چارسو پرس: سال ۲۰۰۱ بود که آکادمی از جایزه‌ی اسکار «بهترین انیمیشن سال» رونمایی کرد و «شرک» آن را به خانه برد. این جایزه در طول سال‌ها با انتقاداتی هم روبه‌رو شده است زیرا برخی از سینمادوستان اعتقاد دارند که باعث می‌شود انیمیشن‌ها شانسی برای کسب جایزه‌ی بهترین فیلم نداشته باشند (در تاریخ سینما، تنها سه انیمیشن نامزد جایزه‌ی بهترین فیلم شده‌اند). از طرف دیگر، این دیدگاه نیز وجود دارد که جایزه مذکور اغلب در انحصار شرکت‌ها و استودیوهای خاص قرار دارد، برای مثال آثار پیکسار و دیزنی حتی در شرایط برابر با رقبا هم شانس بیشتری برای پیروزی دارند؛ اما با یک نگاه ساده به فهرست انیمیشن‌های برنده اسکار می‌توان دلیل این موفقیت‌ها را درک کرد، اکثر ساخته‌های پیکسار به‌راستی در سال خود بهترین بوده‌اند.
پیکسار که برای سال‌های متوالی لقب بهترین استودیوی انیمیشن‌سازی جهان را به دوش کشیده، با ۱۱ پیروزی، همچنان رکورددار بخش بهترین انیمیشن است و به نظر نمی‌رسد این جایگاه را به‌زودی از دست دهد، حتی با اینکه اخیرا استودیوهای دیگر نیز با قدرت وارد میدان شده‌اند. پیکسار امسال با «بنیادین» در اسکار حضور دارد و باید با انیمیشن‌های بزرگی همچون «مرد عنکبوتی: در میان دنیای عنکبوتی» و «پسر و مرغ ماهی‌خوار» رقابت کند که هر دو از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۲۳ بوده‌اند و شانس بالاتری برای موفقیت دارند.
۱۱- شجاع (Brave)
- سال اکران: ۲۰۱۲
- کارگردان: مارک اندروز، برندا چپمن
- صداپیشگان: کلی مکدونالد، جولی والترز، کریگ فرگوسن، بیلی کانلی، کوین مک‌کید، اما تامسون، رابی کالتران
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۹ از ۱۰۰
مریدا (کلی مکدونالد) یک پرنسس اسکاتلندی است که اغلب با مادرش به مشکل می‌خورد؛ ملکه الینور (اما تامسون) از دخترک انتظار دارد که وظایف خود را به درستی انجام دهد و مثل یک پرنسس واقعی رفتار کند. مریدا اما دختر جوان ماجراجویی است و ترجیح می‌دهد کارهای متفرقه‌ای مانند تیراندازی با کمان انجام دهد. رابطه‌ی آن‌ها زمانی خدشه‌دار می‌شود که مریدا اربابان سه قبیله که فرزندانشان قصد ازدواج با دخترک را دارند تحقیر می‌کند؛ رفتارهای دخترک باعث خشم الینور می‌شود و او کمان دخترش را می‌شکند. مریدا که افسرده و غمگین شده است، سوار بر اسب به قلب جنگل می‌زند و آنجا با یک جادوگر (جولی واترز) ملاقات می‌کند که با جادو می‌تواند به دخترک کمک کند تا سرنوشت خود را تغییر دهد.
«شجاع» به‌هیچ‌وجه انیمیشن ضعیفی نیست اما در مقایسه با بهترین انیمیشن‌های برنده اسکار پیکسار در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد که شاید ناشی از تغییرات گسترده‌ی پروژه در دوران توسعه باشد، زیرا کارگردانی اصلی‌اش آن را رها کرد و پیکسار ایده‌های مختلفی برای پیش بردن قصه داشت اما دقیقا نمی‌دانست می‌خواهد چگونه اثری بسازد. کیفیت انیمیشن «شجاع» حتی با گذشت ۱۲ سال، همچنان فوق‌العاده جلوه می‌کند؛ کافی است به موهای مریدا نگاه بیندازید و حیرت‌زده شوید. با وجود این، ضعف‌های قصه‌ی آن در گذر زمان واضح‌تر شده است؛ داستانی که می‌خواهد در یک مدت زمان کوتاه، مضامین متعددی را پوشش دهد و در این زمینه عملکرد خوبی ندارد.
