شناسه خبر : 61263 | تاریخ انتشار : 2 خرداد 1403 05:13 |
راسل کرو مانند بسیاری از بازیگران، با فیلم‌هایی که حرفه بازیگری‌اش را ساخته‌اند تعریف می‌شود. نویسندگی، کارگردانی، فیلمبرداری و داستان پایدار همگی در کنار هم فیلمی را خلق می‌کنند تا به عنوان یک اثر هنری به تماشاگران معرفی شود. اگرچه برجسته‌ترین نقش‌های کرو تا به امروز بیشتر در اوایل حرفه کاری‌اش بوده، اما مهارت‌های او ثابت کرده که کارهای بزرگ بیشتری در پیش خواهد داشت.
چارسو پرس:راسل کرو پس از موفقیت فیلم قبلی‌اش، The Pope's Exorcist (جن‌گیر پاپ) به ژانر وحشت باز می‌گردد و قرار است در فیلم جدید The Exorcism (جن‌گیر) حضور داشته باشد. با این حال، سبک ترسناک، ژانر جدیدی برای اوست، چراکه بسیاری از آثار اولیه او با عناصر اکشن و هیجان‌انگیز و همچنین درام آمیخته بود. . او در طول زندگی حرفه ای خود سخت کار کرده تا به عنوان یک هنرمند توانمند و بدون توجه به نوع کاری که انجام می دهد دیده شود. در ادامه قصد داریم به برخی از مهم‌ترین آثار راسل کرو که باعث شکل‌گیری حرفه بازیگری او شدند، اشاره کنیم.
این فیلم یکی از مثال‌های مدرن ژانر نئو نوآر محسوب می‌شود که نقش بسیار گسترده‌ای در موفقیت کرو در سطح بین‌المللی داشت و کمتر فیلم‌هایی می‌توانستند چنین کاری را برای او انجام دهند. شخصیتی که او در این فیلم بازی میکند، «باد» یکی از کاراکترهای اصلی است و به عنوان یک پلیس لس آنجلسی در دهه ۵۰، توسط جنایت‌های خشونت آمیز احاطه شده است. اگرچه باد شخصیت پیچیده‌ای بوده و آسان‌ترین قهرمان برای جذب مخاطب نیست، کرو عملکرد بسیار باورپذیری از خود نشان داد. کرو پس از جلب نظر منتقدان از طریق فیلم L.A. Confidential که در مراسم اسکار نیز عملکرد خوبی داشت، برنده بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد و از همین رو خواهان بیشتری در بازار هالیوود پیدا کرد. کرو پیش از این نیز روی فیلم‌های استرالیایی کار می‌کرد، اما با در نظر گرفتن این فیلم به عنوان نخستین فیلم با مخاطبان بین‌المللی، او ثابت کرد که می‌تواند در اوایل کارش نقش‌های پر ریسکی را نسبت به سایر بازیگران بازی کند.
همانطور که می‌دانید فیلم گلادیاتور ۲ به کارگردانی ریدلی اسکات در دست ساخت قرار دارد و از همین حالا تئوری‌های زیادی درباره آن و اتفاقاتی که قرار است در آن بیفتد، وجود دارد. اگرچه طرفداران دوست دارند تا یک بار دیگر شخصیت ماکسیموس با بازی راسل کرو را ببیند، اما حضور او در این فیلم جدید تایید نشده است. با این حال فیلم اصلی آنقدر خوب عمل کرده که با گذشت ۲۰ سال، مخاطبان با شور و اشتیاق زیادی منتظر اکران دنباله آن هستند. بخش بزرگی از این علاقه و احترام به لطف حضور بازی جاودانه کرو است که برای آن نقش برنده جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار نیز شد. گلادیاتور به دلایل زیادی ارتباط زیادی با کرو دارد و شاید در بین فیلم‌هایی که تاکنون بازی کرده، بیشترین آسیب فیزیکی را به او وارد کرده باشد. پروسه آماده‌سازی، یادگیری مبارزات و بدست آوردن استقامت لازم برای فیلمبرداری این اثر حماسی کار ساده‌ای نبود و هر بازیگری که با ریدلی اسکات کار کرده، می‌داند پروژه‌های تا چه حد دشوار و جدی است. با این حال، کرو ثابت کرد که این دشواری‌ها و خطرات ارزشش را داشته، زیرا در او در زمان اکران فیلم (سال ۲۰۰۰) به یک قهرمان افسانه‌ای در چشم مخاطبان تبدیل شد و کسی است که امروزه بدین گونه از او یاد می‌کنند.
