حسین پاکدل نویسنده سریال همسایه‌ها درباره سخنان امین حیایی توضیحاتی را در صفحه اینستاگرامش نوشت.
چارسو پرس: حسین پاکدل مجری سابق تلویزیون، بازیگر و نویسنده سریال همسایه‌ها درباره سخنان امین حیایی بازیگر این سریال، توضیحاتی را در صفحه اینستاگرامش نوشت:
کمتر پروانه‌ای پریروز پیلگی خود را به‌یاد می‌آورد
چندی پیش هنرمند ارزنده، امین حیایی گفتگویی داشت با هوشنگ گلمکانی در آپارات. جایی از گپ رسید به خاطرات گذشته و اولین سری کار‌های امین. طبعاً جهتِ صحبت کشید به سریال خاطره‌انگیز “همسایه‌ها”. اثری درخور، با حضور هنرمندان نامدار و پیش‌کسوتِ دوران خودش، به تهیه‌کنندگی‌ی زنده یاد مجید اوجی با کارگردانی‌ی حسین لطیفی به قلم بنده.
تولیدِ نیمه‌ی دوم دهه‌ی هفتاد شبکه سوم سیما که تاکنون به دفعات از شبکه‌های مختلف پخش شده است. از اتفاق این مجموعه پله‌ای بود برای موفقیت‌های بعدی‌ی این هنرمندِ آن زمان جوان.
امین عزیز ضمن صحبت اشاره داشت به این که سر صحنه، چون متن نداشتیم (صراحتاً گفت متن نداشتیم) برای نجات خودمان، دور هم جمع می‌شدیم و ضمن تمرین، هرکدام چیز‌هایی می‌گفتیم و ضبط می‌کردیم. در برابر این جفای آشکار، مدتی صبر و سکوت کردم. خب مجید که دستش از دنیا کوتاه است. فکر کردم امین با تذکر دوستان دخیل، متوجه اشتباهش شده، اصلاح می‌کند یا کارگردان و دستیارش تذکری بدهند.
ضمن آن‌که در این مدت چند تن از هنرمندان بنام آن مجموعه در دیدار‌ها با شگفتی به این نکته و حرف امین اشاراتی کردند؛ لذا لازم شد از این طریق توضیح گذرایی بدهم. اول این که چنین امری مطلقاً امکان نداشت. یک سریال، بخصوص در آن مقطع علاوه بر طرح کلی، باید تمام متن‌هایش به شبکه می‌رفت، در شورا خوانده و تصویب می‌شد و بعد تحت نظارت مشاور فیلم‌نامه و ناظر کیفی - که شبکه معرفی می‌کرد- تولید صورت می‌گرفت.
طبیعی بود و هست در زمان ضبط هر سکانس، با حضور عوامل دخیل و از جمله نویسنده که در تمام دقایق حضور داشت، موارد پیشنهادی درجا نوشته و تحویل بازیگران می‌شد. باور دارم در مجموع، اگر در اثر هنری به‌ویژه آثار نمایشی، موفقیتی حاصل می‌آید، محصول همفکری و تلاش جمعی است.
این مطلب بهانه‌ای شد تا یادی کنم از دوستان هنرمندِ دخیلِ عروج کرده، از جمله: نیکو خردمند، رضا ژیان، حسین پناهی، محسن قاضی‌مرادی، کیومرث ملک‌مطیعی، ثریا حکمت، جمشید اسماعیل‌خانی و... و خودِ مجید اوجی. یادشان گرامی.
کمتر پروانه‌ای پریروز پیلگی خود را به‌یاد می‌آورد
چندی پیش هنرمند ارزنده، امین حیایی گفتگویی داشت با هوشنگ گلمکانی در آپارات. جایی از گپ رسید به خاطرات گذشته و اولین سری کار‌های امین. طبعاً جهتِ صحبت کشید به سریال خاطره‌انگیز “همسایه‌ها”. اثری درخور، با حضور هنرمندان نامدار و پیش‌کسوتِ دوران خودش، به تهیه‌کنندگی‌ی زنده یاد مجید اوجی با کارگردانی‌ی حسین لطیفی به قلم بنده.
تولیدِ نیمه‌ی دوم دهه‌ی هفتاد شبکه سوم سیما که تاکنون به دفعات از شبکه‌های مختلف پخش شده است. از اتفاق این مجموعه پله‌ای بود برای موفقیت‌های بعدی‌ی این هنرمندِ آن زمان جوان.
امین عزیز ضمن صحبت اشاره داشت به این که سر صحنه، چون متن نداشتیم (صراحتاً گفت متن نداشتیم) برای نجات خودمان، دور هم جمع می‌شدیم و ضمن تمرین، هرکدام چیز‌هایی می‌گفتیم و ضبط می‌کردیم. در برابر این جفای آشکار، مدتی صبر و سکوت کردم. خب مجید که دستش از دنیا کوتاه است. فکر کردم امین با تذکر دوستان دخیل، متوجه اشتباهش شده، اصلاح می‌کند یا کارگردان و دستیارش تذکری بدهند.
ضمن آن‌که در این مدت چند تن از هنرمندان بنام آن مجموعه در دیدار‌ها با شگفتی به این نکته و حرف امین اشاراتی کردند؛ لذا لازم شد از این طریق توضیح گذرایی بدهم. اول این که چنین امری مطلقاً امکان نداشت. یک سریال، بخصوص در آن مقطع علاوه بر طرح کلی، باید تمام متن‌هایش به شبکه می‌رفت، در شورا خوانده و تصویب می‌شد و بعد تحت نظارت مشاور فیلم‌نامه و ناظر کیفی - که شبکه معرفی می‌کرد- تولید صورت می‌گرفت.
طبیعی بود و هست در زمان ضبط هر سکانس، با حضور عوامل دخیل و از جمله نویسنده که در تمام دقایق حضور داشت، موارد پیشنهادی درجا نوشته و تحویل بازیگران می‌شد. باور دارم در مجموع، اگر در اثر هنری به‌ویژه آثار نمایشی، موفقیتی حاصل می‌آید، محصول همفکری و تلاش جمعی است.
این مطلب بهانه‌ای شد تا یادی کنم از دوستان هنرمندِ دخیلِ عروج کرده، از جمله: نیکو خردمند، رضا ژیان، حسین پناهی، محسن قاضی‌مرادی، کیومرث ملک‌مطیعی، ثریا حکمت، جمشید اسماعیل‌خانی و... و خودِ مجید اوجی. یادشان گرامی.
https://teater.ir/news/59158