۱۰- داستان اسباب‌بازی ۴ (Toy Story 4)
- سال اکران: ۲۰۱۹
- کارگردان: جاش کولی
- صداپیشگان: تام هنکس، تیم آلن، دان ریکلس، کریستین شال، پاتریشیا آرکت، لاری میت کالف، جودی بنسون، جی هرناندس
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۷ از ۱۰۰
وودی (تام هنکس) روزهای سختی را می‌گذراند زیرا هنوز نتوانسته است که با صاحب جدیدش، بانی (مدلین مک‌گرا) سازگاری پیدا کند و دخترک هم علاقه‌ای ندارد با او بازی کند. با این حال، وودی همه‌ی تلاش خود را می‌کند که بانی خوشحال‌ترین کودک دنیا باشد. مدتی بعد، دخترک با یک قاشق‌چنگ پلاستیکی، یک اسباب‌بازی درست می‌کند و نام او را فورکی (تونی هیل) می‌گذارد؛ فورکی هم مثل دیگر اسباب‌بازی‌ها جان می‌گیرد اما با بحران وجودی روبه‌رو می‌شود، چون خود را یک تکه زباله می‌داند و نه یک اسباب‌بازی. از آنجایی که فورکی به اسباب‌بازی محبوب بانی تبدیل شده است، حالا وودی باید از او مراقبت کند تا بلایی بر سر خود نیاورد. وودی در این مسیر با عشق قدیمی‌اش، بو پیپ (آنی پاتس) هم ملاقات می‌کند.
«داستان اسباب‌بازی ۴» باید با رقبای سرسختی همچون «چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم: دنیای پنهان»، «کلاوس» و «حلقه گمشده» دست‌وپنجه نرم می‌کرد که در نهایت همه‌ی آن‌ها را کنار زد. پیروزی این انیمیشن البته اندکی سوال‌برانگیز بود. قسمت چهارم کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد اما در مجموع، به اندازه‌ی سه‌گانه‌ی اصلی جذاب و تاثیرگذار نیست، خصوصا اینکه تعدادی از شخصیت‌های فرعی محبوب مجموعه را تا حد زیادی به حاشیه می‌فرستد و به آن‌ها توجهی نمی‌کند. بزرگترین انتقاد ما اما رویکرد پیکسار به شخصیت باز (تیم آلن) است که اینجا هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام دهد مگر اینکه اول دکمه‌ای را فشار دهد و به صدای وجدانش گوش دهد؛ این ایده، توهین به هوش و شخصیت این اسباب‌بازی دوست‌داشتنی بود.
۹- روح (Soul)
- سال اکران: ۲۰۲۰
- کارگردان: پیت داکتر
- صداپیشگان: جیمی فاکس، تینا فی، گراهام نورتون، ریچل هاوس، آلیس براگا، ریچارد آیوادی، فیلیسیا رشاد، دانل راولینگز
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۵ از ۱۰۰
«روح» از همان دقایق اولیه منحصر‌به‌فرد به نظر می‌رسد، به این دلیل که قهرمان قصه‌اش نه یک کودک یا نوجوان بلکه یک بزرگسال با جهان‌بینی بزرگسالانه است؛ این تغییر در نوع نگاه باعث شده است تا مخاطب هدفِ انیمیشن تنها به کودکان خلاصه نشود و رده‌های سنی مختلف از تماشای فیلم لذت ببرند؛ و البته اگر آن را یکی از بهترین انیمیشن‌های برنده اسکار پیکسار خطاب کنیم، پُربیراه نگفته‌ایم. ماجراها پیرامون یک معلم موسیقی مدرسه به نام جو گاردنر (جیمی فاکس) اتفاق می‌افتد که می‌خواهد به رویای دیرینه‌اش یعنی تبدیل شدن به یک نوازنده‌ی حرفهای موسیقی جاز رنگ واقعیت ببخشد اما پیش از آن‌که این رویا محقق شود، به کما می‌رود و حالا باید به دنبال راهی برای آشتی دادن روح و جسم خود باشد.