فیلم سینمایی A Beautiful Mind (محصول ۲۰۰۱) اقتباسی آزاد از زندگی یک ریاضی‌دان به نام جان نش است که تجربیات این فرد مبتلا به اسکیزوفرنی را روایت میکند. در دوران وقوع داستان این فیلم، بیماری اسکیزوفرنی اصلا شناخته‌شده و مشهور نبود و در نتیجه افراد مبتلا به آن با چالش‌های دوچندانی در زندگی خود روبه‌رو بودند. امروزه و باتوجه به یافته‌های علم نوین، فیلم «یک ذهن زیبا» تصویری دقیق و حتی درست از اسکیزوفرنی و شرایط زندگی بیماران مبتلا به آن ارائه نمی‌کند. با این حال، داستان هیجان‌انگیز و پر رمز و راز جان نش و اجرای کم‌نظیر راسل کرو در این نقش باعث شد تا میلیون‌ها مخاطب مجذوب A Beautiful Mind شوند. ران هاوارد با کارگردانی فوق‌العاده خود این فیلم را به سمت یک درام رمانتیک با پیچشی بسیار عمیق و دیوانه‌وار برد و به همین دلیل کمتر کسی از «یک ذهن زیبا» به عنوان اثری زندگی‌نامه‌ای یاد میکند. نمایش خیره‌کننده کرو در نقش جان نش و به تصویر کشیدن تقلای درونی او نهایتا برای این بازیگر نامزدی اسکار را به ارمغان آورد. A Beautiful Mind حدود یک سال پس از گلادیاتور راهی سینماها شد و به خوبی نشان داد راسل کرو توانایی شگرفی در ایفای نقش‌های متنوع و متفاوت دارد.
چندین سال پس از تجربه پربار «یک ذهن زیبا»، راسل کرو تصمیم گرفت بار دیگر سراغ یک اثر بیوگرافی با محوریت جیمز برادوک برود و این بار نیز با ران هاوارد همکاری کند. فیلم سینمایی Cinderella Man زندگی یک بوکسور سنگین‌وزن را به تصویر می‌کشد و نام آن نیز از لقبی گرفته شده که رسانه‌ها به برادوک داده بودند. رنی زلوگر، پل جیاماتی، پاتریک لوییس و کریگ بوکو از جمله بازیگران دیگر «مرد سیندرلایی» محسوب می‌شوند. راسل کرو پیش از این فیلم هم ثابت کرده بود که می‌تواند به آسانی خودش را در دوره‌های مختلف تاریخی غرق کند؛ اما خب Cinderella Man در دوران رکود بزرگ (The Great Depression) و بین سال‌های ۱۹۲۹ و ۱۹۳۹ جریان دارد و ایفای نقش شخصیتی که در آن زمان بازی می‌کرده می‌تواند چالش‌برانگیز و پرظرافت باشد. گرچه کرو از پس این دشواری نیز به خوبی برآمد و خودش را برای چندمین بار به هالیوود ثابت کرد. فیلم Cinderella Man که همیشه در لیست بهترین آثار با محوریت بوکس حضور دارد، به زیبایی هرچه تمام‌تر تقلا و موفقیت‌های جیمز برادوک و مفهوم «رویای آمریکایی» را به تصویر می‌کشد. از بسیاری از جهات، شخصیت برادوک برای راسل کرو ایده‌آل به‌نظر می‌رسید چراکه او کاراکتری جذاب، مبارز و در حین حال ساده بود.
بازسازی آثار کلاسیک قرار نیست همیشه موفق و محبوب شوند. با این حال فیلم 3:10 To Yuma زمانی از راه رسید که هالیوود برای بازیابی میراث وسترن خود حسابی دست و پا می‌زد. در این فیلم که سال ۲۰۰۷ و به کارگردانی جیمز منگولد اکران شد، کرو نقش یک ویلن فراموش‌نشدنی را ایفا می‌نماید. نمایش او در نقش بن وید چنان محسورکننده است که مخاطبان گهگاه فراموش می‌کنند با شخصیت منفی داستان مواجه هستند و نباید طرفداری او را بکنند! طبق ادعای بسیاری از منتقدان، فیلم 3:10 To Yuma آغازکننده موج ریمیک‌های باکیفیت در هالیوود بود. همکاری راسل کرو با کریستین بیل در این اثر شیمیایی قدرتمند و شگفت‌انگیز ایجاد کرده و به نوعی بار تمام فیلم را روی دوش کرو نمی‌اندازد.
