برخی از فیلم‌های کوئنتین تارانتینو، شخصیت‌هایی ماندگار و نمادینی در تاریخ سینما را نشان می‌دهند. تارانتینو در چندین فیلم بزرگ و مهم خود، داستان شخصیت‌های درخشان از دوره‌های مختلف را روایت کرده است.
چارسو پرس: آثار اولیه او مانند «داستان عامه‌پسند» (Pulp Fiction) و «سگ‌های انباری» (Reservoir Dogs) شخصیت‌های تاریک و منفی‌ای را به تصویر می‌کشند که در دهه ١٩٩٠ بر دایره جنایت‌های زیرزمینی لس‌آنجلس نقش اساسی داشتند. از سوی دیگر، کاراکترهای فیلم «جنگجوی زنجیرگسسته» (Django Unchained) نژادپرستی دهشتناک قرن‌های گذشته را بدون اغراق نمایش دادند. درحالی که «حرامزاده‌های لعنتی» (Inglourious) بازنمایی‌ای از شخصیت‌های دیوانه‌ و تاثیرگذار در جنگ جهانی دوم بودند.

بنابراین باید بگوییم که تارانتینو تا به حال یک مطالعه‌ی شخصیتی دقیق در فیلم‌هایش ارائه نکرده است؛ زیرا معمولاً شخصیت‌های داستان‌ فیلم‌هایش در یکدیگر غوطه‌ور شده‌اند. مسلما این بدین معنا نیست که تارانتینو مطالعه‌ی دقیق بر شخصیت‌ها را قبول ندارد و اتفاقا او فیلمی را معرفی می‌کند که به عنوان بهترین مطالعه شخصیتی در سینما است.

کوئین تارانتینو از فیلمسازانی به شمار می‌رود که طی سال‌ها مطالعه و برسی‌های عمیق و موشکافانه‌ای بر سینما داشته است و همچنین اطلاعات وسیعی از تاریخچه آن دارد. علاوه بر این او همیشه فیلم‌های پرفروش، ناشناخته و حتی کارگردان‌های تازه‌وارد موفق را نیز مورد تحسین و تمجیدهای خود قرار داده است. علاقه‌ی این فیلمساز شهیر به تریلر روانشناسانه نئو نوآر «راننده تاکسی»، ساخته مارتین اسکورسیزی باعث شده که نگاهی اندیشمندانه‌تر به آن داشته باشد و باور دارد که یکی از بهترین مطالعه‌‌های شخصیتی در سینما به حساب می‌آید. تارانتینو در زمان معرفی فیلم در اسکای موویز گفته بود: «یکی از چیزهای مهم درباره راننده تاکسی، باشکوه بودن آن است. من واقعاً احساس می‌کنم که این بزرگترین مطالعه شخصیت در یک داستان باشد که تا کنون ساخته شده است».

فیلم «راننده تاکسی» به نویسندگی پل شریدر است. رابرت دنیرو در نقش نمادین‌ تراویس بیکل، شخصیت یک سربازی را بازی می‌کند که زمانی در جنگ ویتنام حضور داشته است و اکنون از ناراحتی‌های روحی و تروماهای زیادی رنج می‌برد. او با بی‌خوابی‌های مزمن درگیر است، بنابراین به یک راننده تاکسی شبانه تبدیل می‌شود که در مسیر مسافران خود شهری غرق در کثیفی، جنایت و بطلان اخلاقی را به مخاطب نشان می‌دهد.

با پیشروی داستان، شرایط روانی تراویس روبه بدتر شدن می‌رود و در میان این روحیات عجیب به یک مبارز سیاسی زن علاقه‌مند می‌شود و یک کودک روسپی را ملاقات می‌کند. در نهایت تراویس تصمیم می‌گیرد به اطرافیانش کمک کند، اما تجربه‌ حضور در جنگ ویتنام و بیزاری‌اش از آمریکای مدرن، او را درون موقعیت‌های بدتری قرار می‌دهد.
چیزی که تارانتینو را بسیار تحت تاثیر قرار داده، تاریکی ملموس و منحصربه‌فردی است که درون شخصیت تروایس جریان دارد که به آن ماهیت خشونت‌آمیز و تکان‌دهنده‌ای بخشیده و همچنین یک زیبایی رویا‌گون و البته کابوس‌واری را به تصویر می‌کشد. تارانتینو خاطرنشان کرد: «اسکورسیزی در این مرحله از زندگی حرفه‌ای خود، صرف نظر از اینکه چقدر اثر تاریک است، واقعا برای ساخت آن اشتیاق زیادی داشت».

کوئنتین تارانتینو که با تمام جزئیات فیلم آشناست و موارد بسیاری را ریزبینانه برسی کرده، معتقد است که به طرز شگرفی «راننده تاکسی» بزرگترین شخصیت مورد مطالعه در سینما محسوب می‌شود. بنابراین کوئنتین تارانتینو از شما می‌خواهد، اگر به دنبال این هستید که مطالعه روی یک شخصیت در سینما را آغاز کنید، اول به سراغ فیلم شاهکار و به‌یادماندنی «راننده تاکسی» مارتین اسکورسیزی بروید.