«روح» درون‌مایه‌های سنگینی دارد، از شور و اشتیاق و هدف از زندگی تا خودشناسی و درک کرامت نفس. این انیمیشن همچنین به ما دلگرمی می‌دهد که هرگز تنها نیستیم، حتی در جهان باقی. ساخته‌ی پیت داکتر، پیام‌های مهم دیگری هم دارد که هر کدام می‌توانند الهام‌بخش ما باشند، برای مثال شاید مسیر زندگی فعلی شما با آنچه که انتظار داشتید متفاوت است یا به رویاهای خود نرسیده‌اید اما بازهم می‌توان خوشحال و موفق بود. انیمیشن «روح» حرفهای آشنا اما تفکربرانگیزی می‌زند که گاهی نیاز داریم آن‌ها را بشنویم. این فیلم به ما یادآوری می‌کند که زندگی کوتاه اما زیبا است و اگر رویایی دارید، نباید تسلیم شویم و همیشه این احتمال وجود دارد که به آن برسید.
۸- شگفت‌انگیزان (The Incredibles)
- سال انتشار: ۲۰۰۴
- کارگردان: برد برد
- صداپیشگان: کریگ تی. نلسن، هالی هانتر، سارا واول، اسپنسر فاکس
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۷ از ۱۰۰
اتفاق نادری است که یک انیمیشن -آن‌هم محصول دیزنی و پیکسار- با تلاش یک آدم برای خودکشی آغاز شود اما «شگفت‌انگیزان» چنین است؛ یک فیلم متفاوت و ساختارشکن که در ظاهر شانس چندانی برای موفقیت نداشت اما در نهایت به انیمیشنی تکرارنشدنی تبدیل شد. قبل از اینکه فیلم‌های ابرقهرمانی مارول و دی‌سی سینما را به تسخیر خود دربیاورند، «شگفت‌انگیزان» با همه‌ی محدودیت‌هایی که وجود داشت، یک برداشت درست و قابل‌تأمل از ابرقهرمانان ارائه داد. ماجراها در جهانی اتفاق می‌افتد که به خاطر شکایت‌های فراوان و آسیب به اموال عمومی، دولت تصمیم گرفته است که ابرقهرمان بودن را غیرقانونی اعلام کند.
ماجراها پیرامون خانواده‌ای اتفاق می‌افتد که همه‌ی اعضای آن را ابرقهرمانان تشکیل می‌دهند و حالا با این قوانین جدید، آن‌ها باید بازنشسته شوند و یک زندگی عادی را آغاز کنند. این سبک زندگی جدید برای پدر خانواده سخت‌تر است و او آرزو دارد که دوباره به آقای شگفت‌انگیز تبدیل شود. یک روز، یک زن به نام میراژ (الیزابت پنا) به سراغ او می‌آید و جناب شگفت‌انگیز استخدام می‌شود تا با یک ربات فراری مبارزه کند و این‌گونه است که خانواده‌ی شگفت‌انگیزان بار دیگر وارد میدان مبارزه می‌شود.
«شگفت‌انگیزان» مانند دیگر ساخته‌های پیکسار، سرشار از لحظات اکشن مهیج است و علاوه بر کودکان، بزرگسالان را به‌راحتی سرگرم می‌کند. با شخصیت‌پردازی درست و یک فیلم‌نامه‌ی درخشان، این فیلم سزاوارانه به یکی از بهترین انیمیشن‌های برنده اسکار پیکسار تبدیل شد و رویکرد غیرکلیشه‌ای آن را به ژانر ابرقهرمانی مورد توجه قرار گرفت. قسمت دوم هم که سال ۲۰۱۸ روی پرده رفت، اثر موفقی بود اما به یک رقیب قدرتمند به نام «مرد عنکبوتی: به درون دنیای عنکبوتی» برخورد کرد و نتوانست در فصل جوایز خودنمایی کند، این دنباله شاید اگر در یک سال دیگر اکران می‌شد، آن‌هم اسکار می‌برد.
