نشان می‌داد. همانطورکه می‌دانید شرایط آن زمان، به شکلی نبود که یک علاقه‌مند به راحتی بتواند به شهر دیگری برود و نزد اساتید آموزش ببیند چرا که مردم در آن زمان درگیر کارگری، کشاورزی و دامداری خودشان بودند و منظور استاد از اینکه گفته‌اند زیرنظر فلان استاد بوده‌ام، این است که فلان لحن را از آن استاد شنیده و روی آن لحن کار کرده‌اند. به‌طور مثال در مجلسی دور هم بوده‌اند و لحن مرتضی پری را فهمیده و روی آن کار کرده نه اینکه نزد آن شخص برود و مستقیم آموزش ببیند.» حسین درپور اضافه می‌کند که «تنها موردی که می‌توان گفت پدرم در آن استادی داشتند مکتب عرفان بوده‌ است‌؛ استاد درپور از مریدان طریقت نقشبندیه بوده و نزد پیر و مراد خودشان درس گرفته و بخش زیادی از شاگردی ایشان، در درس سبقات طریقت بوده‌ است

درباره نورمحمد درپور در آستانه هشتمین سالمرگش؛ حنجره سحرآسای طریقت نقشبندیهنورمحمد درپور

 

نورمحمد درپور بر این باور بود که شایسته نیست انسان هر کلامی را بر زبان بیاورد. ‌بیشتر احوالات استاد نورمحمد هم عارفانه بود، او اشعار بسیاری را در حافظه داشت

نورمحمد دُرپور همکاری‌هایی با غلامعلی پورعطایی و ذوالفقار عسگریان نیز داشته است. همچنین به گفته پسرش، این استاد فقید با دکتر محمدرضا درویشی، حمیدرضا اردلان، کیوان پهلوان، هوشنگ جاوید، دکتر جهانگیر نصری‌اشرفی و همچنین برخی محققان بزرگ موسیقی قبل از انقلاب همچون فوزیه مجد و دکتر محمدتقی مسعودیه نیزهمکاری داشته است. نورمحمد درپور از معدود بازماندگان صاحب سبک در منطقه جنوب خراسان بود که گنجینه‌ای از نغمه‌های شفاهی موسیقی این مناطق را در سینه داشت و می‌توان او را نماد موسیقی عرفانی منطقه تربت‌جام و خراسان به شمار آورد که در روایت‌هایش از شعر شاعران و عارفان نامی این منطقه استفاده کرده است که از جمله آنها می‌توان به شاعران و عارفانی چون حاج قاضی جلال‌الدین‌فقهی سلجوقی، ملا عبدالرئوف مجیدی، شیخ احمد جامی و مولانا عبدالرحمن جامی اشاره کرد. این هنرمند و استاد بلامنازع موسیقی فولکلور خراسان که به مدت دو سال از بیماری رنج می‌برد‌، سرانجام 28 اسفند ماه سال 93 درگذشت.

 ///.


منبع: روزنامه اعتماد