تا قبل از فیلم ریدلی اسکات اقتباس‌های زیادی از داستان افسانه‌ای و فراموش‌نشدنی رابین هود داشتیم، اما هیچ کدام از آن‌ها مانند این اثر از سال ۲۰۱۰ واقع‌گرایانه نبودند. فیلم Robin Hood ریشه در تاریخ غنی انگلستان دارد و ماجرای قلمرویی را به تصویر می‌کشد که در لبه‌ی پرتگاه تغییر گیر کرده است. راسل کرو در نقش رابین هود نام‌دار ظاهر می‌شود و داستان فانتزی این قهرمان را از افسانه‌های محلی فولکلور به جهانی تاریک‌تر می‌کشد. البته باید خاطرنشان کرد که این فیلم همه ویژگی‌های اساسی و المان‌های همیشگی داستان رابین هود را در خود جای داده است؛ مثل رابطه عاشقانه رابین با دوشیزه ماریان و همچنین درگیری او با شاهزاده جان، برادر پادشاه ریچارد شیردل. اما برعکس همکاری ستایش‌شده‌ی قبلی ریدلی اسکات و راسل کرو، رابین هود نتوانست آنطور که باید دل مخاطبان را بدست بیاورد. با این حال، رابین هود از همه نظر یک پیروزی بزرگ برای سینماست و باری دیگر راسل کرو را به عنوان یکی از بهترین بازیگر اعصار ثبت میکند.
این اقتباس سینمایی از موزیکال بی‌نوایان رمان ویکتور هوگو را با همه‌ی پرمایگی معنایی و مفهومی خود به تصویر کشید. شاید انتخاب راسل کرو در نقش کارآگاه ژاور کمی جنجالی باشد، چرا که نمی‌توان استعداد خوانندگی او را قابل‌توجه و حتی قابل‌تحسین دانست، اما قدرت کرو در ایفای نقش ژاور نه تنها ضعف‌های صدای او را پوشاند، بلکه او را به یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین شخصیت‌های شرور تاریخ سینما تبدیل کرد. نقش‌آفرینی متقابل راسل کرو و هیو جکمن (در نقش ژان وال ژان) هنوز هم مو به تن آدم سیخ میکند. تماشای آوازخوانی این بازیگرهای درجه یک هالیوودی جلوی دوربین سینما می‌توانست مضحک و حتی غیرقابل‌باور باشد، اما به لطف بازی توانمند امثال راسل کرو، هم‌اکنون از «بی‌نوایان» به عنوان یکی از آثار کالت سینما یاد می‌شود. بله، شاید در نهایت راسل کرو نتواند قدرت «فیلیپ کواست» یا حتی «راجر آلام» و «هدلی فریزر» را تداعی کند، اما فراموش نکنید که هیچ‌کدام از آن‌ها نمی‌توانستند به خوبی کرو در پس درب‌های تئاتر از عهده‌ی اجرای ژاور برآیند.
فیلم The Nice Guys از جدیدترین کارهای راسل کرو است و یک بار برای همیشه به همه ثابت میکند که او زاده شده تا در نقش‌های کمدی قرار گیرد. تنها افسوس ما این است که چرا هالیوود قبل‌تر از این برای چنین نقش‌هایی از راسل استفاده نکرده است. شیمی بین راسل کرو و رایان گاسلینگ آن هم وقتی پت‌ومت‌گونه به حل یک توطئه و جنایت بزرگ در لس آنجلس می‌پردازند در واقع یک فراخوان برای یکی از کمیک‌ترین فیلم‌هاییست که می‌توانید از هالیوود انتظار داشته باشید. هنوز هم که هنوز است می‌توانیم به تماشای The Nice Guys بنشینیم و فراموش کنیم که این راسل کرو یک زمانی نقش گلادیاتور فوقِ جدی سینما یعنی ماکسیموس دسیموس مریدیوس را بازی می‌کرد. یا حتی همین ژاور: این شخصیت شرور پیچیده و تراژیک را در نظر بگیرید که حضورش در صحنه‌های متعدد بی‌نوایان دل را به رنج می‌آورد. حال جای هیو جکمن را با رایان گاسلینگ عوض کنید و فیلمنامه را در طنز غرق. نتیجه این می‌شود The Nice Guys که بدون شک در تاریخ از آن به عنوان یکی از بهترین و بیادماندنی‌ترین نقش‌های راسل کرو یاد خواهد شد.
منبع: ویجیاتو
به اشتراک بگذارید :
https://teater.ir/news/61263
ثبت دیدگاه
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر
خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