۷- راتاتویی (Ratatouille)
- سال اکران: ۲۰۰۷
- کارگردان: برد برد
- صداپیشگان: پاتن اسوالت، لو رومانو، پیتر سون، برد گرت، پیتر اوتول، ایان هولم، جنین گرافلو، ویل آرنت، جیمز رمار
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۶ از ۱۰۰
رمی (پاتن اسوالت) موش کوچکی است که در فرانسه زندگی می‌کند و آرزو دارد که به یک سرآشپز حرفهای مانند اگوست گوستو (یک آشپز مشهور) تبدیل شود. پس از جدا شدن از خانواده و قدم گذشتن به پاریس، رمی به سراغ رستوران اگوست گوستو می‌رود که حالا مدیریت آن را اسکینر (ایان هولم) برعهده دارد. رمی آنجا با آلفردو لینگوئینی (لو رومانو) آشنا می‌شود، فرزند گوستو که حالا نقشی در رستوران پدر فقیدش ندارد و فقط آنجا را نظافت می‌کند. این دو سپس متحد و بهترین آشپزهای پاریس تبدیل می‌شوند.
«راتاتویی» -یا همان «موش سرآشپز»- را برد برد ساخته است که «شگفت‌انگیزان» و «غول آهنی» (۱۹۹۹) را هم در کارنامه دارد و همان عشق و احساس و قصه‌گویی درجه‌یک آن دو اثر را هم اینجا پیدا می‌کنید. «راتاتویی» به ما می‌گوید که هر چیزی ممکن است به منبع الهام شما تبدیل شود، نباید جهت‌گیری و قضاوت کرد و باید به همه فرصت داده شود تا بتوانند شکوفا شوند. نقطه‌ی اوج فیلم را هم نمی‌تواند از یاد برد، جایی که یک منتقد غذا به نام آنتون ایگو (پیتر اوتول) پس از امتحان کردن غذایی که رمی و آلفرده پخته‌اند، به دوران کودکی‌اش می‌رود و از یک آدم جدی به یک کودک شکننده و آسیب‌پذیر تبدیل می‌شود.
۶- درون و بیرون (Inside Out)
- سال انتشار: ۲۰۱۵
- کارگردان: پیت داکتر
- صداپیشگان: امی پولر، فیلیس اسمیت، بیل هیدر، لویس بلک، میندی کالینگ، دایان لین، کایل مک‌لاکلن، جان راتزنبرگر
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۸ از ۱۰۰
انیمیشن «درون و بیرون» نه تنها یکی از بهترین ساخته‌های برنده اسکار استودیوی پیکسار است بلکه از احساسات متناقض ما در دوران کودکی برداشت دقیقی ارائه می‌دهد و می‌تواند بزرگسالان و کودکان را به یک اندازه جذب کند. رایلی (کایل مک‌لاکلن) دختربچه‌ای است که از خانه‌ی دوران کودکی‌اش دور شده و حالا مجبور است که شروع تازه‌ای داشته باشد. او باید به مدرسه‌ی جدید برود، دوستان تازه پیدا و به زندگی در یک منطقه‌ی متفاوت عادت کند. این تغییرات، احساسات دخترک را دستخوش تغییر می‌کند و این احساسات در قالب شخصیت عرضه شده‌اند. ما شادی، غم، ترس، نفرت و البته خشم را داریم که هر کدامشان دخترک را به یک سمت هل می‌دهند
«درون و بیرون» به ما یادآور می‌شود بزرگسالان تنها کسانی نیستند که با چالش‌های سخت روبه‌رو می‌شوند یا تصمیم می‌گیرند تا بهتر زندگی و در شرایط خود تغییر ایجاد کنند. کودکان نیز هر روز با چالش‌های گوناگوی دست‌وپنجه نرم می‌کنند (از تکلیف‌های مدرسه تا رفتارهای بد اطرافیان که به روان آن‌ها آسیب می‌زند) و از آنجایی که به بلوغ احساسی و فکری نرسیده‌اند، نمی‌دانند باید چگونه مشکلات خود را حل کنند. «درون و بیرون» بی چون و چرا، یکی از بهترین انیمیشن‌های برنده اسکار پیکسار است و مانند «روح»، رویکرد بزرگسالانه و هوشمندانه‌ای به قصه‌گویی دارد. کودکانه به‌واسطه‌ی این فیلم، به درک بهتری از احساسات انسانی می‌رسند و به تفکر وادار می‌شوند.
۵- در جستجوی نمو (Finding Nemo)
- سال اکران: ۲۰۰۳
- کارگردان: اندرو استنتون، لی آنکریچ
- صداپیشگان: آلبرت بروکس، الن دی‌جنرس، الکساندر گلد، ویلم دفو، براد گرت، الیسون جنی، استیون روت، آستین پندلتن
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۹ از ۱۰۰
مارلین (آلبرت بروکس) یک دلقک‌ماهی است که همسر و تقریبا همه‌ی فرزندانش توسط یک ماهی کوتر کشته می‌شوند. تنها کسی که جان سالم به در می‌برد، نمو (لن دی‌جنرس) است و مارلین تصمیم می‌گیرد که همه‌ی زندگی و انرژی خود را صرف محافظت از او کند. این مسئله باعث می‌شود که نمو آزادی نداشته باشد و اغلب عصبانی باشد، زیرا احساس می‌کند اجازه‌ی انجام دادن هیچ‌کاری را ندارد. هنگامی که یک حادثه باعث می‌شود که نمو به دام بیفتد و به منطقه‌ی دیگری منتقل شود، مارلین شجاعانه آب‌های آزاد را طی و با همکاری یک ماهی آبی‌رنگِ فراموش‌کار به نام دوری (لکساندر گلد) هرآنچه در توان دارد را به کار می‌گیرد تا فرزندش را پیدا کند و او را به خانه بازگرداند.
«در جستجوی نمو» با برداشت واقع‌گرایانه و غنی خود از اقیانوس‌ها و زندگی زیر آب، سینمادوستان را حیرت‌زده کرد و به یکی از ماندگارترین انیمیشن‌های قرن بیست‌ویکم تبدیل شد. هنوز هم باورکردنی نیست که پیکسار در سال ۲۰۰۳ اقیانوس‌ها را چنین رنگارنگ و پرجزئیات به تصویر کشیده است. «در جستجوی نمو» یکی دیگر از آثار پیکسار از آن دوران بود که قلب و احساس در آن موج می‌زد و تماشای آن برای هر کسی با هر سلیقه‌ای شگفت‌انگیز بود. پیکسار حدود ۱۳ سال بعد، «در جستجوی دوری» (۲۰۱۶) را ساخت که از نظر تجاری اثر موفقی بود و جذابیت‌های خود را دارد اما حتی نتوانست نامزد جایزه‌ی اسکار شود (البته که جایزه بهترین انیمیشن همچنان به محصولی از دیزنی رسید: «زوتوپیا»).
۴- داستان اسباب‌بازی ۳ (Toy Story 3)
- سال اکران: ۲۰۱۰
- کارگردان: لی آنکریچ
- صداپیشگان: تام هنکس، تیم آلن، جون کیوسک، ند بیتی، دان ریکلس، مایکل کیتون، والاس شاون، جان راتزنبرگر، استل هریس
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۸ از ۱۰۰
اندی (جان موریس) که حالا بزرگ شده، در حال آماده شدن برای رفتن به دانشگاه است و از آنجایی که او مدت‌هاست که با اسباب‌بازی‌هایش بازی نکرده، آن‌ها را درون جعبه می‌گذارد و تنها اسباب‌بازی محبوبش، وودی (تام هنکس) را با خود می‌برد. متاسفانه مادرش به اشتباه، جعبه‌ی اسباب‌بازی‌ها را با زباله اشتباه می‌گیرد و این مسئله باعث می‌شود که اسباب‌بازی‌ها احساس کنند به آن‌ها خیانت شده است و تصمیم بگیرند که به یک مهدکوک بروند تا آنجا فرصت بازی با کودکان را داشته باشند. آن‌ها آنجا با استقبال گرم رئیس اسباب‌بازی‌ها روبه‌رو می‌شوند اما خیلی زود مشخص می‌شود که این مهدکودک برخلاف ظاهرش، مکان سیاه و کابوس‌واری است.
«داستان اسباب‌بازی ۳» همان‌جایی است که این مجموعه باید به پایان می‌رسید. در کنار یک اختتامیه‌ی درخشان و راضی‌کننده اما غم‌انگیز برای قصه‌ی وودی و باز، قسمت سوم درون‌مایه‌های مهمی هم دارد و درباره‌ی اجتناب‌ناپذیر بودن تغییر است. هیچ‌چیز همیشه یکسان باقی نمی‌ماند و باید پذیرفت که گاهی تغییر از دست ما خارج است، و باید با آن سازگار شد. در «داستان اسباب‌بازی ۳» شخصیت‌های به‌یادماندنی تازه‌ای همچون کن (مایکل کیتون) نیز معرفی شدند و تا به امروز، سومین و آخرین انیمیشنی است که توانسته نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم هم شود.
۳- بالا (Up)
- سال اکران: ۲۰۰۹
- کارگردان: پیت داکتر
- صداپیشگان: اد اسنر، کریستوفر پلامر، جردن ناگا، باب پترسون، دلروی لیندو، دلروی لیندو، جان راتزنبرگر
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۸ از ۱۰۰
انیمیشن «بالا» یکی از ماندگارترین افتتاحیه‌های تاریخ سینما را دارد، جایی که یک مونتاژ احساسی از زندگی کارل و الی را مشاهده می‌کنیم. آن‌ها در کنار یکدیگر بزرگ و عاشق می‌شوند، ازدواج می‌کنند، یک خانه می‌سازند و سال‌های زیادی را کنار یکدیگر پشت سر می‌گذارند تا اینکه یکی از آن‌ها از جهان می‌رود و دیگری تنها می‌ماند. کارل پس از این اتفاق، به پیرمردی بی‌حوصله و سرد تبدیل شده است تا اینکه با کودکی به نام راسل آشنا می‌شود. آن‌ها در ادامه تصمیم می‌گیرند که هزاران بالن به خانه‌ی کارل وصل کرده و با فرستادن آن به هوا، راهی یک سفر پرماجرا شوند تا کارل بتواند رویای همسر فقیدش را به حقیقت تبدیل کند.
پیرمرد افسرده و خشمگین قصه، در این سفر آرامش را هم پیدا می‌کند. «بالا» فشار روانی ناشی از مرگ عزیزان را به بهترین شکل به تصویر می‌کشد و یادآور می‌شود که اگر بخواهید، از این مراحل سخت عبور می‌کنید. «بالا» دومین انیمیشن تاریخ بود که نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شد و قصه‌ی ماجراجویانه شگفت‌انگیزی دارد که هر کسی با آن ارتباط برقرار می‌کند. تقریبا همه این فیلم را تحسین کردند و یکی از بهترین انیمیشن‌های برنده اسکار پیکسار است که جایگاه ویژه‌ای هم در میان ساخته‌های این استودیو دارد.
۲- کوکو (Coco)
- سال انتشار: ۲۰۱۷
- کارگردان: لی آنکریچ
- صداپیشگان: آنتونی گونزالس، گائل گارسیا برنال، بنجامین برت، آلانا اوباک، رینی ویکتور، ادوارد جیمز آلموس
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۷ از ۱۰۰
با اینکه «کوکو» در روزهای نخست اکران با تحسین جهانی روبه‌رو و حتی صاحب جایزه اسکار بهترین انیمیشن شد اما متاسفانه این روزها کمتر درباره‌ی آن صحبت می‌شود. این فیلم فانتزی ماجراجویانه، رویکرد متفاوتی به سوژه‌ی مرگ دارد و با آن پس‌زمینه‌های رنگارنگ، از آثار تحسین‌برانگیز یک دهه‌ی گذشته استودیوی پیکسار به حساب می‌آید. انیمیشن‌ها و بافت‌ها از هر نظر باکیفیت هستند و پیکسار نه تنها به شخصیت‌ها رنگ‌و‌بوی متفاوتی بخشیده است بلکه سفر قهرمان قصه به سرزمین مردگان هم با تشکر از طراحی درجه‌یک محیطی، حس‌و‌حال متفاوتی دارد.
قصه درباره‌ی پسر نوجوانی به نام میگل (آنتونی گونزالس) است که در مکزیک زندگی می‌کند و آرزوی تبدیل شدن به یک موزیسین را دارد اما خانواده‌اش مخالف هستند زیرا یکی از اجداد او (پدرِ مادرِ مادربزرگش) سال‌ها قبل آن‌ها را ترک کرد تا موسیقی را دنبال کند و حالا همه دیدگاهی منفی به موسیقی پیدا کرده‌اند. در روز مردگان (یکی از روزهای سنتی کشور مکزیک)، میگل مشکوک می‌شود که جد او شاید همان ارنستو دلا کروز (یک موزیسین مشهور) باشد، بنابراین گیتار او را می‌رباید تا در یک مسابقه‌ی استعدادیابی شرکت کند اما وقتی که از گیتار استفاده می‌کند، ناگهان به سرزمین مردگان منتقل می‌شود و حالا باید راه بازگشت به خانه را پیدا کند، در غیر این صورت تا ابد آنجا گرفتار خواهد شد.
«کوکو» پیچش‌های داستانی جذابی دارد و کنجکاوی شما را تا آخرین دقایق برمی‌انگیزد. موسیقی‌های به‌کاررفته به شدت زیبا هستند و به شما انرژی منتقل می‌کنند؛ ما همچنین شاهد یک برداشت محترمانه از فرهنگ کشور مکزیک هستیم. «کوکو» رقیبان نه‌چندان سرسختی همچون «بچه رئیس»، «فردیناند» و «نان‌آور» داشت و سزاوارانه جایزه‌ی اسکار بهترین انیمیشن را به خانه برد.
۱- وال-ای (WALL-E)
- سال اکران: ۲۰۰۸
- کارگردان: اندرو استنتون
- صداپیشگان: بن برت، الیزا نایت، سیگورنی ویور، جف نگارخانهن، فرد ویلارد، جان رتزنبرگر، کتی ناجیمی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۵ از ۱۰۰
این انیمیشن بی‌نظیر آینده‌ی سیاهی را ترسیم می‌کند که از هر جهت نگران‌کننده است، زیرا به دلیل انباشتگی زباله‌ها و آلودگی‌های صنعتی دیگر نمی‌توان در کره‌ی زمین زندگی کرد. انسان‌ها به فضا رفته‌اند و ربات‌هایی را بر جا گذاشته‌اند تا پسماند و بقایای این جهانِ نابودشده را جمع‌آوری و پاک‌سازی کنند. صدها سال بعد، وال-ای حالا آخرین رباتی است که به نظافت زمین کمک می‌کند. هنگامی که یک ربات مخصوص اکتشاف به نام ایو به زمین قدم می‌گذارد، وال-ای پس از سال‌ها تنهایی، این فرصت را دارد تا عشق و دوستی را تجربه کند.
«وال-ای» یک کلاس آموزشی برای کودکان است و آن‌ها را با موضوعات بزرگسالانه‌ای همچون خطرات تکنولوژی و تغییرات زیست‌محیطی آشنا می‌کند. البته سازندگان قصد نداشته‌اند که این انیمیشن را به اثری شعاری تبدیل و چیزی را به مخاطب تحمیل کند. این هشدارها با هوشمندی و با ملایمت عرضه می‌شوند و قصه‌ی دوستی دو ربات که می‌خواهند یک سیاره‌ی کوچک را نجات دهند، در کانون توجه باقی می‌ماند. «وال-ای» از بهترین انیمیشن‌های برنده اسکار تاریخ پیکسار -و دیزنی- است، فیلمی که همچنان نمونه مشابهی ندارد و شاید حتی پیکسار هم نتواند دیگری محصولی با این کیفیت و تاثیرگذاری خلق کند.
///.
